Rody schreef op zondag 12 februari 2006, 20:00:



Tja Rody, zelf ben ik dus ook geen held, vandaar dat toen wij dit paard zouden gaan kopen duidelijk hebben afgesproken dat mijn vriend (die is dus niet bang, heeft wel vaker op jonge paarden gereden) het in eerste instantie eerst gaat rijden. En dat terzijnde tijd ik dan ook het zal gaan proberen. Tja het is altijd moeilijk om een paard in te schatten als je op zoek bent naar een paard daar zijn wij ook wel achter gekomen. We hadden ook niet verwacht dat Baron (ons paard) ook zo druk en zenuwachtig zou zijn. Maar tja het is nu eenmaal zo en we gaan het zeker nog niet opgeven. We gaan nu ook de mogelijkheid bekijken voor ander voer, hij krijgt nu kuil (staat bij een boer die zijn weiland bemest en kuilt in het voorjaar, dus veelste rijk voer), dus we willen waarschijnlijk hooi gaan proberen, misschien wordt hij dan iets rustiger.
Proberen waard lijkt mij. Ik zou nog niet zo snel opgeven misschien een optie om hulp erbij te roepen zodat je er niet alleen voorstaat. En zorg dat je eerst een band op bouwt zodat hij leert je te vertrouwen (heel erg belangerijk).

Groetjes,
Jeanet

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


Hallo, Rody,
Ik ben namelijk ook een wat angstige ruiter, ik ben serieus met paardrijden begonnen toen ik een fatale judo blessure opliep. Mijn knie is helaas wat stijf gebleven, is niet zo stabiel en werkt vaak niet goed mee. Rare sprongen kan ik niet uitzitten, en dat is best wel eng om te weten!

In eerste instantie wilde ik een wat ouder paard, klaar om leuke buitenritten mee te maken. Toen zag ik mijn huidige paard - 10 dagen oud - en was verkocht. Niet zo verstandig eigenlijk, ik reed nog maar een paar jaar paard, het was mijn eerste paard en ik vertrouwde teveel op een goede vriend die mij zou helpen als ik tegen problemen aan zou lopen, die haar een goede stalling met weiland kon bieden en haar uiteindelijk voor mij zou inrijden. Toen had ik nog geen eigen plek voor mijn paard. Helaas bleek die vriend een ongelooflijke (.........), het verdere verloop van het verhaal heb ik hier al eens verteld.......

Wat ik duidelijk wil maken: "groen" en "angstig/onzeker" is een moeilijke combinatie. De stap van wandelen naar rijden vind ik erg groot als je wat angstig bent. Ik had gelukkig hulp, een goede vriend van mij heeft mij geholpen en mijn paard uiteindelijk ingereden. Mijn paard wordt dit jaar 9, door alle nare dingen uit het verleden (hoefzweren e.d.) is mijn paard nu pas zodanig verkeersmak dat ik het aandurf buitenritten te maken en zeker weet dat ze geen al te rare dingen gaat doen die ik niet uit kan zitten. Mijn trainer is heel vaak meegeweest op de fiets bij buitenritten om aanwijzingen te geven en als voorhoede nonchalant langs enge dingen te fietsen. De zekerheid die mijn paard bij mij zocht kon ik haar eerst niet geven wegens mijn eigen onzekerheid, die zekerheid bood dan mijn trainer op de fiets. Langzamerhand werd dat steeds beter en kon ik zelfs voorop.

Als het klikt met je paard moet je er inderdaad iets van maken! Ik zou zeker kijken of je iemand kan vinden die je op een paardvriendelijke manier met je paard kan helpen. Je paard is nu drie jaar oud? Toen had mijn paard een soort van "vlegeljaar"! Ze deed rare dingen en zat af en toe als een gek te bokken en te steigeren, terwijl ik geen idee had waarom. Daarna werd ze steeds rustiger en heeft niet veel rare dingen meer gedaan.
Monique

epona schreef op zondag 12 februari 2006, 20:38:


Hoi Ina,

Je hebt de verkeerde ik reageerde op het berichtje van Rody. Kijk maar eens goed......

Jeanet Spinder schreef op maandag 13 februari 2006, 13:34:


Ok!
Ina

Super bedankt voor de leerzame reacties. Ik zal het goed overdenken allemaal.
Wat betreft de stukjes over het paard misschien verkopen, wat is wijsheid? moeilijk hoor al deze keuzes maken.....

epona schreef op maandag 13 februari 2006, 15:47:

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 17:48:


oh neenee verkoop je paard niet
als jij denkt dat het paard bij je hoort! k zou mijn paard nooit verkopen hoe moeilijk ze ook zou gaan doen. dan zou ik een ervaren ruiter erbij halen. en heel veel gaan leren om mijn paard beter te leren kennen!
kom op je kunt het. uitzoeken die hap, neem iemand die juo alles wil leren. en heb zelfvertrouwen. daar moet je mee beginnen.
het is uiteindelijk je eigen keuze.. maar verkopen zou ik echt nooit doen.
groetjes en hou ons op de hoogte!
Marielle

ps k snap sommige wel. luisterd niet - dus verkopen. maar dat is wel erg snel bekeken toch?
kijk ik denk dat je het volgende moet doen: zet em nog een jaar in de wei. wel grond werk enzo maar niet rijden. niet niet. maar ga ZELF rijden. manege of ergens bij iemand. bouw jou vertrouwen op. stap op wildere paarden. en dan heb je nu nog een jaar om het te leren. en dan stap je op juo eigen paard. en wie weet doet hij niet meer zo raar en paniekerig over een jaar! echt kijk nog een jaar verder en leeeerr leeerr leer zelf zo veel mogelijk!
heel veel succes

marielle schreef op maandag 13 februari 2006, 18:20:


Ik weet bijna wel zeker dat niemand op dit forum zijn paard verkoopt omdat ie het niet doet, dus dat vind ik een licht onplezierige conclusie, Wat er naar mijn mening bedoelt wordt is dat als je niet de kunde of de mogelijkheid hebt om dit in te huren hebt, het meestal eerlijker is ten opzichte van het paard om het te verkopen aan iemand die de mogelijkheid wel heeft. Er worden maar weinig onhandelbare paarden geboren de meeste worden door goedbedoelde en soms door minder goedbedoelde opvoeding gemaakt door de mensen. Bovendien kan een jarenlange emotionele lijdens weg ook niet de bedoeling van paardenliefhebberij zijn, dan kan het beter zijn om kort verdriet te hebben van een dier (wat je misschien toch later weer tegenkomt wanneer je er wel aan toe bent), dan dat je na een paar jaar toch tot de conclussie moet komen dat het niet wil en er ondertussen al veel verdriet en zorg van hebt. Het blijft een moeilijke materie omdat ook oudere paarden hun geschiedenis hebben en er soms hele verkeerde verkopers tussen zitten waardoor je ook een zak met ellende aan kunt schaffen. Verder vind ik dat je gelijk hebt met jezelf zoveel mogelijk vertrouwd maken door veel verschillende paarden te rijden, dat helpt echt om je zelf minder gespannen te maken.

groetjes!
Ina

epona schreef op maandag 13 februari 2006, 18:45:


Ik ben het helemaal met Ina eens.
Een onervaren en angstige ruiter in combinatie met een onervaren paard is in mijn ogen vragen om moeilijkheden.
Het paard wordt de dupe en de eigenaar teleurgesteld.

Waarom is een paard verkopen zo erg als blijkt dat je niet de juiste keuze gemaakt hebt? Je kunt je paard de kans geven hem een eigenaar te bieden die hem wel alles goed kan leren.

Ga zelf op zoek naar een betrouwbaar leerpaard. Daar bouw je je eigen vertrouwen mee op en ervaring. Daarna is de stap naar een groen paard veel slimmer en makkelijker.

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


Ik kocht anderhalf jaar geleden ook mijn eerste paard. ook een 3jarig onbeleerd paard. Ik werd voor gek verklaard omdat ik (leek) een paard wou om naar mijn eigen hand te zetten. Het is me aan t lukken maar dankzij de hulp en steunvan velen. Ik rijd ook bijna elke dag en heb vorig jaar een lange tocht gedaan met hem. we kennen elkaar nu.
veel succes ermee
Belinda

jose schreef op maandag 13 februari 2006, 19:09:


mijn excuses bedoelde niet dat iedereen hier dat doet.. maar ik hoor het wel eens meer

Wat er naar mijn mening bedoelt wordt

ja je hebt misschien ook wel gelijk. maar kweetni zou het zo moeilijk vinden om mijn paard te verkopen, maar dan denk ik dus egoistisch, en jullie denken aan het paard.. ok dat hebben jullie weer wel gelijk. en k ben niet "groen" dus ik weet natuurlijk ook niet precies hoe het is om echt een onhandelbaar paard te hebben met rijden..


pff gelukkig, dat ik wel iets goed heb doorgegeve

ja achteraf.. misschien inderdaar wel goed.


ik blijf het moeilijk vinden. ik heb dan nu nog maar een tip: doe wat je zelf het beste vind. wel goed dat iedereen veel reageerd ik denk dat je er wel veel aan hebt.
groetjes marielle

Ik beleer het paard zelf niet, dit doet iemand anders voor mij. Ik heb zelf veel gereden op ook wel jonge verschillende paarden. Ik ga hulp hiermee zoeken. Zou over een aantal maanen het totaal pakket bij Balingehof in Drente iets zijn? Klinkt mij goed in de oren en wie weet rijden ze ook bitloos in

Ik kocht Buck 9 jaar geleden. Hij was mijn eerste paard, ik was een 'herintreder', niet al te dapper en hij was vier, net zadelmak en superlief. Ik viel als een blok voor zijn zachtheid. En voor zijn achtergrond: hij was in de Pyreneeën opgegroeid, waar vind je een beter gesocialiseerd en tredzeker paard? Achteraf gezien waren wij geen slimme combinatie, meerdere mensen maakten mij dat duidelijk. We konden allebei weinig, waren allebei niet zo dapper.
Het eerste jaar heb ik voornamelijk besteed aan grondwerk, zonder ooit van Parelli gehoord te hebben overigens. Oefenen met opstappen; hij had daar een trauma aan over gehouden door de brute manier waarop hij beleerd was. Stoeltje ernaast, eroverheen hangen, links, rechts. Kleine ritjes maken, afstappen als hij het eng vond, aan de hand doorwandelen, maar ook mezelf keer op keer vermannen en in het park gewoon een keer op- en afstappen, hem meeloodsen door een plastic aardbeienteelttent, kortom ik heb een heel circus doorlopen.
En nu? Inmiddels kan ik -misschien wel juist dankzij dat krakkemikkige begin!- met hem lezen en schrijven, ik ga overal met hem naar toe, ik weet hoe zijn lijf voelt en ik weet wat er in zijn hoofd omgaat. We zijn als oude kameraden, die hoeven niets meer te bespreken, die voelen elkaar feilloos aan.
Wanhoop niet en geef het tijd! Het kan later zo ongelooflijk waardevol worden!

marielle schreef op maandag 13 februari 2006, 19:39:


vooral niet overhaasten ,neem je tijd. en waar woon je ?mischien is er iemand in de buurt die je kan helpen .

Jacqueline

Monique Meijer schreef op maandag 13 februari 2006, 13:32:


Dat is de eerste keer dat ik dit hoor, heel mooi Monique dat je trainer les geeft buiten op de fiets!!
Ik vroeg me al af, of je dit kunt vragen aan een lesgever?
En of zo'n les dan ook net zo zinvol is als in de bak.

Michiel

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


oei haha ja das misschien iets minder.
heb je het al eens geprobeerd zonder zadel?
dan weet je meteen of het daaraan ligt.
eerst ff hangen, dan kun je je ook makkelijk terug laten glijden.
dan erop gaan zitten.
en als dat goed gaat dan gaan lopen.
sommige jonge paarden (de meeste eigenlijk) vinden het nl spannend om te bewegen met iets op hun rug.
dus alleen doen als je ook zonder zadel kunt blijven zitten bij evt bokkesprongen!!
longeren met alleen een zadel wil ook wel helpen.
ik denk iig wel dat het nog weer goed gaat komen hoor.
paarden zijn heel vergevingsgezind
hoe is je helper dan?
begint die te schreeuwen en te zwaaien als het misgaat of blijft die ook wel rustig?
veel succes ermee iig.
ik mag er dit jaar ook weer eentje inrijden
groetjes