Karen Koomans schreef op Mon, 9 Feb 2004 22:54:27:


Maar nogmaals: wat is daar het probleem van?
Mag ik vragen waarom je afrastering om de wei hebt staan? Kun je een paard niet met de clicker leren om op het erf te blijven? En waarom niet: Operante conditionering is vooral goed als je een reactie wilt op een bepaalde stimulus, maar voor het aanleren van gedrag is zoiets ontoereikend.
Makkelijker (en effectiever!) gaat het met schrikdraad. De leercurve is kort, en vermijdingsgedrag houdt langer en zelfstandig stand dan positieve bekrachtiging.

Wat ik bij mijn paarden wil leren is vooral een gedragsvorm. Wijken voor druk moet er gewoon ingebakken zitten, ook als ik er niet bij ben om een commando te geven en mijn paard in een rol touw trapt etc.

Als je dat eenmaal hebt is het zo handig dat je je bijna niet voor kan stellen dat er mensen zijn die het zonder doen. Afgelopen voorjaar was ik met de NVVR een weekend weg. Tijdens het rijden met een paar mensen houden we pauze, ik laat op Jack het touwhalster met teugels zitten. Op een gegeven moment gijden de teugels van zijn kop af, en hij steekt een been door de teugels. Been kan niet meer achteruit, hoofd kan niet meer omhoog. Mensen gelijk in paniek "aaarrghhh, hij heeft zijn been door het touw gestoken!!!". Verwondering als ze zien dat ik rustig in het gras blijf liggen: "Laten we maar even kijken of ie dat kan oplossen". Jack tilt voorzichtig een voor een zijn voorbenen op om te kijken waar het verkeerd zit. Het lukt hem niet om los te komen, dus met een voorbeen van de grond af kijkt hij in het rond om mij te zoeken "kom eens helpen".

Iedereen natuurlijk: "Wat een geweldig paard! De mijne zou gefreakt hebben en de hele boel uit elkaar hebben getrokken". Ja, Jack vroeger ook! Maar ik heb hem dit geleerd... En vervolgens kijzen ze je wazig aan: "geleerd????"

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 16:24:


---Hahaha, had ik pasgeleden nog! Spunky had het draad kapot gelopen en het hing dus een paar cm boven de grond. Tamara had er zo overheen kunnen springen maar heeft dat niet gedaan. Toen ik aankwam liep ze met haar been tegen het draad en liep langzaam en beheerst weer naar achteren. Nou, vroeger had ze naar voren gestoven en keihard weggerend! Wel heel leuk om te zien dat je ze dan echt ziet nadenken: 'Uhm, ik voel iets, eens kijken hoe ik dit op kan lossen'...

Groetjes,

Linda

Hoi,


marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 23:54:

Ja, dat klopt. Een merrie voedt haar veulen op. Opvoeding gaat gepaard met druk en soms agressie.

Ik geef een paard eerst een basale opvoeding, voordat ik ga trainen. Ook tijdens opvoeding gebruik ik niet meer druk of agressie dan nodig is. Bij het ene paard is nauwelijks druk nodig, bij het andere paard best veel. Pas als de basisopvoeding naar mijn idee voldoende is, ga ik trainen. Natuurlijk blijven de regels die bij de opvoeding zijn vastgesteld dan nog steeds en voortsurend van kracht, maar als ik m'n werk goed gedaan heb, hoef ik dat het paard niet meer in te peperen (als dat in het begin al nodig was). De bestaande rangorde wordt wel voortdurend bevestigd door mijn handelen, bijvoorbeeld dat ik voorop ga bij het leiden van het paard, tenzij ik uitdrukkelijk aan mijn paard vraag een andere positie in te nemen. Dat voer van mij is, totdat ik het paard toestemming geef dat hij een hapje mag. Etcetera.

groeten,
Karen

Karen Koomans schreef op woensdag, 11 februari 2004, 14:33:


---Hoi Karen,
Hehe, nu beschrijf je volgens mij echt duidelijk hoe jij al dat NH nou ziet! En hoe je dit aanpakt. Maar ik moet eerlijk zeggen dat jouw manier van opvoeden en training ook echt terug te vinden is in Parelli. Hoezo dan?
Jouw basale opvoeding moet je zien als L1 van het Parelli programma, waar Parelli op hamert om deze dus zo snel mogelijk beiden onder de knie te krijgen. L2 en L3 zijn hetgeen wat jij daarna beschrijft. Het paard niet meer dingen hoeven in te peperen, de bevestiging van de rangorde, het leiden, je paard vragen een positie in te nemen! Het enige wat verschilt is het belonen met voer en bij Parelli het belonen met rust. Na L1 komt hetgeen wat je tegenstaat, dus het uitoefenen van 'druk', bijna niet meer aan de orde (je hoeft het je paard niet meer in te peperen dus). Fase 4 is vaak niet eens meer nodig (uitzonderingen daar gelaten, je paard kan natuurlijk een slechtere dag hebben of zo), net als dat jij eerst de basale opvoeding hebt gedaan e.d. Zie L1 van Parelli dus als die basale opvoeding, de L2 en L3 worden niet voor niks de leuke levels genoemd!
Dat is waar je echt met je paard gaat spelen, in jouw geval zou je dat dan dus trainen noemen...

Groetjes,

Linda

Hoi,
Linda schreef:

Hier ga ik even over nadenken; dankjewel, want zo had ik het nog niet bekeken. Het nadenken heb ik even nodig, om terug te zoeken wat er allemaal ook weer in Parelli Level 1 zit. Ik kom er zeker op terug, en dankjewel voor de reactie!
Karen