Britt Claeys schreef op dinsdag 4 november 2008, 10:27:


Ach jeetje wat erg! Is hij uit zichzelf gegaan of heb je hem toch nog in laten slapen? Ook al is het beter zo, wat een vreselijk verdriet moet je daarvan hebben.
Héél veel sterkte!

Sieta schreef op dinsdag 4 november 2008, 10:53:


Wat erg. Ik denk aan je.
Monique

Britt Claeys schreef op dinsdag 4 november 2008, 10:27:


Sjee, Brit, sterkte.
Alles en iedereen valt even stil bij het lezen van zo'n verdrietig bericht.

Pien

Britt Claeys schreef op dinsdag 4 november 2008, 10:27:


heeeeel veel sterkte!

Snoopy schreef op dinsdag 4 november 2008, 11:15:

Ook van mij heel veel sterkte met je verlies. Hij heeft bij jou vast een fijn leven gehad..........

Britt Claeys schreef op dinsdag 4 november 2008, 10:27:


Britt, ik vind moeilijk de juiste woorden op dit moment om je te troosten.
Hij heeft wellicht gekozen dat het zijn tijd was en wat ik vermoed, heeft hij de moeilijkste beslissing zelf willen nemen om jou te sparen.
Het zal nog een hele tijd pijn doen maar hou de mooie herinneringen vast zodat je hem nooit meer vergeet, dat is de beste eer die je hem kan aandoen.

Veel sterkte,

Anne Marie

Britt Claeys schreef op dinsdag 4 november 2008, 10:27:


Je het hem een schitterend leven gegeven en zijn lijden niet onnodig verlengd .IK ben er trots op dat ik zo iemand mag kennen .

Britt Claeys schreef op dinsdag 4 november 2008, 10:27:


Ach Britt..... wat sneu voor je!! Sterkte met je verlies meisje!

Lieve groet,

Wil.

Britt Claeys schreef op dinsdag 4 november 2008, 10:27:


oei britt
hier schieten woorden weer tekort
sterkte!

ellen

Ellen2 schreef op dinsdag 4 november 2008, 13:22:


Sterkte!!

Aafke schreef op dinsdag 4 november 2008, 14:22:


Sjemig , wat een verdrietig bericht!
Heel veel sterkte!

Gr Esther

Britt Claeys schreef op maandag 3 november 2008, 22:36:


Goh Britt meisje, ik zou ni graag in uw schoenen staan, dit is echt vreselijk. Veel sterkte toegewenst!

Britt Claeys schreef op dinsdag 4 november 2008, 10:27:


Maar Britt toch, ik zit zo met je in... Aan de éne kant heeft hij nu geen pijn meer, aan de andere kant blijf jij met dat grote lege gat achter.
Sterkte meid, hou je vast aan de mooie herinneringen met hem en dat hij een superfijn leventje heeft gehad bij jou. ´k Weet het, het zijn maar woorden ... en dat is een magere troost maar wat kunnen ze tegen je zeggen hé op zo´n moment...
Miljaar ik begin al zelf te bleiten, alleen de gedachte al pfff
Hou de moed erin ...

Britt Claeys schreef op dinsdag 4 november 2008, 10:27:


ik had dit bericht nog niet gelezen britt en zag het pas nu door fotoalbum
Wat kan ik zeggen?...
Hou hem in je herinnering en wees trots dat je hem zo'n goed leven hebt gegeven bij jou!
knuffel!