Malutki heeft ook thuis een spuitje gekregen, het kon ook niet anders. Hij was ziek en stond al een tijdje aan huis in de schuur en heeft het op een gegeven moment gewoon opgegeven. Hij was ook heel snel weg, hij was eigenlijk al bijna weg voordat het spuitje gegeven werd. Als de DA een half uurtje later was geweest was het niet mee nodig geweest.
Hij is toen ook door de destructie opgehaald en moest dus aan de weg liggen. Dat heeft mij vader toen allemaal geregeld (het was een minishetje dus niet zo groot).

Ik denk dat ik de volgende keer weer de DA laat komen en hem niet naar de slager zal brengen. Als ik een dier moet laten afmaken is dat omdat hij ziek is en veel pijn heeft en dan moet dat gewoon op zijn eigen plekje gebeuren.

Groetjes Viola

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 15 september 2004, 14:52:


ja inderdaad, afscheid nemen is echt niet prettig. ik beoordeel die man er ook niet op wat hij met zen paarden doet wanneer ze echt niet meer kunnen, dat is iets wat iedereen voor zichzelf moet uitmaken. maar het is zoals je zegt, die rit naar de slager toe, bbrrrr.
toch denk ik dat sommige paarden ook wel voelen dat er iets gaat gebeuren als de DA eraan komt met zen spuit.
spijtig genoeg moeten alle dieren eigenaren ooit wel eens zo'n moeilijke beslissing nemen.

groetjes
kim

Jo, ik heb een keer een paard laten afmaken in Utrecht. Alles tegen elkaar afgewogen en toen tot die beslissing gekomen. Heb enkele dagen m'n handen niet gewassen omdat haar geur er aanzat.
Op mijn website staat het verhaal van m'n Tennessee Walking Horse. Haar had ik ook willen laten afmaken. Zeer slechte voorbenen op de rontgenfoto's maar nog niet kreupel. Uiteindelijk beslist het niet te doen. Verkocht. Ze is gedekt en uiteindelijk nu weer naar een ander doorverkocht.
Voor mij is de keuze heel duidelijk: een volgende keer laat ik zo'n dier inslapen. Geld en gewin maken de toekomst te onzeker en degene die het eerst komt is m'n paard; wat een ander er ook van mag zeggen of denken.
Het hoort bij het leven Jo, je moet er wel over denken wat je wilt dat er eventueel gaat gebeuren als je voor de beslissing staat.

@nita

www.geocities.com/gangenpaarden/voorwoord.html

www.paardnatuurlijk.nl

@nita schreef op woensdag, 15 september 2004, 20:02:


Je zegt dat ze nog niet kreupel was maar dat je de volgende keer zo'n paard toch laat inslapen..? Hoezo dan, werd ze later toch kreupel?

Groet Ilona

@nita schreef op woensdag, 15 september 2004, 20:02:


Hoi.

Ja, is zo.
Bedankt voor je verhaal trouwens. (Geldt iedereen die reageerde op mijn vraag).

Ik heb niet veel keus hier.
Is het bij de stallen, wordt het een dure gebeurtenis om de opruimdienst te bellen.
Is het paard nog te vervoeren, is ook het slachthuis een paar eilanden verderop..........geen pretje voor het paard dus.
Ik heb wel begrepen dat ze het zo "makkelijk" mogelijk maken voor privèpersonen met hun paarden.
Die mogen het eerst op de dag komen, zonder dat er slachtpaarden aanwezig zijn en alles in rust is.
Gelukkig is mijn paard jong en zijn het allemaal gezonde, ziekteloze paarden(laat ik het afkloppen).
Er was ooit een cursus van paard en tourisme, daar moest men ook leren noodslachten....paarden in de natuur zelf afmaken.
Ik zal wel laf zijn, maar ik wil die cursus vanwege dat deel niet doen.

Agelopen vrijdag hebben wij Bjorn in laten slapen op de paarden kliniek. Met een injectie en hij was in 2 sec. hersendood. het ging heel respectvol en diervriendelijk. Bjorn heeft niet gevochten. Petra, en belg is naar de snelslacht gegaan omdat dat de snelste en meest diervriendelijke manier was in dat geval. Ik doe het nooit meer. Er wordt geld gestort door de slager en ik voelde mij een Judas. Maar dat was voor haar de snelste manier. Amber was oud en stikte bijna in een soort astma aanval die te lang duurde. Zij is ook op de paardenkliniek ingeslapen. Goed gevoel bij. Ging heel snel en zonder strijd.
Ik denk dat het van het dier en van de situatie afhangt wat de meest wijze beslissing is. Het belang van het dier staat bij mij altijd bovenaan. Zo min mogelijk stress en pijn. verdriet heb je toch wel.Maar de troost is enorm als jij het op een zo diervriendelijke manier hebt kunnen regelen.Gelukkig kan ik mezelf altijd even wegcijferen en ben ik er wel bij. heel zwaar maar dan is het dier het meest rustig en is er minder strijd, denk ik. Je kan het dier begraven met behulp van een shofel maar is illegaal en je moet een DA hebben die het niet meldt. het kan.maar voor ons is dat niks.. Ja, het is de natuur dat als je voor een dier kiest, je waarschijnlijk ook ooit afscheid moet gaan nemen.

jo schreef op woensdag, 15 september 2004, 22:11: