Hm, ik denk een grote onbekende. Wat de boer niet kent eet hij niet.

De ervaring die ik heb met hengsten zijn niet dat hengsten nou zo veel moeilijker ofzo zijn, maar wel dat ze een andere aanpak vragen. En dan doel ik niet op de hengsten die altijd in een box staan en twee keer per jaar op een dummie mogen, maar over hengsten die met hun merries op de wei staan en uitbreken om ruinen drie weides verderop te vertellen dat het zijn merries zijn (en het kon die ruinen geen zak schelen dat het zijn merries waren).
Met rijden ed heb ik persoonlijk nooit vervelende ervaringen met hengsten gehad. Niet als ik een hengst reed, niet als anderen op een hengst zaten.


Omdat jij een hele bijzondere relatie met jou dieren hebt en wil hebben.

Wat ik al eerder zei, ik ga een keer of 3 per week naar mijn paard om wat te doen en wij zijn daar beiden tevreden mee. Ik ben niets bijzonders van hem, behalve iemand die 3 keer in de week wat met hem doet. Ik heb ook geen behoeftes om bijzonderder voor mijn paard te zijn. Zou mijn paard dus omwille van mij verkiezen te blijven? Denk het niet. Als het hek open was dan vertrok hij. Jou paarden (ongeacht geslacht) niet.
Overigens ben ik ervan overtuigd dat iedereen die respect naar zijn paard heeft een brave lieverd krijgt. Was Fengur hengst geweest dan durf ik te zweren dat mijn relatie met hem vergelijkbaar was. Omdat ik respect poog te hebben voor mijn paard (ik moet nog veel leren)

Dat geloof ik direct, maar ik geen geld om nog een paar merries erbij te kopen. Velen niet. Die hebben geld, tijd en ruimte in hun hart voor 1 paard, niet voor 2 tot 4.

Oke


Hm, ik zoek het niet in de ruimte (al suggereerde mijn voorgaande mails dat ws wel), maar in motivatie. Een gewoon geschikte paddock met grasland voldoet als je je hengst een merrie of meer kan geven. Een hengst samen met een andere hengst of ruin kan ook natuurlijk. Grootste probleem blijft hem voor mij toch echt in de veulenproductie zitten. Ook al is het aantal wat bij jou is geboren lager dan verwacht, ik vind het nog veel. Ik zou op die manier absoluut niet willen fokken. Ik heb al eerder gezegd wat ik voel voor paarden die geboren worden zonder dat er echt een plaatsje voor hen in de wereld is. Hiermee bedoel ik niets richting jou hoor Egon. Maar stel je eens voor dat Esther het veulen van Falka totaal niet had kunnen en willen hebben? Wat had er dan met Brella gebeurd? Dat zit mij eraan dwars. Falka en Brella hebben het super getroffen, maar het had ook heel anders kunnen gaan als ze bij iemand anders terecht waren gekomen.

Vascodinges (ik kan het maar niet onthouden) vind ik een prima alternatief, maar zolang je ook die ex-hengst niet een degelijk leven kunt geven denk ik niet dat het beest ermee opschiet. We zijn het er aardig over eens dat de hormonen heel erg gedragssturend zijn (persoonlijkheid vind ik erbij discutabel) en een sexueel gefrusteerd dier vind ik erg. Of dat nu een hengst, ex-hengst, ruin of merrie is.

Groetjes Karin

e m kraak schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 18:57:


Hahaha Voor de mensen die denken dat ik mijn paardjes 'natuurlijk' kan houden omdat ik zo kapitaalkrachtig ben. Ken je de intern stalknecht die de paarden voert ,de stallen mest en de jonge paarden beleerd. In een caravan woont of ergens onder de kantine? That's me !
Niks nie grootgrond bezitter of elitair, wel een levenlang met paardjes spelen !

e m kraak schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 19:25:


Nee, ik geloof direct dat het gedrag meetbaar is veranderd.
Ik betwijfel alleen of dat veranderde gedrag ook zoveel met persoonlijkheidsverandering te maken heeft.

De hengsten die ruinen werden die werden rustiger enz enz, maar hun karakter veranderde in mijn ogen niet. Ze bleven even lief, braaf, ondeugend, energiek of lui, ook al werden ze rustiger, gematigder in bepaalde dingen (zoals roepen naar anderen). Maar dat is mijn ervaring he, die strekt zich niet heel ver uit.

Groetjes Karin

e m kraak schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 19:21:
**********************
Ik kan 't echt niet met je eens zijn. Heb er ook een paar meegemaakt, een stuk of 4: 1 goed opgevoed, 1 slecht opgevoed, 2 ertussenin, alle niet slecht van karakter, maar toch, hoewel ik het verschil tussen een hengst, een merrie of een ruin opvoeden niet wezenlijk vind, vind ik een hengst wel degelijk een grotere uitdaging en lang niet voor iedereen geschikt.

Het verschil wordt misschien versterkt door angst van 2-beners, ook versterkt door opvoeding die daarop gebaseerd is (alleen in een stal staan of in een paddock zonder sociaal contact), maar niet gecreeerd (vind ik). Ben ik absoluut niet met je eens.

Een van deze hengsten werd elke dag binnen en weer buiten gezet, en precies zo behandeld als de andere paarden. Hij had nog mazzel ook, want hij stond niet alleen, maar naast een andere hengst. Je merkt dan toch aan het hele gedrag dat dat paard met andere dingen bezig is, dan een gemiddelde merrie. Een hengst daagt je uit, probeert vaker en feller met je te strijden en laat zich doorgaans minder makkelijk corrigeren dan een merrie. Dit paard presteerde het b.v. elke ochtend en elke avond opnieuw om te proberen over je heen te galopperen bij het binnen of buiten zetten. Ik heb hem ook weleens binnengezet en dat leverde me ook meteen een prachtige hoefvormige blauwe plek op toen hij achter mij een sprong nam en me finaal omsprong en daarbij op mijn dijbeen landde. Kijk dat overkomt mij maar 1 keer, de volgende keer kijk ik echt wel uit. De keren daarop ging het dus ook goed, maar heb wel mijn maatregelen genomen (en als het mijn eigen paard was geweest, was ik na zoiets meteen elke dag met hem aan de slag gegaan om hem wat meer manieren bij te brengen). Maar wat nou als het deze eerste keer meteen goed mis was gegaan? Bij een ander paard corrigeer je dat en als je consequent bent, dan zie je dat al snel stapsgewijs beter worden. Deze hengst vond dat alleen een grappig spelletje en vond het blijkbaar echt een uitdaging om het telkens opnieuw te proberen. Menigeen verliest dat dan toch op angst (omdat er nu eenmaal ook nogal grote tanden in zitten). Tuurlijk kun je hem wel een oplawaai verkopen of er echt mee aan de slag gaan zodat je dat gedrag in goede banen kan leiden, maar 't zal meer energie kosten dan de opvoeding van een gemiddelde merrie.

Tuurlijk staan hengsten niet altijd op de achterbenen te trappelen, en lopen ze niet altijd met hun leuter te zwaaien. Met poetsen, met omgang, in normale situaties hoeft er niet zoveel verschil te zijn. Maar in andere situaties kan een (slecht opgevoede) hengst een potentieel risico zijn, als hij niet geleerd heeft dat hij z'n gedrag moet beheersen en als er nog strijd en gekissebis is over wie de baas is. Met een jonge hengst langs een merrie lopen en het apparaat schuift naar buiten en dat hele beest verandert op slag, dat is niet iets wat je als 2-bener "creeert" vanuit je eigen angst, dat is een reactie van dat paard. NATUURLIJK kun je hem leren dat te beheersen, maar het vergt behoorlijk wat horsemanship en feeling om dat gedrag bij een gemiddelde hengst in goede banen te leiden. Met een merrie heb je dat niet, met een vroeg gecastreerde ruin waarschijnlijk ook niet. Er is naar mijn mening dus wel degelijk verschil.

Het lijkt me terecht om ook hier een beetje te waarschuwen in de trent van "don't try this at home". Dat JIJ ermee om kunt gaan Egon, wil niet zeggen dat iedereen dat kan. Ik vind dat nogal kras. Niet iedereen kan een hengst opvoeden en suggereren dat het allemaal wel een beetje meevalt, vin'k gewoon regelrecht gevaarlijk.

knip >

Hihi......inderdaad....

Groeten Angela

Tycho schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 19:53:


Dat zijn de echte mannen sie ! .
The good life ! Niks mis mee, integendeel !
Binnenkort staan mijn paarden bij mij aan huis tijdens de wintermaanden. Als ik dan mijn kop buitensteek zie ik ze 120 meter verderop al staan ! Niks mooier.
Kan ik bij mij thuis eens lekker de interne stalkknecht uithangen ! ha,ha.
Heerlijk toch !

Groetjes,

Sabrina

Ben ik weer.

Wat ik me afvroeg he in relatie van gedrag ten opzichte van persoonlijkheid.

Laat ik eens naar ons cluppie hier kijken. Jullie weten niets van mijn sexleven (houwe zo ). Maar jullie kennen mij wel een beetje. Ik neem aan dat degene die mijn post regelmatig lezen een idee van mijn persoonlijkheid hebben. Je vind mij bijvoorbeeld heel irritant, onnadenken, wellwillend, naief, inteligent, dom of lief. Dat beschrijft mijn persoonlijkheid zoals ik op jullie overkom.
Heeft mijn sexleven daar iets mee te maken? Maakt het uit of ik zeven avonden in de week sm spelletjes doe, drie keer in de week iets romantisch met een vriendje of nog maagd ben? Nee toch. Maakt geen drol uit voor wie ik ben. Maakt het NU uit waarom ik wat dan ook met betrekking tot mijn sexleven doe? Voor mij niet. Ik doe het nu zo omdat het nu zo is, dat kan veranderen in de toekomst of anders zijn geweest in het verleden. Maakt dat voor jullie nu iets uit voor hoe jullie mij kennen?

Nou, dat vroeg ik mij af.

Ik vraag me ook af wat er bedoelt word met bovenstaande zin "daarnaast zijn er gevolgen in de sfeer van sociale structuur". Gewoon omdat ik niet begrijp wat er mee bedoelt word.

Groetjes Karin

Tycho schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 19:53:


Stil nou!!!
Hier is het ook minvermogendheid-troef. En geen van de PN mensen die ik ken is kapitaalkrachtig/grootgrondbezitter. Maar dat schijnt frequent wel gedacht te worden, en niets is zo leuk voor NL-ers iets zelf, maar dan op een koopje, ook te kunnen

Ook nu weer in deze hengstendraad barst het van de "kan niet", heb geen geld", etc. lamentaties. Het heeft niet meer dan willekeurig iets anders met geld te maken. Weten wij. Waar al het gezeur feitelijk op neer komt is: "Ik wil af en toe ponypesten (of 1 of andere manier). Daar heb ik een pony voor nodig. De rest van die pony zal me cigaar zijn!".
Huppetee, weer een legioen PN-lezers van me vervreemd. Op Bokt is 't gezelliger hoor

Waar het wel om gaat is motivatie en overtuiging. Kennis valt op te doen. Er staat op de website van meneer Parelli ook een leuk stukje over:
" If you have learned to say:
"I'm too slow..."
"I'm too old..."
"It's too late..."
"That's too hard..."
"There's not enough time..."
"I'm a poor reader, reading is boring and I never remember what I read..."
"I can't spell and that means I'm not very smart..."
"I have such a poor memory - I'm always forgetting things..."
Then this book is for YOU!"

Groeten, Egon

Karin schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 19:55:


Toch zeg je zelf hier zo oppervlakkig al een boel dat een nmm duidelijke verarming in vooral hun sociaal leven en hun plaats daarin weerspiegelt. Die verarming treft niet alleen hun persoonlijk maar ook hun (paarden)omgeving.

Groeten, Egon

Bij mijn paardje is een lever vergiftiging door de dierenarts geconstateerd ,
en een probleem met de nieren.dit door middel van een bloed proef.
ik heb die bloed proef in eerste instantie laten nemen omdat mijn paard de
laatste tijd zoveel stuikelde.en omdat ik met hem finaal over de kop gslagen ben.de conclusie is dat het paard door de aandoening veel te veel op de voorhand zou lopen. het paard is gespoeld e het gaat nu veel beter met hem.
alleen blijft hij v eel opde toon landen en gaat dan overkoot. op foto,s van vorig jaar is te zien dat toen de stand van de hoeven anders was. mijn paard komt uit argentinie en lopen daar allemaal op natuurlijke hoeven.nu vraag ik mezelf af of het wel allemaal van de lever komt of dat het ook met de hoeven te maken heeft.
paard loopt inderdaad te veel op de voorhand. maar als ik terug denk dan is het struikelen ook langzaam gekomen . maar de vergiftiging ook volgens de dierenarts. dus ja waar ligt het nu aan . hopelijk heeft iemand een antwoord. bij voorbaar dank groetjes hugo..

Karin schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 19:55:


en de vraag blijft natuurlijk : als het paard's karakter al verandert
na het kastreren, ligt de ruin daar zelf van wakker !?
Misschien ziet ie 't leven ook wel meer door een roze bril
dan vroeger ...
Peter

Dorien66 schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 17:56:


Ik heb 117 en 118, is niet echt hoog denk ik.

Groeten Esther

hallo, ik hoop dat jullie goeie tips voor mij hebben, want ik kan alle hulp gebruiken, hier komt mijn probleem, ik heb sinds kort een nieuw paard[ mijn vorige paard is overleden aan een koliek]en dat is natuurlijk een heel lief paard, het is een ruin van 8 jaar gewoon een''vuilnisbak'' dwz ouders onbekent. Ik heb hem nu 2 maanden en begin al meer aan hem te wennen, en hij aan mij, hij zit nu hopelijk ook in een uit probeer fase, en al meer kom ik achter zijn ware karakter, ik zal mij nader verklaren.
De eerste keren ging ik in het land rijden[ heb geen bak in de buurt] en alles ging prima, daarna ben ik een aantal[min 15 keer] samen gaan rijden met mijn vriendin en haar paard,[de paarden staan met elkaar in het land samen met nog 2 andere] afijn nu wordt het tijd om eens alleen te gaan rijden, nou vergeet dat maar! ja 3 passen en dan hard rennend terug en dan is hij dus echt niet te houden, dus ik er eerst naast lopen enzo en dat gaat prima met een fietser erbij gaat ook goed maar zodra hij allen moet is het een onzeker paard die zich heel snel omdraait en hard wegrent. dus ik samen met een andere vriendin gaan rijden en dan het laatste stukje alleenterug rijden , gaat ook wel, maar moet zeker niet te ver zijn, ik vind het moeilijk om hem meer zekerheid te geven, zijn hier misschien oefeningen voor
ja nog even over dat uit proberen, hij gaat nu ook steeds als ik hem vast zet om te borstelen of op te zadelen, naar achter hangen en dan breekt hij los, een leren halster is al geknapt voor de rest is er nog niets stuk of ergs gebeurt maar ik ben er wel bang voor hoe los ik dit op, hij is echt te sterk en weet als hij geen zin heb zich los te rukken/ of als ik erop zit om te draaien en er vandoor te gaan[ ook in het land] kortom hij is te sterk hoe los ik dit op ik heb al aardig wat rij ervaring [15 jaar] maar nog nooit mee gemaakt dat ik een paard niet aan kan, ik geef ook niet op en hoop op goeie tips, bedankt voor het lezen en ik hoop snel wat van jullie te horen