trea hoex schreef op donderdag 23 februari 2006, 20:38:


Als ik dat al doe, dan is die hogere fase, opnieuw even druk op het bit en opnieuw. Dus loslaten en opnieuw druk nemen. Alleen maar harder trekken heeft geen zin en werkt averechts. Maar dan hebben de gewone ophoudingen en de stemcommando's geen zin meer. Mijn ervaring is dat dat ontspannen en even ophouden, ontspannen en even ophouden uitermate effectief zijn.
De enige bedenking die je daarbij kan hebben is dat je je paard toch pijn in de mond doet, en dat bagatelliseer ik niet, maar ik vind het van een hele andere orde dan de parelli noodrem.

Maar ik vind het een beetje makkelijke reactie: ik ben al zo kritisch geweest, nu vind ik het welletjes hoor', beetje rare houding vind ik dat.

Maakt me ook niet zoveel uit, ik hoop alleen maar dat het mensen tot nadenken aanzet en zelf gaan bedenken dat je van je paard in feite topatletische vermogens vraagt. Zelf ga je ook niet van de ene op de andere dag moeilijke gymnastiekdingen of ingewikkelde yogahoudingen aannemen. Van een paard moet dat alles maar normaal zijn? Terwijl zijn skelet helemaal niet gebouwd is op zijwaartse buiging?

De vragensteller vroeg naar nadelen Parelli, nou die zijn er dus.

Huertecilla schreef op donderdag 23 februari 2006, 20:49:


Trekken ergens aan is iets anders dan iets vasthouden en meeveren met die bewegen. Met trekken rijdt je met harde hand en elastische hand is stil tov van de mond van de ruiter. Dat is de theorie althans.


3 kilo teugeldruk is veel heel veel, zo wordt het mij althans niet geleerd en veel mede dressuurrijders om mij heen ook niet, halve kilo hoogstens en ik maar daar zelf altijd 100 gram van (a la Anne Muller).


Nee HC, nu ga je de fout in. LDR is niet gebaseerd op het tot ontspanning dwingen, het is gebaseerd op een tot in het extreme trainen van de spieren. Het tot aan de grenzen rekken en versterken.


Gelukkig hc, zijn er veel het wel met jou eens (en mij in dezen ook) en zijn er toch nog wel aardig wat dressuurders die het gebruik van hulpteugels verafschuwen en die het bit niet als muur beschouwen. Dus niet zo negatief toch.

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 20:55:

Dát zeg ik helemaal niet. Ik zeg dat ik liever kritisch ben, vóór ik een methode kies!
En dat het geen zin heeft om beren op de weg te BLIJVEN zien. In plaats daarvan kun je beter stilstaan hoe je de gekozen weg kunt volgen op een manier die wèl goed is. Jij doet dat door bit aannemen/loslaten ipv trekken, ik doe dat door de ors zó te verfijnen, dat ik niet meer HOEF in te buigen.

Nou, lees de nieuwe paketten maar eens, en kom dàn nog maar eens terug. Want die nadelen die je nu bedoelt, zijn er NIET meer. Tot je bij level 3 komt, maar die is nog niet vernieuwd...

Trea

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:04:

Ha, ha, dat zou nog eens wat zijn, natuurlijk moet de theorie zijn: mond van het paard...

trea hoex schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:04:


Das ook goed, zou fijn zijn als iedereen dat dan deed en zou begrijpen waarom ook.


Dan zijn er dus blijkbaar meer kritische geluiden geweest en is meneer Parelli gaan verbeteren. Alleen maar goed dus.

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 20:10:


Die,nogmaals, als het goed is zelden of nooit hoeft te worden toegepast...het is een NOODSTOP voor het uiterste geval.


Ik ben ook beslist geen voorstander van Parellie op vooral zijn dwangmatige handelen en 4 fase systeem.


Nogmaals...het hoofd wordt niet om getrkokken !
Het paard kijkt geheel zelfstandig om op alleen een beweging van je hand (in mijn geval zelfs alleen op de stem door het roepen van haar naam, mijn handen blijven waar ze zijn )

wat denk je

op dezelfde plekken als waar ze blijven als jij aan dat bit trekt ?


Uhhh...gaat dit over de ORS zoals hier op de site beschreven ?
Ik vrees van niet....hier staat nergens dat er getrokken moet worden...hier gaat de hand ook niet echt omhoog maar naar de zijkant...in het zicht van de paardenogen richting de knie.

Het zorgt ervoor dat de achterhand even

Mmm....wel eens een paard in de wei zien bokken? is dat zijwaarts genoeg om hier als voorbeeld mee te vergelijken?
Als dit nu een zeer pijnlijke en of vervelende ervaring zou zijn...waarom doen sommige dat dan toch puur uit plezier?


Zo'n verrassing is het niet...het is immers een aangeleerde reactie?

op de

Een paard kan met de lippen zelfs achter op zijn rug komen , zover gaat de ORS nooit.
Het is niet meer dan een zelfde beweging alsof het paard aan de achter zijkant wat intressants zou zien/horen en daarnaar kijkt onder het lopen.


Hangt er naar mijn mening van af hoe soepel de spieren van een paard zijn en hoever het doordraait met het hoofd.

bij de

Geen plotselingen....maar een geleidelijke beweging die het zelfs zelf in tempo kan bepalen....er wordt immers niet getrokken.


En nogmaals dan....het is geen normale remmethode, dat zal je hier nergens zo geadviseerd worden. en staat ook niet als zodanig omschreven op de ORS pagina...het is een NOODrem methode die zelden of nooit toegepast zal worden , als je een beetje geluk hebt...


Ja doe dat eens....vooral in hoe het hier omschreven wordt en niet op andermans lessen of site's.


Ik wil je er daarnaast ook nog wel even op wijzen dat het aanleren of TRAINEN van deze oefening zelfs naast en later op een stilstaand paard gebeurd....net als het onderhoud van de oefening!
Keurig beschreven op de pagina...


Ik doe geen Parellie.
De oefeningen zoals die in jou dressuur wereld gebruikt worden zijn natuurlijk wel makkelijke en fijn voor je paard?

Heb jij al hardgelopen en omgekeken?

Nick

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:05:


.... Mag het ook de neus van het paard zijn?....
Groet, Pien

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:05:


Zou een heel goed idee zijn. Ik schreef dat niet voor niets.

Verder herhaal je gewoon steeds dezelfde mechanische onzin en krijgt niet mee wat ik opschijf. Precíes wat ik al aangeef.

LDR: en dat is wat anders? Dénk! Dat is het geestelijke opgeven tot het lichamelijke doortrekken. Een stap vérder. Blijft dwang. Blijft mishandeling. Blijft dat daar medailles voor worden gegeven en dat die sport dús failliet is: de hoofdprijs gaat naar de vleesgeworden afdwinger.
Het hoogst haalbare in de klassieke dressuur is dát. Dan is klassieke dressuur in de praktijk dús verworden tot dwangmatig automatiseren en is iedereen erbinnen die de minder gedwongen methode aanhangt een uitzondering. De regel is dwanmatig, dat is triest maar werkelijkheid. Zelfs het (onzin)woord 'dressuurmatig' krijgt al een nare associatie.

HC