Cindy Helms schreef :

Hee, dank je, Cindy.
Het is gewoon typisch dat juist híj en zijn vader ditzelfde gedrag vertonen. We zien het wel terug in meer dingen die ze allebei doen, terwijl papa Spirit al vanaf Isko's geboorte 100 meter verderop staat in de hengstengroep en ze mekaar dus niet kunnen zien.

Iskander eet elke dag zijn bijvoer samen met Alegría en BD uit één en dezelfde cementkuip. Hij mag namelijk niet met zijn eigen moeder Puck mee-eten (schandalig he, ze staat dan zo te draaien dat hij maar weer weggaat en bij BD aanschuift).
Er is hier geen enkel ander paard dat hetzelfde gedrag vertoont als Isko, dus BD en Gría nemen het niet over van hem (die lopen heel sloom achter de bak aan die hij loopt te verplaatsen en komen dus niet op het idee de bak weer naar hén te trekken).

Blijf het merkwaardig vinden hoe zoiets dus ook in de genen moet zitten want een voorbeeld heeft hij hierin nooit gehad. Hij doet dit ook al vanaf dat hij één week oud was.

De laatste dagen laten we Iskander vaker met zijn vader en je ziet dus vanaf moment één dat die twee mekaar (her)kennen, ze trokken altijd al naar mekaar toe, zelden zo sterk meegemaakt tussen een ouder paard en een veulen. Er is heel veel bescherming van Spirit naar Iskander toe (wegleiden bij Maggio bijvoorbeeld) en ook bij Iskander zie je heel duidelijk dat er een band is, hij gedraagt zich echt als het kleine zoontje en Spirit is heel zacht, leidend en beschermend naar hem toe.
Spirit is heel anders naar Alegrïa, die is zelfs ook bang van hem en gaat hem uit de weg terwijl Isko Spirit echt opzoekt op het terrein en dan bij hem blijft. Goed, dat kan natuurlijk ook in het feit liggen dat ze beiden hengst zijn maar ik denk het zelf niet, al houd ik er wel rekening mee.
Het is echt ook de kleur he, die trekt....

Zo zie je op zijn beurt weer aan Spirit dat hij nog steeds naar zijn eigen moeder Holly trekt en zij naar hem, we blijven dat ook regelmatig weer even aanbieden. Op zijn beurt wordt Spirit dan weer 'het kleintje' en verschijnt er een zachtheid in Holly zoals je die alleen maar ziet van een moeder naar haar veulen. Laatst gingen we weer effe 'snuffelen' zoals we dat noemen, Holly was wat hengstig maar Spirit deed daar helemaal n i k s mee, het wond hem niet op, alhoewel we de kat natuurlijk niet op het spek zouden binden he

Van oma Holly naar kleinzoon Iskander zie je weer heel weinig, maar waarschijnlijk ligt dat in het feit dat er altijd een Puck in de buurt is die met dreigende tanden en platte oren op alles afstormt wat maar in de buurt komt. Leuk, zo'n schoondochter, die ging ik persoonlijk ook uit de weg als ik Holly was.

Interessant om te zien, 3 generaties en het hele groepsgebeuren op deze manier.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 9 oktober 2008, 9:43:


Leuk zoals je dat beschrijft Pien,

Ik moes toch ook even aan het berichtje denken wat ik gisteravond op tv gezien heb , toen ik je verhaal las.
Die dolfijnen die op hun staart ''lopen''.
Een dolfijn is ooit opgevangen geweest in het dolfinarium.
Absoluut niet in hetzelfde basin als de dolfijnen die gebruikt worden in de show.
Hij is weer uitgezet , en nu signaleren ze steeds meer dolfijnen in het wild die op hun staart ''lopen '' , terwijl dat iets is wat een dolfijn nooit uit zichzelf zou gaan doen.
Ze zijn bezig om te onderzoeken hoe dit nou kan , en waarom de dolfijnen in het wild dit nu doen.

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 9 oktober 2008, 10:14:


Naja, wat je hier ook wel ziet is dat er steeds meer paarden zijn die, als ze eten, één voorbeen optillen (ongeduld). BD deed dat het eerste, toen ging Puck het doen en nu doet Maggio het ook. Ik zag Alegría dat ook al eens doen. Steeds dat voorpootje in de lucht als een circuspaard. Maar dat heeft met directe beloning te maken (als pootje in de lucht gaat komt er voer). Al deze paarden staan bij elkaar in de buurt als er gevoerd wordt. Zo zal het misschien met die dolfijn ook gegaan zijn.
Bij de paarden in de andere groepen zie je dat dus helemaal niet.

Maar die paarden kijken het inderdaad letterlijk van elkaar af, heel anders dan Isko met z'n bak.

Greetz, ben maar weer eens weg, wat spelen met Maggio

van lennep schreef op donderdag 9 oktober 2008, 10:14:

Ja maar esther ,dieren hebben wel communicatiesystemen en ik denk dat de dolfijn wel de gesprekjes heeft afgeluisterd!
Dit is en grappig maar ook serieus bedoeld.
Als er op een stuk land verderop iets gaande is dan reageren enkele oplettende paarden van een ander stuk land ook ,terwijl ze niet over de grote hooibalen kunnen kijken ,wat er daadwerkelijk aan de hand is.
groeten trudy

Trudy schreef op donderdag 9 oktober 2008, 11:57:


Ik bedoelde het ook bloedserieus.
Zou graag precies weten wat die onderzoekers straks als conclusie trekken.
Heeft de dolfijn het toch een keer kunnen zien?
Dolfijnen zijn dieren die echt iets doen voor hun plezier zoals bubbels blazen om er vervolgens doorheen te zwemmen , en donderjagen met een stukje zeewier enz...
Op een een of andere manier zal die zieke dolfijn toch iets gezien moeten hebben...lijkt me.
De beloning zou dan het gedrag uitvoeren zelf kunnen zijn , omdat ze er plezier in hebben....

Gr Esther

Spirithorses schreef op woensdag 8 oktober 2008, 22:43:


Afkijken zou de eenvoudigste verklaring zijn,
wellicht wil hij nog wel veel meer afkijken van Spirit.
Andere verklaringen zijn er ook hoor, terug te zien bij
2lingen bijvoorbeeld die bij de geboorte gescheiden zijn geraakt.
Daar is mooi onderzoek naar gedaan en als ze elkaar bij volwassenheid
weer ontmoeten dan staan ze stom verbaast hoeveel overeen komsten er zijn. Tot zelfs dezelfde naam echtgenoot, zelfde dag getrouwd en hun kind dezelfde naam gegeven, etc etc etc. Dat zijn feiten en nog geen verklaring.

Verklaringen gaan in de richting van verbondenheid los
van tijd en ruimte. Als in amerika een examen smorgens gedaan
wordt door studenten en smiddags in engeland de zelfde test, dan
gaat het de engelsen beter af. En omgedraaid het zelfde. Het zelfde is het doorbreken van sport records, vaak dezelfde dag of week, kunnen meer sporters dat nivo halen. In de dierenwereld zie je dit ook. Toen de engelse meesjes geleerd hadden melkdoppen los te pikken die de melkboeren bij de voordeur lieten staan. Toen ontstond dit gedrag ook bij de europese meesjes. Dat is dus verbondenheid van de soorten los van tijd en ruimte. Daar doet het gedrag van Iskander mij aan denken.

Groet, Michiel

Spirithorses schreef op woensdag 8 oktober 2008, 22:43:


Doet me denken aan een documentaire van Keizer van een paar jaar geleden. Van vogeltjes die iets slims deden met een aluminium dopje van een melkfles. Ook iets wat ze niet geleerd hadden en toch deden.

Heb je niks aan, deze reactie. Ik zal eens kijken of ik het terug kan vinden...