Je schrijft een aantal keren dat iedereen zegt dat hij afgemaakt moet worden omdat hij jou niet verdient.

Dat geeft mij een gevoel dat je of bang bent, of jezelf heel goed vindt dat je dit voor hem doet...

Mijn paard heeft een heerlijk leven, maar is er wel voor mijn plezier. Als je aangeeft dat je eigenlijk geen controle hebt in zulke situaties en dit al 9 jaar niet hebt is het dan niet tijd om eens instructie te zoeken die je hierbij helpt, of naar een ander paard uit moet gaan kijken?

Schamen dat je hem hebt geslagen lijkt me niet goed. Je hebt er op dat moment over nagedacht en voor gekozen. In de toekeomst kies je liever een andere oplossing. Super! Je hebt een les voor het leven geleerd aan jezelf.

Persoonlijk denk ik dat een tik soms best wel eens goed kan zijn, mits je weet waarom je hem geeft en daarna weer door kunt trainen waar je was gebleven.

Maar goed, mijn tip:

Vraag iemand je te helpen of kijk uit naar een ander paard als hij echt zo gevaarlijk is.

Charlotte schreef op maandag 15 januari 2007, 20:55:


Dat was Ikke- ik was ook net aan het lezen wat een VOORUITGANG - waar is die titel trouwens - was toch veranderd?? Echt goed - daar kan Ankie nog een puntje aan zuigen! Zelfoverwinning heet dat- jij doet 20meten en de rest kan de pot op!!!!! KNAP KNAP KNAP - waw - ik zal aan je denken als ik zelf stuntel (waar dan ook - kansen genoeg!! hahah)
Myriam

Masja schreef op dinsdag 16 januari 2007, 12:59:


Volgens mij heb ik dit maar 1 keer geschreven. Maar dat is me inderdaad gezegt. Maar ik bedoelde niet dat iedereen dit zegt. Wel de meerderheid van de 'paardenmensen' die hem kent.


Ik dacht dat het een duidelijke bijdrage was aan het verhaal. namelijk; hoe er door omstanders naar mij en mijn paard gekeken wordt. Ik gaf er dus mee aan hoe de situatie is. Ik kan dit paard dus niet weg doen; nooit! Ik ben veel te bang voor wat er dan met hem kan gebeuren.


Ik heb dit paard vanaf mijn 11e ... Ik reed toen op een manege. Je weet waarschijnlijk wel hoe de dingen daar meestal gaan. Dus welke adviezen ik daar kreeg. Ik heb daar een paar maanden gestaan met hem. Toen werd hij zo kreupel dat hij op complete weiderust moest... weer 3 maanden. Daarna heb ik nog een paar maanden 'gewoon in de bak' gereden. Toen zijn we begonnen met lessen in Parelli. Dit heb ik zo'n half jaar gedaan... maar we kregen het maar niet voor elkaar en we zijn met de lessen gestopt. Daarna ben ik (als inmiddels 12/13 jarig meisje) samen met mijn moeder (bijna 2 jaar manege en dus 6 maanden parelli ervaring) gaan trainen waarbij we vooral naar de methode van hempfling hebben gekeken. Maar we hebben van allerlij dingen stukjes gepakt. Alles dat 'werkte' werd door ons gebruikt met Milka. Mijn moeder was zwanger, kreeg een kindje en dus moest ik het alleen gaan doen. Vanaf toen ben ik eigenlijk de enige die met Milka werkt. Ik heb alles uit boekjes, internet, filmpjes enz. En ook vooral uit een heleboel kijken en uitproberen. Ik groeide en Milka heeft me enorm veel geleerd.

Inmiddels heb ik ook 2 andere paarden. Beide 3,5 jaar oud. Met hen begin ik net een beetje te 'werken'. Maar zoals ik al aan gaf; Milka gaat niet weg.


Die les heb ik al eerder gehad, maar ik heb me laten gaan. Dat had ik nooit mogen doen.


Hij kent zijn kracht en hij veroorzaakt een gevaarlijke situatie. Maar dit doet hij niet met opzet.

Malenka schreef op zondag 7 januari 2007, 22:52:


Vraagje; weet je dat een paard heel veel dingen combineert met een plek? Dus heb je enge-dingen-oefeningen ook wel eens gedaan op een (uiteraard rustige) weg of in de berm, dus aan de hand?
En heb je ook wel een enge-dingen-oefeningen gedaan als je erop zat? (bv gewend aan plastic zeil aan de hand > dan op je paard weer zelfde procedure als aan de hand)

Zelf heb ik menpaarden getraind die in een wei en de bak met trekkers werden geconfronteerd. Konden op de weg helemaal flippen als ze een trekker zagen. Zij waren dus niet bang op de ene plek, maar wel op de andere plek.
Verder trainden wij elk onderdeel op meerder manieren (bv borsttuig om zonder oogkleppen aan > borsttuig om met oogkleppenhoofdstel > borsttuig zonder oogkleppen de weg op > borsttuig met oogkleppen hoofdstel de weg op; uiteraard niet met alles zo uitgebreid) Dus mijn advies train zoveel mogelijk dingen zowel aan de hand als erop, en op zoveel mogelijk plaatsen. waarschijnlijk leert hij dan op iedere plaats en waar je ook bent (er naast of erop) te vertrouwen op jou.

Desiree vd B schreef op donderdag 18 januari 2007, 16:34:


Dank je. Ik weet het inderdaad wel, maar heb er eigenlijk niet bij stil gestaan. Hoe stom kun je zijn? Dus heel erg bedankt voor het plaatsen van een goede opmerking!