Sandra van Bommel schreef op donderdag 11 augustus 2011, 14:06:
> Bij 'gewone' training krijgt het paard een opdracht, bij clickertraining
> krijgt het paard (of wat voor dier dan ook) toestemming om het gewenste
> gedrag uit te voeren.
Bij mij ook hoor! Het is niet zo zwart-wit.
> Bij een zeer goed clickertrainer staat het dier te popelen om de cue te
> krijgen om iets te mogen doen.
Bij mij ook. Het is heel leuk om te zien hoe Harisha op scherp staat te wachten op de volgende cue om weer iets te mogen doen.
> Parelli streeft idd naar een zo minimale mogelijke hulp, maar om een paard
> dit aan te leren, zul je zeker in de beginfase op moeten gaan in druk.
Daar ben ik het niet mee eens. Voor Camee bijvoorbeeld, die reageerde altijd al op minimale signalen.
> Het ene paard zal op de cirkel wegstormen als je je vinger optilt, het
> andere paard zegt... hmmm... als ik langzaam loop kom ik er ook.
Voor dat soort paarden kun je denk ik inderdaad beter wat anders bedenken. Wij hebben niet dat soort paarden dus voor ons speelt het probleem niet.
> Een van de adviezen die parellies dan op hun dvd hebben (jaja, ik heb de
> pakketten en ben lang lid geweest van de savvyclub,) is bv een korte flick
> van de zweep tegen het oor of tegen het geslachtsdeel.
Nog nooit van gehoord. Staat ook nergens in de versie van de pakketten die ik heb.
> Waarom reageert een paard op het opvoeren van druk ?
> Omdat het op een bepaald moment onaangenaam wordt, toch?
Het is niet het "opvoeren van druk".
Parelli heeft het over het gebruik van "increasing pressure", wat is zoals ik het doe, beginnend vanuit je "droom-hulp" tot bij iets ("bijvoorbeeld gebruik van de teugels") dat werkt. Letterlijk vertaald is "increasing pressure" het "opvoeren van druk" alleen is de associatie in de Nederlandse taal totaal anders. "Toenemende druk" is al een betere vertaling, en eigenlijk moet je ook het in de Nederlandse taal besmette woordje "druk" door iets anders vervangen.
> Als een paard niet reageert, voer je de druk op totdat het onaangenaam
> voor hem wordt
Dat staat niet expliciet zo beschreven volgens mij. In ieder geval doe ik het dus niet op die manier.
> Op dat moment is er wel degelijk sprake van een aversie en het paard
> reageert daarop en jij laat de druk los. De volgende keer begin je weer
> met lichte druk en de achterliggende gedachte is, dat het paard meer druk
> c.q. aversie wil vermijden en dus eerder reageert,.
Zoals ik eerder al zei, het gaat om het systeem, niet de hoeveelheid druk.
Als jij op je paard zit in het bos, en je paard wil rechtsaf en jij wil linksaf, dan pak je de teugels eerst met 10 gram aan. Geeft dat geen reactie dan gebruik je 50 gram. Lukt dat nog niet dan hou je de teugels niet meer loshangend over je arm, maar pak je de teugels met twee vingers vast. Uiteindelijk pak je hem gewoon vast en geef je een duidelijk signaal. Voila de fases. Waarbij de "fase 4" hetzelfde is als waarmee de meeste ruiters beginnen. Bij mij gaan er wat lichtere fases aan vooraf. Dit is inderdaad "toenemende druk" (die eindigt bij wat niet-
Parelliers normaal vinden). Er zit niks van "aversie" of "vermijdingsleren" in maar gewoon het koppelen van een steeds lichtere cue aan een standaard signaal.
Nergens ben ik in het
Parelli-systeem tegengekomen dat ik dit fout doe, en dat ik meer druk , bestraffing, aversieleren, of wat dan ook moet gebruiken.
Je kan de discussie over de hoeveelheid druk bij
Parelli vergelijken met de discussie over de hoeveelheid voer die je moet gebruiken bij clickeren. Als ik zou beweren dat paarden dik worden van het clickeren, dan zal een doorgewinterde clickeraar ook mij proberen duidelijk te maken dat het niet gaat om de hoeveelheid voer, maar om het systeem erachter, en dat dit altijd werkt, ongeacht de hoeveelheid voer. De hoeveelheid voer bepaal je als clickeraar zelf, net als de hoeveelheid druk die de
Parelli-er gebruikt. Ik hou van "minimaal", zowel met
Parelli-en als met clickeren. Dus geen mond vol waar het paard nog een minuut op staat na te kauwen, maar een "hap-slik-weg" iets. En bij
Parelli dus een minimale cue. Als iets niet werkt ga ik noch meer voer gebruiken, noch meer druk gebruiken, maar verander ik de situatie zodat het voor het paard duidelijker/gemakkelijker wordt om het gewenste gedrag te laten zien.
> Het gewenste gedrag is een gevolg van het ontwijken van een aversie, hoe
> minimaal ook.
Vreemd dan dat
Parelli-ers in staat zijn om hun paard in een grote ruimte zonder leidtouw o.i.d van alles kunnen laten doen, terwijl het zo weg kan rennen zonder dat er een bestraffing mogelijk is, of erop kunnen rijden zonder enige vorm van harnachement, waarbij je feitelijk machteloos staat als je paard er in een wilde rengalop in tegengestelde richting wegrent.
Ontwijkingsleren werkt alleen goed als je alle voor de hand liggende ontsnappingsroutes blokkeert.
Probeer een paard maar eens met een stroomstok te leren om vanaf 40 meter afstand van je in galop naar je toe te laten rennen en pal voor je stil te blijven staan. Petje af als je dat door middel van pure bestraffing en uitsluitend een stroomstok voor elkaar krijgt. Dat ziet toch iedereen wel in, dat je dit soort dingen nooit met aversieleren voor elkaar krijgt? Het paard heeft razendsnel door dat je op 40 meter afstand niks met die stroomstok kan beginnen en dat ie beter nog verder weg kan gaan rennen. Gaat gewoon niet werken.
> Frans... rijden en clickeren is prima te combineren, als je weet wat je
> doet. Tuurlijk werk je met druk, maar het is de kunst om die druk zo
> minimaal te houden, dat je nooit op het punt komt waar het paard de oef
> uitvoert om de druk te ontwijken, maar omdat het toestemming krijgt om het
> gedrag uit te voeren
Leg eens uit hoe je in beschreven voorbeeld, paard wil rechtsaf, jij wil linksaf, met
clickeren je paard toch het pad naar links laat ingaan? Wat DOE je als hij het pad naar rechts inloopt? Net zolang wachten tot ie eens een keer naar links gaat en dan "click!" belonen? Of toch maar de teugels pakken en zeggen, jammer, maar we gaan TOCH naar links...
Frans