Isabel van der Made schreef op woensdag, 5 mei 2004, 23:03:


Er speelt hier ook een taal misverstand. Ik denk dat KIm met lopen, draven bedoelt, terwijl Nederlanders met lopen , stappen of wandelen bedoelen. Of zie ik het fout?
Piet

huh? ja inderdaad piet, met lopen bedoel ik echt lopen.
bedankt om dit op te helderen. stappen lukt in tegendeel tot lopen wel aan het halster. dus dat probleem is al van de baan.

groetjes
kim

Euhm... Geduld ?

"it never takes more than 2 days"

Werkte perfect toen ik met mijn veulen begon.
Ik ben blij dat jij geen sleutel gebruikt in het leerproces, en ik
geloof ook inderdaad niet dat dat soort drastische maatregelen nodig
zijn.

(Mijn twenter is niet bepaald de meest onderdanige, ze is hard op weg om
de leider van de kudde te worden, dus lijkt me een goed voorbeeld dat
die fase 7 niet nodig is)

Frans Veldman schreef op woensdag, 5 mei 2004, 23:17:


Wijken voor druk is van Parelli. De hempfling methode werkt niet met druk maar met communicatie. Mijn paard word paniesch van druk. Trekt alles aan gort en zelfs met de kleine dingen die over druk gaan reageerd hij boos of zelfs geheel tegen draads. Dit paard reageerd perfect op lichaamstaal.
Het leiden van het paard vind ik niet met druk te maken hebben, maar met lichaamstaal. Zeer zeker kan ik mijn paard laten wijken en zelfs de moeilijkste oefeningen als passage piaffe laten uitvoeren. Dit alles zonder enige druk. Het kan zeer zeker, maar vraagt meer inzicht en lichaamscontrole.

Huertecilla schreef op woensdag, 5 mei 2004, 23:39:


Hier kunnen wij moeilijk een andwoort opgeven omdat wij dat paard niet kennen. Ik geef toe dat z'n sterk paard heel moeilijk te trainen is. Het gaat echt om samen werking.
Daarbij zouden wij meer dan een dag nodig hebben om dit te kunnen oplossen. We zijn geen Hempfling's die dat binnen een paar min voor elkaar heeft.

Het is wel een hele uitdaging voor ons. Waar staat dat paard precies?

josien schreef op donderdag, 6 mei 2004, 9:45:

Ja, een uitdaging. Ik zou hier zelf ook héél graag een Tiger Noriker hebben. Voor het ploegen én de uitdaging van een koudbloed. Gaat echter niet gebeuren omdat onze groep nu lekker in evenwicht is.

Hij staat in BaarleNassau. Weegt inderdaad geen 1200 kilo, maar líjkt wel 1½ ton als hij op je af komt. Hij is een knapstuk hoger dan gebruikelijk dus ook zwaarder. Hij kan ook goed steigeren
Hij is niet agressief, maar gewoon een normale hengst die heeft geleerd dat hij de baas is als hij zijn lompigheid benut.
Als je daadwerkelijk wat wil gaan doen, dan leg ik graag kontakt. Hij is voor het dekken, dus een probleeem is hij niet, maar leuk is het evenmin. Verder staan ze open voor NH, doch zijn door verchillende ervaringen wel skeptisch geworden.
Voor de goede orde; hoeveel tijd je erin wil steken is vrij, want het is jouw eigen tijd. Geld kun je er niet voor verwachten.
Stuur me een e-mail als je kontakt wil.

josien schreef op donderdag, 6 mei 2004, 9:39:


---Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik heb zelf ook jaren met de Hempling-methode gewerkt en hij werkt wel degelijk met druk. Je paard achterwaarts willen laten gaan met lichaamstaal is ook een vorm van druk naar mijn mening. Dit verschilt niks met het concept van Parelli.


---Elk paard is verschillend. Na jaren met de Hempling-methode gewerkt te hebben (met succes!) sloeg deze methode bij mijn nieuwe paard dus totaal niet aan! Zij raakte in paniek van deze methode, tijd voor iets nieuws dus en Parelli sloeg wel aan. Ik zou dit dus per paard bekijken en niet alles over één kam scheren. Goed naar een paard kijken en kijken hoe je het paard het beste kan bereiken is toch een belangrijk concept in het NH?


---Mijn paard ook, de methode komt uiteindelijk op hetzelfde neer


---Ik denk dat de definitie van druk niet bij iedereen hetzelfde is op dit moment. Onder druk wordt bij Parelli verstaan 'het opzij gaan voor een suggestie', niet eigenlijke druk dus bijvoorbeeld het trekken aan het halster e.d. In feite is dit dus hetzelfde...
Het leiden heeft zeer zeker met lichaamstaal te maken, maar de paarden waarmee Hempling werkt lopen ook niet zomaar mee, daar is eerst ook een soort van 'join-up' aan vooraf gegaan (een vorm van druk dus!, in het geval van Parelli is de Porcupine een handige vorm van het begin van de communicatie). De definities worden hier door elkaar gehaald, jullie hebben het niet over dezelfde vorm van druk volgens mij...


---Het op bepaalde posities gaan staan van Hempling noem ik ook 'druk'. Het reageren op een suggestie. Het enige verschil is dat Parelli rekening houdt met de mensen die nogal impulsief zijn, nog oude gewoonten gewend zijn en de mens dus een hulpmiddel biedt om niet gelijk met verwarrende lichaamstaal aan te komen. Er zijn ook mensen die dit makkelijker kunnen (en het hele boek van Hempling van A-Z leren en goed doorlezen) en dus daadwerkelijk zonder hulpmiddel dit kunnen doen. Werkelijkheid is dat veel mensen nog zo aan hun oude gewoonten vasthouden dat de Hempling-methode te 'vrij' is en deze soort mensen dus oneerlijk met het paard omgaan. Verwarrende lichaamstaal, te opdringerig zijn, te snel geneigd zijn om het paard iets op te dringen, noem maar op. Beide methodes werken prima naar mijn mening, en zonder echte druk (iets waarbij je het paard dus iets opdringt vind ik). Bij Hempling ga je niet lopen trekken aan een halster, bij Parelli ook niet. Als ik eerlijk moet zijn vind ik het Parelli-programma beter uitgedacht, vooral voor de mens die de hele gedachtengang achter NH langzaam leert begrijpen. Maar beide methodes werken dus met druk in de vorm van 'reageren op een suggestie', niet met dwang. Misschien is het handig om eerst te weten wat jullie verstaan onder 'druk', ieders definitie is anders. Volgens mij is dat in dit geval ook zo. En het helpt om je in beide methodes te verdiepen, pas dan kun je oordelen en inzien wat de verschillen/overeenkomsten zijn en met welke dingen je het niet eens bent e.d.

Groetjes,
Linda

Frans Veldman schreef op woensdag, 5 mei 2004, 22:59:


Ongetwijfeld.
Totdat je een keer een paard tegenkomt waar dat niet bij werkt. Jammer dat je mijn vraag daarover niet beantwoordt.


Juist. En ik ken mensen die beduidend meer fysieke kracht hebben dan ik, en mijn paardje niet kunnen laten wijken.
Je reactie gaat volkomen voorbij aan wat ik schreef: je houding, uitstraling, attitude, noem het hoe je wilt, heeft veel invloed op wat je voor elkaar kunt krijgen bij je paard.
Je HOEFT niet per definitie terug te grijpen op lichaamskracht of geweld.

Helene

Helene schreef op donderdag, 6 mei 2004, 12:02:

Lijkt mij logisch. Die mensen hebben hoogstwaarschijnlijk niet zo'n band met jouw paard als jij met hem/haar. Tussen jouw en je paard is de respectverhouding al bevestigd, met een wildvreemde niet. Heeft imo niks met fysieke kracht te maken.

cornelie

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 5 mei 2004, 21:01:


haha, nou bagger wou ik niet meteen zeggen. Maar mijn vriend bv. was altijd heel onzeker als hij iets met mn paardje ging doen. Dan zag ik gewoon aan zn houding dat hij dacht " je zal wel niet voor me opzij gaan, maar zou je heeeeel misschien...". Nou, no way dat Keri opzij ging, natuurlijk. Ik had hem wel een hoevenkrabber oid kunnen geven, maar even oefenen op een zelfverzekerde houding deed een hoop


Grappig he om dat te ontdekken.
Leuk om te lezen hoe je met Capricho gewerkt hebt!

groetjes, Helene

Angelique schreef op Thu, 6 May 2004 08:47:26:


Werkte ook perfect toen ik met mijn veulen begon. Die sleutel is alleen voor speciale gevallen hoor! Als je dit soort dingen nodig hebt bij een veulen of jong of onbeleerd paard dan doe je iets grondig fout.

Groeten,
Frans

josien schreef op donderdag, 6 mei 2004, 9:39:


Nee hoor, van iedere serieuze opvoeding. Maar bij velen gaat het onbewust en/of wordt het niet zo benoemd.


Wees er maar trots op! Fijn voor de hoefsmid, fijn als je paard een medische handeling moet ondergaan en een bepaalde positie aan moet nemen zonder te gaan hangen, fijn als je je paard om een of andere reden even vast moet maken en fijn als je paard per ongeluk in een rol prikkeldraad stapt. Toch ben ik blij dat mijn paarden geleerd hebben om met druk mee te geven in plaats van zichzelf en anderen te verwonden. "Tegendraads" vind ik niets om trots op te zijn en is een gebrek aan opvoeding.


Leiden kan zo inderdaad ook (zo doe ik dat ook) maar met rijden is het toch wel fijn als je paard wijkt voor druk (of dat nou voor 'been', teugel (neckreining), bit of halster is.

Groeten,
Frans

Helene schreef op donderdag, 6 mei 2004, 12:02:


Omdat het gewoon altijd werkt. Kijk, ik kan me voorstellen dat als je een paard tegenkomt dat erg lomp is en geleerd heeft dat hij het wint door zijn lompigheid in de strijd te gooien dat iemand die wat tenger is gewoon niet genoeg 'discomfort' kan veroorzaken om het terugleunen te laten ophouden. Met een sleutel/hoevenkrabber/duimnagel kun je het terugleunen altijd onaangenaam genoeg maken. Als dat niet werkt zou ik kijken of het paard eigenlijk nog wel leeft en er een DA bij roepen.


Natuurlijk heeft dat veel invloed, dat ontken ik ook nergens. Maar niet iedereen heeft dat direct en bij sommige paarden is dat gewoon niet genoeg. Ik heb inmiddels zat paarden gezien die totaal NIET, maar dan ook totaal NIET reageren op wat voor lichaamstaal dan ook (inderdaad, aangeleerd). Ik heb zelfs een keer een Fjord gezien die gewoon ongeinteresseerd ging LIGGEN zodra je ook maar iets probeerde te doen. (Kan je verzekeren dat dit een rare gewaarwording is hoor, als je staat te 'lichaamstalen' en het beest gaapt een keer en gaat gewoon liggen.)


Soms is het nodig als het dier is aangeleerd dat er nooit een fase 4 komt, dat die mensen altijd opgeven, en dat ie gewoon kan doen wat ie wil doen en dat alle gedoe om hem heen totaal niet interessant is. Enige mate van discomfort veroorzaken (met de juiste timing en beloning) is dan nodig om de interesse en attentie weer op te wekken.

Groeten,
Frans