Piet schreef op maandag 9 januari 2006, 12:18:


Inderdaad, een indicatie.


Helaas druppelen de meldingen van hoefbevangenheid toch af en toe binnen hoor deze winter, van paarden/pony's die niets anders hebben gekregen dan normaal: gras (en soms wat hooi)


Tsja, helaas wel. Maar: niet voor ieder paard dat blijkt wel uit het feit dat er zoveel paarden in de weide lopen en niets krijgen.


Jawel.... maar het is geen natuurlijke situatie dat gras van ons.


Wel als dat gras gekweekt is zoals hier in NL. De meer natuurlijke grassoorten bevatten veel minder fructaan, schommelen daar veel minder in. Maar wij willen zo graag gras wat snel groeit en wat ook in de winter goed overleeft zonder kale plekken. Dat los je op door een ander soort gras te kweken, gras wat niet natuurlijk meer is! Onze weides zijn niet natuurlijk, het is echt een vreselijke misvatting om het natuurlijk te noemen dat we onze paarden op een groene, dichte weide laten lopen.

De natuur doet het echt wel goed hoor, dat is al zo lang op elkaar aangepast en zo geevolueerd maar wij bemoeien ons ermee en dan gaat het weer mis.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Ilona Kooistra schreef op maandag 9 januari 2006, 12:58:


Dat is ook een interessante stelling. Ons gras is niet natuurlijk!
Om hoefbevangenheid op te lossen moeten we dus natuurlijker gras zaaien?
Ik denk dat ons gras wel degelijk natuurlijk is, alleen andere groei-eigenschappen heeft. Het zijn ( ik weet niet of het inmiddels al allemaal genetisch aangepast wordt) selecties, die dmv bv mutanten op bepaalde eigenschappen worden gekozen en verder gekweekt. Bv, breed uitstoelende groei of groei bij lagere temperaturen, of "als de donder reageren als je stikstof op je mik krijgt" enz enz.
Je klinkt heel zeker als je zegt dat "natuurlijke" grassoorten veel minder fluctueren in fructaangehalte. Is dat ergens te zien? Welk paard in Nederland loopt dan op natuurlijk gras?
Lopen de paarden die niet bevangen worden dan wel op die natuurlijker grasgronden? Welk gras hebben jullie?

Piet

Piet schreef op maandag 9 januari 2006, 13:17:


Ja, dat staat ook ergens op de pagina's als ik me niet vergis!


Ja en daardoor heb je last van oa het fructaan.


Ja, ik heb daar een tabel van gezien. Het staat op de pagina over hoefbevangenheid of fructaan en anders is het te vinden via een van de links als ik me niet vergis de pagina over "safer grass" die staat ook als link op de pagina over magnesium.

Engels raaigras is het ergste of in ieder geval een van de ergste (maar ja, het groeit tenminste wel....)


Onder andere engels raaigras, dat zit in het mengsel en doet het goed dus breidt zich uit. Het is niet zo gemakkelijk om het natuurlijk te doen op zo'n kleine plaats..... Het is kiezen of delen.

Timothee was volgens mij een voorbeeld van een veel geschiktere grassoort als je het hebt over hoefbevangenheid/fructaan.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Ilona Kooistra schreef op maandag 9 januari 2006, 13:27:


Nou, mooie gelegenheid voor een enquete?
Als je paard altijd in de wei loopt en het is hoefbevangen geraakt, welk type/soort gras eet het?
Als je paard altijd in de wei loopt en nog nooit bevangen is geweest, welk type gras eet het?

Piet schreef op maandag 9 januari 2006, 13:58:


Bij een buurvrouw lopen een shet en een haflinger op héééél kort gras. Ze staan 's nachts op stal en krijgen wat krachtvoer. De shet slechts één handje. Ze zijn allebei niet dik, vind zelf de shet wat aan de schrale kant.
Nieuwjaarsdag loop ik langs met de hond, staat de shet in bevangen stand. Buurvrouw gewaarschuwd, zei dat de pony 's zaterdags al niet gemakkelijk liep. Heb haar geadviseerd de pony niet meer op het land te zetten. De haflinger heeft nergens last van. Lijkt me dus inderdaad dat ook de (over)gevoeligheid van het paard voor fructaan zeker een rol speelt.

Els.

Els Kleverlaan schreef op maandag 9 januari 2006, 14:35:


Ja, maar Els, die paarden staan 's nachts op stal en krijgen krachtvoer.
Meestal daalt het fructaangehalte van het gras 's nachts, dus lijken me de pieken in de bloedsuikerspiegel hoger bij een stalpaard dan bij een 24 uurs weidepaard.
Volgens mijn gevoel komt bevangenheid juist veel meer voor bij paarden die 's nachts op stal staan dan bij dieren die altijd buiten lopen?
Piet

Piet schreef op maandag 9 januari 2006, 14:52:


Misschien wel, maar ik kan je zo een paar voorbeelden geven van paarden die ik kende die bevangen zijn geworden terwijl ze continu buiten stonden, met een schuilstal (waar ze nooit in stonden)

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Ilona Kooistra schreef op maandag 9 januari 2006, 14:59:


Mijn paarden stonden voorheen 's winters 's nachts op stal van ong. 9 uur 'savonds tot 7 uur 'ochtends. Ze kregen toen krachtvoer en hooi. Overdag liepen ze juist bij vorst op het land, omdat ze het dan niet vertrapten. Als het beschikbaar was, zeisden we de hele winter raaigras van het naastgelegen aardappelland en voerden dat gemengd met het hooi. Mijn eerste paard dat ik hier kreeg was eerder al hoefbevangen geweest, maar heeft dat bij mij nooit meer gehad.
Mijn fjorden hebben er ook geen last van.
Bij de buurvrouw krijgen de shet en de haflinger uiteindelijk precies hetzelfde te eten en de één raakt bevangen en de ander niet.

M.a.w. ik begrijp er geen snars meer van!!

Groetjes, Els.

Mijn eerste

Het ene paard heeft misschien een andere stofwisseling dan het andere en reageert daarom wel of juist niet snel/heftig op fruktaan? Kwestie van genetische aanleg? Of gestuurd door temperament?

Buck is een economisch bewegend paard, heeft het nooit koud, met een evenwichtig temperament. Hij heeft aanleg voor hoef- en spierbevangenheid.

Cadiz, de andalusier beweegt continu, moet bijgevoerd worden want hij krijgt zijn hooi niet eens op, heeft het snel koud en een opvliegend temperament. Hij heeft die aanleg voor bevangenheid beslist niet.