Maaike schreef op zondag, 21 november 2004, 19:38:

Regen, sneeuw..........de paardenrug is nat.
Wanneer kan ik dan rijden?
Ik rij veel zonder zadel, maar vandaag kwam ik er achter dat ik toch even een tijdje met zadel moet rijden.
Dus ja, gewoon het zadel op de natte rug.
Nou rij ik nu geen uren, maar een uurtje moet kunnen.


Joke.

cindynl68 schreef op zondag, 21 november 2004, 16:27:


Ze eten het hier nu ook.
Tja, balgras(kuilgras) en geen vers gras voor handen, dan gaan ze op zoek naar andere eetbaar voedsel.
Takken, schors, wortels en dus ook mos.

Peet schreef op zondag, 21 november 2004, 22:12:


Ze roept naar andere paarden.
Of ze heeft er èèn geroken, gehoord of ze wilt weten of er andere in de omgeving zijn.
Ze was onzeker en wilde bevestiging dat alles goed was.
Je kunt dan wat geruststellend tegen haar praten, aandacht terug vragen en wat afleidende oefeningen doen.
Kleine volte, stoppen en achteruit laten stappen of gewoon even stopstaan en haar rond laten kijken.

Elzaliene Proost schreef op maandag, 22 november 2004, 10:59:


Dat binnen plassen kan zijn om zijn plek te markeren.
We hebben hier ook een paard die moeilijk plast.
Er is geen info over te vinden.
De dierenarts kan rectaalonderzoek doen, bloedproef nemen en met een cateter(schrijf het vast fout, met een slang in de plasbuis gaan) kijken of er niersteen gruis is.
Maar wij hebben gekozen om het eerst aan te zien.
Plast hij elke dag, eet hij normaal goed, poept normaal......., dan ga ik het paard niet plagen met onderzoeken.


Je kunt als je er op zit het paard helpen met plassen, door naar voren te leunen, dan komt de achterhand en de nieren meer vrij.

Iemand dat al eens geprobeert?

Ik zal het uitleggen: :)

Zaterdag voor het eerst mijn jonge paard meegenomen op een buitenritje zonder zadel.
Ik klom op haar rug, toen ze haar vriendjes hoorde en daar ging ze.....
Jo half op haar rug hangend, door de diepe sneeuw ploegend.
Ik bleef hangen tot de anderekant van de weg, toen kreeg ik mijn sneeuwbad.

Zondag, maar het boomloze zadel er op gelegd.
Amper nog gebruik en potver, er gingen net een paar op een buitenrit.
Wij gaan mee!!!!!!!!!!
Ging hatstikke goed!
Diepe sneeuw, kerstkaartlandschapm helling op, helling af, door riviertjes en weer naar huis.
Apetrots was ik!!!!!
Er was èèn schuine helling waar ik merkte dat mijn zadel begon te schuiven, maar ik redde het.

Vandaag:
Een andere vrouw wou graag dezelfde route voor het eerst met ook haar jonge paard afleggen.
Okè, wij gaan mee!!!!!!!!
Alles ging okè, tot we halvewege dezelfde helling waren.
Ieieieonk, daar ging Jo met zadel en al.

Ik heb hem wel meer aangesingeld toen, maar in dijbeendiepe sneeuw en een paard die niet gewend is dat ik zonder trap in het zadel ga.....ik ben maar naar beneden gelopen.

Nou, mijn punt.
Morgen wil ik : beter aansingelen voor ik de rit ga maken.
Maar de gespen zitten veel lager dan bij normale zadels.
Nou mijn vraag: kan je die ook meer aansingelen als je al in het zadel zit?
Ik denk dan op het moment voor ik aan die afdaling begin.
En natuurlijk meer opletten op de eerste tekens, dat het zadel scheef gaat. :)

Iemand ervaring er mee? :?

Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 11:17:


Ik stuur een kogel door de kerk.

Als die benen zo nauw staan en die kogels elkaar telkens raken....is dat paard dan niet rijp voor de slacht en is er dan geen sprake van verkeerd doorfokken?


J.

Ik heb zelf een slechte rug en een paard die niet zelf haar been op houdt.

Maar ook ik rasp elke week, kijk de straal na en ben binnen een paar minuten klaar.
Wij hebben een statief om de voet van het paard op de zetten (naar voren toe en dan kun je rond om de hoef raspen).
Maar ik heb ook een boomstomp (iets smaller dan een hoef en tot halvewege mijn onderbeen hoog) op een plankje getimmerd.
Dan kan ik de hoef naar achteren (en ook zoals met de statief naar voren) toe op de stomp leggen en de onderkant van de hoef raspen.....als het nodig is.

Ik heb nog steeds het zweet een beetje onder mijn neus staan, als ik klaar ben.
Maar het is best te doen en je weet hoe de hoeven van je paard zijn.

Det nye lovforslaget går på at hester skal være ute minimum x timer i døgnet og også arealet som hver hest minimun skal ha.
Det vil også komme (samme som bønder har i dag) at hester skal ha sommerferie minimum 4 uker hvor de skal være ute.
Der er og noe om dekken forbud i dette lovforslaget ,men dette vil komme etter hvert.
Denne lov vil ha virkning i hele eu området

Ik vond dit.
Dat is volgens de schrijver het voorstel dat op tafel ligt bij de EU. :
Paarden moeten elke dag een X aantal uren buiten en de minimum ruimte per paard zal vastgesteld worden.
En net als nu bij de koeien , krijgen paarden recht op 4 weken vakantie....waarbij ze buiten horen te zijn.
Er komt ook niet iets over een deken verbod (dekken? in het woordenboek staat als vertaling:paardendek), maar dat komt nog.
En deze wet zal voor de hele EU geldig worden.

Bandida schreef op dinsdag, 23 november 2004, 12:44:


Wat versta je allemaal onder tuig?


Dat moet je paard weten, maar het respekt voor jou hoort er ter aller tijden te zijn.


Dan wordt het tijd dat jullie samen eens goed uitmaken wie de leider/chef is.

Om dat te kunnen zal je regelmatig in de wei/bak/paddock/tussen de paarden moeten zijn.
En wat hoopjes hooi maken en zelf een hoop hooi verdedigen: niemand komt daar aan, dat is van mij!
Neem in het begin een touw mee, ongeveer 1 a 2 meter lang, duim dik.
Niet om de paarden te slaan, maar om rustig (en sneller als ze zich niet geven) voorover te draaien (niet achterover, dat heeft een andere betekenis).

Paarden horen jou ruimte te geven, niet jij de paarden.
Maar wijk je naar achteren,doe je een stap terug......dan weten de paarden al met wat voor persoon ze hebben te maken. :)

Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 13:57:


Met je neus hoef je niet te bewegen.
En voor kinderen zijn er steunzolen, beencorrigerende broeken (ijzere beugels) ennoem maar op.
Maar als een paard zich beschadigd, enz. op zo een manier gebouwd is, dan begint het als bij honden met HD te lijken.
Een afwijking die niet goed is en niet doorgefokt zou moeten worden.

Toch?

En als je dan toch zo een paard koopt, met zijn gebreken.
Okè, natuurlijk!!!!!!!
Maar dan moet je de verwachtingen of eisen aan zo een paard aanpassen.
En niet er van alles maar om heen draaien, om het paard toch maar te laten doen wat het van nature haast niet meer kan.


Tikkende, strijkende knieen.....is ietsje meer dan een ietsjes afwijking.


Neem het niet te persoonlijk of te hard, Marianne.

Ik kom net uit de stallen.
Daar staat een paard, ik krijg er pijn van rond mijn navel.
Heeft op het moment zeer zere benen.
Eigenaar wilt dat hij toch de nacht ook buiten staat.
Hij heeft nog geen goeie winterpels, kan zich niet verweren tegen de andere paarden , de kuilgras staat op een heuvel en daar waar ik hem neer zet (net binnen het hek) staat hij over drie uur nog.
En morgenochtend ook.
Ik ben mij dus aan het opfokken.
Vind het niet kunnen, het ontdooien van de hoeven omdat de ijzers er een maand af zijn, gaat over in letterlijk bevriezen door de sneeuw en ijs waar hij uren in stil blijft staan.

Nou zou ik als rechtgesneden hollander graag zeggen wat ik er van vind en dat beest weer mee naar binnen nemen.
Maar zo werkt het hier helaas niet.
Er wordt me dan verteld, dat het mijn verantwoording niet is en dat ze gerust wel naar hem omkijken.

Pppppfffff, dat was effe mijn ei. :)
Leg maar naast je neer, laat het maar van je afglijden, hoor!

Maar willen we paarden een beter leven geven, zullen we ons naar hun kunnen moeten aanpassen...............waar of niet waar?

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:19:


Hahaha, ja ik merk ook aan mezelf dat in een vreemde stemming ben.
Misschien door wat ik aan Marianne over een paard hier schrijf, het knaagt gewoon aan me.

Nee, dat was ook maar een optie(èèn van de mogelijkheden) van wat ze zou kunnen doen om haar plaatsje, rang, respekt, hoe je het ook wilt noemen op te eisen, af te dwingen, te verkrijgen, of hoe je dat ook wilt noemen.


Respekt is voor mij............de ander de ruimte geven....om te passeren, om zijn zelfwaarde te voelen, in zijn waarde gelaten te worden,de ander te laten weten dat je hem naar zijn waarde acht, zijn verdienste, zijn opgebouwde ego, macht,kunschap,interligens,kapasiteit,wat het dan ook is maakt niet uit......ik heb respekt voor die persoon, dier,machine, natuurverschijning, natuurgeweld, enz.
Een stukje je er de mindere in voelen.


In de paardenwereld dwingt de leider dat respekt af.
"aan de kant, ik eerst eten, ik wil dat jij verder weg gaat staan, enz"
De anderen zullen dus een stap terug moeten doen.
Laat je een paard schurken, op je voeten staan, je opzij duwen....verteld dat het paard dat jij niet zijn respekt verdient.
En dan krijg je uit eindelijk de narigheid.
Waar ligt dat dan aan?
Aan ons of aan het paard?

Voor mij.........ligt dat dan aan mij.
Ik heb bij de eerste begroeting een foute indruk afgegeven.
En dat hoeft niet aggressief, met geweld of geschreeuw......maar met duidelijk zijn......hier ben ik en ik ga niet opzij.
En dat houdt ook niet in dat het paard dan angst voor je moet voelen of niet bij je wilt zijn.
Als de taal tussen beide maar duidelijk is.
(En ook ik maar nog dagelijks fouten, hoor).


Dan zal je hem ook ervaringen hebben moeten geven, waardoor hij in je geloofd en samen met je wilt werken.


Wat is elkaar in ere laten?
In de paardewereld is in ere laten, geen topic.
Opzij of ik help je opzij.
En is het eerste zwakke signaal niet genoeg, dan zal ik het duidelijker maken.
En dan is het de minste die de sterkste in ere laat en heeft de sterkste genoeg......nou vooruit jij mag de kruimels.


Hahaha, tja dan heb ik een dubbele slechte dag.
Ben keihard en heb het ook weer keihard gezien vandaag.


The potatoos.


Joke.