Paul schreef op woensdag, 23 juni 2004, 10:15:


Ha Paul, die "discussie" wil ik eigenlijk ook al sinds ik hier mee tiep, maar dan vooral over wat "natural" is :)


Ik wel - ik voel me nergens bij horen in de "paardenwereld". Dat ligt aan mij, want ik ben er teveel individualist voor, maar het ligt ook (voor een groot deel) aan de nmm primitieve, domme manier waarop er meer in het algemeen door mensen met andere diersoorten (waaronder paarden) wordt omgegaan, als gevolg van een mechanistische vervreemding gevoegd bij een biologisch toch al voorgeprogrammeerde blinde vlek die een soort de wereld als "de eigen soort plus de rest" doet zien. Wat mij persoonlijk aan trekt in NH is dat er op zijn minst nagedacht wordt over alternatieven, dat er ruimte voor nieuwe ideeën en onderzoek daarvan is. Voor mij onderscheidt dit forumpje zich vooral door tolerantie, nieuwsgierigheid en open mind - dat heb ik bij binnenkomst meteen vrij heftig getest


"Natural", natuurlijk, moet je nmm eerst zien te definieren. Is "natuurlijk" een constante of een variabele? Dat ligt denk ik o.a. aan het gezichtspunt van waaruit je dat bekijkt, als object, of subject, maar nmm is de beschouwing als zou "natuurlijk" alles zijn minus "de mens" een onjuiste.
Hier kan ik nog een aardig eind over doorgaan als je dat leuk vindt, maar ik vind "natural" eigenlijk inhoudelijk niet zo bruikbaar binnen deze context; volgens mij levert het veel minder verwarring en wrijving op als het duidelijk is dat het de meesten om een ontwikkeling (dus geen "methode" maar "ontwikkeling") gaat die diervriendelijker, slimmer, "moderner", efficienter en vooral leuker om te doen beoogt.


Een relatie in de vorm van liefde (OK, volgende definitie, wat is dát nu weer precies ) staat of valt met randvoorwaarden zoals individualisering, herkenning en groeiende waardering van elkaars identiteit, van waaruit cohesie kan ontstaan... maar is dat tussen mensen onderling veel anders?

Wil je me uitleggen waarom je denkt dat paarden niet "blij" kunnen zijn?
Misschien helpt het als je meteen even omschrijft wat je precies met blij bedoeld - ik heb altijd zoveel moeite met dat soort begrippen.


Ach, methode... ik volg geen enkele methode. Wat mij nog het meest algemeen stoort in de paardenwereld is dat ondanks dat het een multimilliondollar industrie is, de gebruiken extreem conservatief zijn bij het antieke af. Echt onderzoek naar "mens/ander dier"-verhoudingen, communicatiepatronen, etc. wordt nauwelijks gedaan.


Helemaal mee eens.


Waarom niet?
Waarom wordt een 100% door mensen aangelegd parklandschap als "natuur" beschouwd, en en stadse city niet? Waarom bezien zovelen natuur en cultuur als nevengeschikt? Het is nmm evident dat het een onderschikking betreft - natuur omvat cultuur dus zijn mensen en wat ze doen net zo natuurlijk als de rest.
Iets "natuurlijk" als deel van de identiteit meegeven is nmm dan ook eerder een stukje modieuze PR dan een inhoudelijk onderscheidende toevoeging.


Ik zie niet waarom dat niet op gelijke voet zou kunnen...


Zeker, de zeer verschillende situaties, paarden en mensen maakt het moeilijk, maar aan de andere kant is het ook wel fijn dat dit soort praktische variabelen zo lekker verschillend zijn - dat maakt meer algemeen geldende uitkomsten toch makkelijker zichtbaar. Dat ook de belevingswereld en invalshoek van de forumers hier enorm uiteenloopt lijkt me alleen maar een voordeel, in de zin van dat er meer resultaten zijn te verwachten uit elkaar in de haren vliegen dan vanuit een "wij-gevoel" klef zitten te doen.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op woensdag, 23 juni 2004, 12:18:





Paul

Paul schreef op woensdag, 23 juni 2004, 14:58:


Deels wel deels niet, denk ik... dat heeft iets weg van het glas dat half vol of half leeg kan zijn, in de zin dat je kunt proberen de verschillen te zien of juist de gemeenschappelijkheden, en die niet te negeren (bijv. vanwege onbewust meegekregen culturele overtuiging dat mensen een soort halfgodjes zijn, al bijna engelen ofzo, en paarden gewoon maar "brute" beesten net als de rest).
Maar als ik er vooral niet te diep op mag ingaan lijkt me het bepalen van "ongeluk" makkelijker aangezien ons brein nu eenmaal is ingericht op laterale inhibitie. Enkele belangrijke variabelen die gemeenschappelijk tot "ongeluk" leiden zijn: honger, dorst, onveiligheid, omgemak, gebrek aan sex, ziekte, eenzaamheid... trek je conclusies.
En overweeg eens dat we, of we er nou als paard of mens uit zien, technisch allemaal een soort centaurs zijn - we hebben minstens ca. 40% DNA gemeenschappelijk

Groeten, Egon

Paul schreef op woensdag, 23 juni 2004, 10:15:


Hoi Paul,

Tja moeilijk. Mijn mening is dat het houden en berijden van paarden en ponys niet natuurlijk is. Maar ja, dat geldt voor alle (huis)dieren door de mens gehouden. Natural Horsemanship houdt denk ik in dat je op een voor het paard zo natuurlijk mogelijke wijze met hem om probeert te gaan en dus rekening houdend met het wezen en de ‘taal’ van paarden. En dat hoeft niet persé zonder zadel: ergo, er zijn zelfs paarden die zonder zadel niet te berijden zijn. (Hoge schoft, merkbare ruggegraat, hoog opgooien). In zo'n geval is het voor paard én ruiter niet comfortabel. NH kun je dus beoefenen met diverse zadels. Parelli is Amerikaan, en rijdt zijn paarden met Western zadel, maar het kan dus ook op een Engels, Spaans, Portugees of wat voor zadel dan ook. Er is alleen een maar: als NH je aan het hart gaat wil je een zadel wat zo comfortabel mogelijk te dragen is door het paard, b.v. een boomloos zadel. (Torsion, Barefoot, Randals Trekker.) Dit type zadel is licht van gewicht en doordat het geen stijve constructie heeft vormt het zich beter naar het paard. En omdat een bit in de mond van een paard nou niet bepaald als comfortabel gezien kan worden, gebruiken NHers die niet. Het is ook niet nodig, net als zweep of sporen. Controle over je paard kun je naar mijn mening alleen krijgen doordat het paard je respecteerd en vertrouwd en jouw als mens als het even kan als de leider ziet. En respect en vertrouwen verkrijg je nu eenmaal niet door pijn of terreur.

Paul schreef op woensdag, 23 juni 2004, 10:15:


Volgens mij is het gewoon een term verbonden aan Pat Parelli en zijn methode om met paarden om te gaan.


Is dat dan zo belangrijk om ergens bij te horen?


Ik zou zeggen van niet, maar een paard heeft nou eenmaal een reden voor bestaan in NL, B en NO nodig.


Ik zou het op zich leuk vinden, zoals Mister Ed vroeger.............een stal aan de keuken vast met open raam naar het woongedeelte.
Maar mijn paard staat tussen 9 andere paarden.


Het contact/voelen van/met je paard, ervaar ik meer zonder zadel.
Ik vindt het prettiger zonder zadel.


Ja, ik denk wel dat paarden een mindere vorm van emotie voelen, als ze mensen zien die ze deel van hun kudde vinden.
Maar zo ook bij mensen die hun pijn of kwaad hebben gemaakt.
Alleen zal die emotie anders zijn.


Ja, heel kort door de bocht kun je dat zo stellen.
Maar het is meer dan een methode, omgang of relatie.
Voor mij is het een stuk van mijn levensvisie, doel in het leven en mentaliteit.


Ik wil best ieder mens met zijn soort paard/pony in zijn waarde laten.
En ik vind het heel leuk om met mensen over hun paarden en hun leefstijl met die paarden te praten.
Maar als ik zie dat paarden het niet goed hebben.........lijden, wat zou jij mij dan adviseren.............voor de duidelijkheid, de paarden gaan niet dood, maar ze zijn mager, rillen, zijn ondervoed en missen spieren.


Gr oetjes terug en een mooi weekend toegewenst.

Joke.