Karin schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 18:48:


Als ik het niet verkeerd begrijp bedoel je hier met "kan het niet als grote
Het is echter wel gemeten, en er zijn ethogrammen van gemaakt.

Groeten, Egon

Hm, ik denk een grote onbekende. Wat de boer niet kent eet hij niet.

De ervaring die ik heb met hengsten zijn niet dat hengsten nou zo veel moeilijker ofzo zijn, maar wel dat ze een andere aanpak vragen. En dan doel ik niet op de hengsten die altijd in een box staan en twee keer per jaar op een dummie mogen, maar over hengsten die met hun merries op de wei staan en uitbreken om ruinen drie weides verderop te vertellen dat het zijn merries zijn (en het kon die ruinen geen zak schelen dat het zijn merries waren).
Met rijden ed heb ik persoonlijk nooit vervelende ervaringen met hengsten gehad. Niet als ik een hengst reed, niet als anderen op een hengst zaten.


Omdat jij een hele bijzondere relatie met jou dieren hebt en wil hebben.

Wat ik al eerder zei, ik ga een keer of 3 per week naar mijn paard om wat te doen en wij zijn daar beiden tevreden mee. Ik ben niets bijzonders van hem, behalve iemand die 3 keer in de week wat met hem doet. Ik heb ook geen behoeftes om bijzonderder voor mijn paard te zijn. Zou mijn paard dus omwille van mij verkiezen te blijven? Denk het niet. Als het hek open was dan vertrok hij. Jou paarden (ongeacht geslacht) niet.
Overigens ben ik ervan overtuigd dat iedereen die respect naar zijn paard heeft een brave lieverd krijgt. Was Fengur hengst geweest dan durf ik te zweren dat mijn relatie met hem vergelijkbaar was. Omdat ik respect poog te hebben voor mijn paard (ik moet nog veel leren)

Dat geloof ik direct, maar ik geen geld om nog een paar merries erbij te kopen. Velen niet. Die hebben geld, tijd en ruimte in hun hart voor 1 paard, niet voor 2 tot 4.

Oke


Hm, ik zoek het niet in de ruimte (al suggereerde mijn voorgaande mails dat ws wel), maar in motivatie. Een gewoon geschikte paddock met grasland voldoet als je je hengst een merrie of meer kan geven. Een hengst samen met een andere hengst of ruin kan ook natuurlijk. Grootste probleem blijft hem voor mij toch echt in de veulenproductie zitten. Ook al is het aantal wat bij jou is geboren lager dan verwacht, ik vind het nog veel. Ik zou op die manier absoluut niet willen fokken. Ik heb al eerder gezegd wat ik voel voor paarden die geboren worden zonder dat er echt een plaatsje voor hen in de wereld is. Hiermee bedoel ik niets richting jou hoor Egon. Maar stel je eens voor dat Esther het veulen van Falka totaal niet had kunnen en willen hebben? Wat had er dan met Brella gebeurd? Dat zit mij eraan dwars. Falka en Brella hebben het super getroffen, maar het had ook heel anders kunnen gaan als ze bij iemand anders terecht waren gekomen.

Vascodinges (ik kan het maar niet onthouden) vind ik een prima alternatief, maar zolang je ook die ex-hengst niet een degelijk leven kunt geven denk ik niet dat het beest ermee opschiet. We zijn het er aardig over eens dat de hormonen heel erg gedragssturend zijn (persoonlijkheid vind ik erbij discutabel) en een sexueel gefrusteerd dier vind ik erg. Of dat nu een hengst, ex-hengst, ruin of merrie is.

Groetjes Karin

e m kraak schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 18:57:


Hahaha Voor de mensen die denken dat ik mijn paardjes 'natuurlijk' kan houden omdat ik zo kapitaalkrachtig ben. Ken je de intern stalknecht die de paarden voert ,de stallen mest en de jonge paarden beleerd. In een caravan woont of ergens onder de kantine? That's me !
Niks nie grootgrond bezitter of elitair, wel een levenlang met paardjes spelen !

e m kraak schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 19:25:


Nee, ik geloof direct dat het gedrag meetbaar is veranderd.
Ik betwijfel alleen of dat veranderde gedrag ook zoveel met persoonlijkheidsverandering te maken heeft.

De hengsten die ruinen werden die werden rustiger enz enz, maar hun karakter veranderde in mijn ogen niet. Ze bleven even lief, braaf, ondeugend, energiek of lui, ook al werden ze rustiger, gematigder in bepaalde dingen (zoals roepen naar anderen). Maar dat is mijn ervaring he, die strekt zich niet heel ver uit.

Groetjes Karin