Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 13:57:


Met je neus hoef je niet te bewegen.
En voor kinderen zijn er steunzolen, beencorrigerende broeken (ijzere beugels) ennoem maar op.
Maar als een paard zich beschadigd, enz. op zo een manier gebouwd is, dan begint het als bij honden met HD te lijken.
Een afwijking die niet goed is en niet doorgefokt zou moeten worden.

Toch?

En als je dan toch zo een paard koopt, met zijn gebreken.
Okè, natuurlijk!!!!!!!
Maar dan moet je de verwachtingen of eisen aan zo een paard aanpassen.
En niet er van alles maar om heen draaien, om het paard toch maar te laten doen wat het van nature haast niet meer kan.


Tikkende, strijkende knieen.....is ietsje meer dan een ietsjes afwijking.


Neem het niet te persoonlijk of te hard, Marianne.

Ik kom net uit de stallen.
Daar staat een paard, ik krijg er pijn van rond mijn navel.
Heeft op het moment zeer zere benen.
Eigenaar wilt dat hij toch de nacht ook buiten staat.
Hij heeft nog geen goeie winterpels, kan zich niet verweren tegen de andere paarden , de kuilgras staat op een heuvel en daar waar ik hem neer zet (net binnen het hek) staat hij over drie uur nog.
En morgenochtend ook.
Ik ben mij dus aan het opfokken.
Vind het niet kunnen, het ontdooien van de hoeven omdat de ijzers er een maand af zijn, gaat over in letterlijk bevriezen door de sneeuw en ijs waar hij uren in stil blijft staan.

Nou zou ik als rechtgesneden hollander graag zeggen wat ik er van vind en dat beest weer mee naar binnen nemen.
Maar zo werkt het hier helaas niet.
Er wordt me dan verteld, dat het mijn verantwoording niet is en dat ze gerust wel naar hem omkijken.

Pppppfffff, dat was effe mijn ei. :)
Leg maar naast je neer, laat het maar van je afglijden, hoor!

Maar willen we paarden een beter leven geven, zullen we ons naar hun kunnen moeten aanpassen...............waar of niet waar?

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:19:


Hahaha, ja ik merk ook aan mezelf dat in een vreemde stemming ben.
Misschien door wat ik aan Marianne over een paard hier schrijf, het knaagt gewoon aan me.

Nee, dat was ook maar een optie(èèn van de mogelijkheden) van wat ze zou kunnen doen om haar plaatsje, rang, respekt, hoe je het ook wilt noemen op te eisen, af te dwingen, te verkrijgen, of hoe je dat ook wilt noemen.


Respekt is voor mij............de ander de ruimte geven....om te passeren, om zijn zelfwaarde te voelen, in zijn waarde gelaten te worden,de ander te laten weten dat je hem naar zijn waarde acht, zijn verdienste, zijn opgebouwde ego, macht,kunschap,interligens,kapasiteit,wat het dan ook is maakt niet uit......ik heb respekt voor die persoon, dier,machine, natuurverschijning, natuurgeweld, enz.
Een stukje je er de mindere in voelen.


In de paardenwereld dwingt de leider dat respekt af.
"aan de kant, ik eerst eten, ik wil dat jij verder weg gaat staan, enz"
De anderen zullen dus een stap terug moeten doen.
Laat je een paard schurken, op je voeten staan, je opzij duwen....verteld dat het paard dat jij niet zijn respekt verdient.
En dan krijg je uit eindelijk de narigheid.
Waar ligt dat dan aan?
Aan ons of aan het paard?

Voor mij.........ligt dat dan aan mij.
Ik heb bij de eerste begroeting een foute indruk afgegeven.
En dat hoeft niet aggressief, met geweld of geschreeuw......maar met duidelijk zijn......hier ben ik en ik ga niet opzij.
En dat houdt ook niet in dat het paard dan angst voor je moet voelen of niet bij je wilt zijn.
Als de taal tussen beide maar duidelijk is.
(En ook ik maar nog dagelijks fouten, hoor).


Dan zal je hem ook ervaringen hebben moeten geven, waardoor hij in je geloofd en samen met je wilt werken.


Wat is elkaar in ere laten?
In de paardewereld is in ere laten, geen topic.
Opzij of ik help je opzij.
En is het eerste zwakke signaal niet genoeg, dan zal ik het duidelijker maken.
En dan is het de minste die de sterkste in ere laat en heeft de sterkste genoeg......nou vooruit jij mag de kruimels.


Hahaha, tja dan heb ik een dubbele slechte dag.
Ben keihard en heb het ook weer keihard gezien vandaag.


The potatoos.


Joke.