Esther schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 20:27:


Ik heb een tip, gebruik een hoefstal. Doe ze een stevige band onder de buik, en laat ze daar op hangen. Ze zal snel begrijpen dat hangen de comfortabelste oplossing is.
Groetjes,
E

ElkeW schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 23:31:


Ik kan me geen voorstelling maken van een hoefstal, is dat een soort rek waar een band in hangt? We hebben in ieder geval voor de volgende keer bedacht om haar op een andere plek te bekappen waar een flink stuk muur is waar ze tegenaan kan hangen, eens kijken of dat beter gaat. Waar we het nu hebben gedaan is maar een klein stukje muur, de rest is hek.

Groeten Esther

dit is de hoefstal waar wij de Norikers inzetten:

Morrie schreef op woensdag, 18 mei 2005, 9:02:


je moet wel het truukje kennen
om zowel achterhoeven als voorhoeven
snel, veilig en stevig vast te binden
en zo rustig te kunnen werken.
De hoefstal of travaille is oorspronkelijk ontworpen om
de smid te ontlasten, de buikriem is er eigenlijk alleen
voor als het paard zich laat vallen
maar waarom niet omkeren
yes indeed !
peter

Esther schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 20:27:


Es, is het niet verstandig om te vragen voor een diagnose van wat Ör heeft?
Ik heb het halve internet afgezocht, want ik heb dit ook een keer gezien bij een ander paard, en ik weet niet meer of dat nou ataxie was of dat het anders heette.
Dat paard werd met haar zijkant tegen de muur geparkeerd, de benen niet hoog opgetild, en inderdaad: korte sessies.
Later zijn ze het paard liggend moeten gaan bekappen (maar dan moet ie wel op kunnen staan he).
Wellicht dat er iemand hier meer over kan zeggen.

Ik zou blijven zoeken, want het lijkt me een aandoening aan de zenuwbanen.
Groet, Pien

Esther schreef op woensdag, 18 mei 2005, 8:08:


Een hoefstal is zo'n hout + metalen rechthoekig ding waar ze vroeger de trekpaarden in besloegen. (Als je hoefstal typt op Google komen er prentjes tevoorschijn) Tegenwoordig bestaan er ook lichtere exemplaren met opklapbare wielen, die je dus achter de auto kan hangen. Sommige smeden gebruiken ze om hun rug te sparen. Je kan de paardenbenen nl. met een touw omhoogbinden.
Over de horizontale liggers kan een stevige buikband gehangen worden, die op de juiste hoogte wordt vergrendeld, en daar kan het paard dan op rusten. Veeartsen hebben ze soms ook. Ideaal voor knikkende knieën, of paarden die om een of andere reden niet op één of meerdere benen kunnen rusten en verzorging nodig hebben.

Wij hebben hier ook een paard dat niet altijd even stevig staat op drie benen, en om ongelukken te vermijden kappen we hem in de zandbak. Als hij dan valt, dan valt het nog mee.. Tot nu toe echter lijkt zijn gewiebel en zijn onhandigheid echter vooral te maken te hebben met smid-stress. Als we het kappen zelf doen is er tot nu toe geen probleem.

Groet,
E

Spirithorses schreef op woensdag, 18 mei 2005, 9:57:


Ja Pien ik heb ook aan ataxie gedacht, daarom wil ik ook proberen of ze in haar achteruit kan, ook aan artrose. Als de DA eens hier moet zijn wil ik ook zeker even laten kijken, of als de fysio er weer is voor Björk. Ze is wel zo slim trouwens om de wilgen op te eten. Ze kiest haar pijnstiller zelf.
Ze ziet er wel heel gelukkig uit, dat vind ik echt een enorme verbetering. Ze loopt ook heel wat af in de wei, de kleintjes zijn steeds van de ene kant naar de andere kant, en dan gaat ze er weer achteraan Een sukkeldrafje kan ze wel.

Groeten Esther

Nog steeds helaas! Pas op met die dingen hoor, meestal worden ze nl. niet gebruikt als steunmiddel maar als in-bedwang-houd-middel.

De bejaarde Shiredame die ik ongeveer een jaar geleden adopteerde heeft bij haar vorige eigenaresse in zo'n ding gestaan en heeft het gepresteerd het ding 180 graden om zijn as te laten draaien. Van paniek. En gelukkig is ze niet omgekieperd. Joost mag weten wat er in haar vorige leven allemaal gebeurt is, maar het resultaat is dat ze zeker na deze actie onhandelbaar is als ze bekapt moet worden!!

We zijn nu zover dat we wel mogen uitkrabben, maar ze staat gewoon te trillen van angst als er een kerel met rammelende gereedschappen aankomt. Lastig hoor.

Ik heb me voorgenomen mijn vakantie te besteden aan het smid-mak-maken van deze dame, en liefst zo dat ze haar voeten in een steun wil neerleggen (en laten liggen) - iemand goeie tips??
Marjolijn

marjolijn schreef op woensdag, 18 mei 2005, 11:41:


Hallo Marjolijn.

Ik ken dit soort situaties.

Daar komt ie dan. Heb je een relatie met dit paard, zo ja van af het begin rustig stapje voor stapje opbouwen. Heel klein beginnen. Bakkie met gereedschap in de hand, bij haar gaan staan, snuffelen laten. Kijk naar het orenspel, staart en spanning op de oogbal. Is ze ontspannen. Streling over de hals, en ik zeg dan nooit wat, en vervolgens weglopen. De hele procedure bouw je op van minuut tot minuut. Tot max 15 minuten.

Dus na een aantal dagen ook eens zachtjes rammelen met het bakkie en paard geruststellen. Het paard gaat jouw en dat bakkie assosiëren als "het kan geen kwaad want jij blijft ook heel relaxed, waarom zou ik dan in paniek raken.

Laat het paard rustig snuffelen aan de materialen. Neem je vooral de tijd en push nooit.

Bij het vragen van voetje.....oppakken en neerzetten........> schouderklopje
Volgende voet etc. Zeg vooral niets, is toch swahili voor het paard en in het verleden is wellicht teveel gezegd. Het gaat vooral om jouw uitstraling.

Werken aan de hoeven: Als dat gaat lukken, heel even maar en heb je geluk dan kun je ze alle 4 een beetje doen.

Eigenlijk zou het verhaal veeeeeeeeel langer moeten zijn, en het kan best zijn dat je het niet redt in je vakantie.

Ik ben nu al 3 jaar bezig om mijn paard in de mond te kunnen kijken. Tandarts is een megaprobleem.
Na 2 jaar oefenen ging ze voor het eerst voor 75% de wasplaats op, uit zich zelf. Zal nog wel even duren maar lukken zal het.

Hiermee bedoel ik te zeggen dat een paard negatieve ervaringen heel lang met zich mee kan dragen, en deze wellicht nooit zal vergeten. Het is daarom van belang dat de positieve ervaringen gaan overheersen zodat de akelige dingen uit het verleden vervagen.

Succes ermee

Martien.

marjolijn schreef op woensdag, 18 mei 2005, 11:41:


Maar een shire mag je dan ook niet in zo'n rolding duwen. Die moet in een grote stevige, die op het hoeje van een erf gebouwd is, verankerd in de grond.
Het is mijn ervaring dat een paard dat getraumatiseerd is door een hoefstal er met geen stokken meer in te krijgen is. Het is maar 1.20 (of zoiets) breed, als ze daar niet in willen, kan je niet veel beginnen. Als dwangmiddel is het dus maar één keer bruikbaar. Maar het zal ongetwijfeld gebeuren..

marjolijn schreef op woensdag, 18 mei 2005, 11:41:


Gewoon die kerel met die rammelkist niet meer langs laten komen :)
Voor de rest zou ik het boek van Inge Teblick kopen "Grondwerk met paarden" Daar staan een boel manieren in om zulke dingen op te lossen. Je kan ook bij ons komen kijken op 18 juni, dan komt een flink aantal clikkermensen bij elkaar. Ik denk dat clikkeren hier bij uitstek geschikt voor is.
Piet