Ilona Kooistra schreef op zaterdag, 22 mei 2004, 20:31:

Voor geen van jullie drie hudige paarden gaan de levensomstandigheden er dan op vooruit. Is een konsekwentie van een eerdere beslissing: jullie hébben nu eenmaal een ruin.
Koop gerust die hengst en pas er een mouw aan. Tis echter níet in het belang van de paarden die jullie al hebben.
Gewoon wat geduld hebben Ilona. Nog niet doen nu. Met een beetje geluk kun je nog 40 jaar of zo paardrijden. Tijd zát voor een hengst. Jullie hebben nu een leuke groep en dat is lang niet vanzelfsprekend dus tel je zegeningen.

Het huidpigment wat hij nu heeft blijft zo. 'Schimmel' heet correct 'grijs' en dat is wat het is; het vroeg grijs (wit) worden van de haren. Maakt niet uit wat de basiskleur van het paard is, want de grijsfactor staat los van de kleurfactoren. Verder zijn er verchillende varianten van deze grijsfactor die bepalen wat voor type grijze het is en wanneer en in welke mate het paard grijs wordt.

Arabella is trouwens nog stééds niet bevallen: toont nu wel de 'punt' onder de buik die kermerkend is voor een gekeerd veulen: dat zijn namelijk de voorhoefjes. Dan zoú het met een paar dagen zover moeten zijn, maar ja...

Ilona Kooistra schreef op zaterdag, 22 mei 2004, 20:31:


Daarmee veroorzaak je dus twee "hengsten" met ieder een eigen territoir dat ze gaan driftig verdedigen en daardoor in oplopende mate woest op elkaar worden.
Mocht je dat niet willen, dan is dit denk ik giga-fout. (en ja hoor, ook die fout heb ik wel es gemaakt - dus uit ervaring; in boeken e.d. lees ik nooit veel over dit soort zaken)

Wat mij echt het beste bevalt is de hengsten bij elkaar, maar dan afdwingen dat ze vriendjes worden en genoegen nemen met een sateliethengst rol (en of er dan 1 meer of minder bijkomt heeft hier in praktijk nooit veel uitgemaakt, BEHALVE 1 maal: een oudere territoriale leidhengst die ik rechtstreek uit de begrazing op mijn erf kreeg en waar ik veel last mee gehad heb want gehandicapt ben je dan omdat ik hem niet serieus wou beschadigen maar hij mij wel...). Op zich hebben jullie die mogelijkheid, want de paarden thuis (nmm 1e voorwaarde). Dán moet dus minstens 1 van jullie van te voren goed nadenken over het "opperhengst" spelen, zoals Esther me altijd noemt maar wat nmm niet helemaal juist gesteld is. Parelli heeft zover ik heb kunnen lezen (en dat is alleen die pag. online die zo sterk anti-hengst is) zeker gelijk dat er in *jouw/jullie* sociale rol in verhouding tot de paarden veel minder ruimte voor fouten komt. Kortom, ik ben een tiran die met 1 vinger de jongens hun hoekje inwijst indien me dat uitkomt, maar wel naar ik hoop een lieve, wijze, aardige tiran die zoveel mogelijk voor alle leuke dingen zorgt.

Maar jullie hebben niet al een hengst, maar een ruin. Ik weet niet of dat anders is - ik wil op principiële gronden geen ruinen, heb ook nooit ruinen gehad.

De volgorde op een praktisch rijtje zou denk ik zijn:
1) je eigen leiderschap duidelijk krijgen bij de nieuweling
2) je eigen leiderschap duidelijk houden bij introductie van de heren (dit liefst even uit zicht van merries want dat is veel makkelijker, zeker als de 1ste keer is) Als je een gezamenlijke join-up voor elkaar krijgt heb je nmm veel gewonnen.
3) idem wanneer je heren weer in 1 ruimte met dames mogen.
Als je consequent voor ogen houdt dat het JOUW kudde is die te vreten krijgt en beschermd wordt, en JOUW merries, etc. dan zie ik normaalgesproken niet zoveel moeilijkheden - hoogstens een weekje fulltime 24/7 arbeid met af en toe een ponyslaapje (je mag ze dus niet even uit elkaar halen vanwege tukkie doen want anders kun je weer opnieuw beginnen!) HAHAHA

Denk er maar es goed over of je dit echt wilt/aandurft. Voor mij is het het leukste wat er is.
Wat ik me erbij af vraag is of er verschil komt in acceptatie tussen jou en Frans (vanwege man of vrouw zijn) en zoja waarom. Interessant ook om het hele gebeuren te filmen.

Groet, Egon

e m kraak schreef op zondag, 23 mei 2004, 1:41:


Hoi Egon, zou er niet een verschil zijn tussen een hengst die zijn hele leven bij jou opgroeit in de groep, tussen de merries, dus zo natuurlijk mogelijk, maar jou van veulen af aan als "dominante hengst " ziet en een onopgevoede hengst die met 5 jaar in het trainingsdiepe wordt gegooid ? Ik vraag het me af, zeker als ik kijk naar Navaho, die weliswaar een gouden karakter heeft, maar erg onopgevoed was toen hij bij mij kwam, met ook een berg hormonen die hij niet kan botvieren op die o zo dellerige merries die een draadje verder met hun kont staan te draaien. Hoe zit dat met jouw hengsten , heb jij altijd die aandacht die je wilt ? Ik denk namelijk dat er wel een verschil is.... Pien

Spirithorses schreef op zondag, 23 mei 2004, 2:46:


Daar zit zeker verschil in.
Maar van de 3 hengsten die momenteel hier wonen zijn er 2 niet hier geboren.
Op de ene uitzondering na die ik in vorige post ook genoemd heb, heb ik nooit grote moeilijkheden gehad. De meesten kwamen uit een of andere begrazing, en waren al op geslachtsrijpe leeftijd.


Als je daar wat aan doet dus (aan dat botvieren), heb ik het sterke vermoeden dat Navaho je erg dankbaar is en dat er wel het 1 en ander verandert.


ja, en er is ook altijd minstens 1 merrie bij (Elska) zelfs nu toevallig de anderen op een wei gezet heb om mooi te worden ('t is af en toe geen kijk met ijsco's in het voorjaar hoor, met die verharing).


Groeten, Egon

e m kraak schreef op zondag, 23 mei 2004, 3:12:


Nou zoals je weet heeft Navaho een spierbevangenheid opgelopen tijdens
het dollen met Cherokee, en dat was maar 1 1/2 uur in de wei, samen. Voor mij DE manier zoals het hoort, zonder inmenging van ons dus. Het probleem zit 'm dus in zijn heftigheid. Niks gewend, heeft bij zijn eigenaar wel een uitloop, staat dag en nacht buiten maar heeft te weinig plek om echt goed te rennen (spierontwikkeling/ conditie/ spelen etc) en te socialiseren, ook al heeft de eigenaar pal naast hem een haflingermerrie staan hoor, en dat gaat wel perfect als zij hengstig is....
Toen hij 'losgelaten' werd is hij redelijk uitgeflipt van plezier overigens. Kreeg door zijn heftigheid de dekking niet geregeld, we wisten dat als we ze een tijdje samen zouden laten het wel zou lukken en hij ook rustiger zou worden. Heus. Maar toen werd hij van het ene op het andere moment echt heel ziek waarbij wij in de eerste instantie aan een hersenbloeding dachten, maar het was dus spierbevangenheid.
Het probleem is nu dat wij het niet meer aandurven om hem erbij te laten, om herhaling van dit te voorkomen, hoe jammer ook. Het is niet mijn hengst en ik heb helaas het gevoel dat ik hem tegen zichzelf moet beschermen.
En de merries wijzen hem daarbij op een niet mis te verstane wijze zijn plek, heeft hij dus sch... aan, hij verkrachtte ze gewoon.Erg spijtig. De volgende keer laten wij hem dekken aan de hand. Dat is wat ik bedoel met "een verschil" , want ik weet zeker dat dit nooit gebeurd zou zijn als hij van jongs af aan in de groep had gelopen en door de merries opgevoed werd. Dus het lijkt soms zo makkelijk om te zeggen : Gooi ze bij elkaar en laat de natuur zijn gang gaan , ook al willen wij dat allemaal, er kunnen onverwachte zaken gebeuren. Ik ben het wel met je eens als je zegt dat hij zijn lusten moet kunnen botvieren en daarna vanzelf rustiger zal worden, maar daar krijgt hij nu de kans niet voor. Ik sta echter open voor oplossingen en nieuwe mogelijkheden, ik wil dat paard nog steeds graag in de groep maar weet niet hoe. Ze staan overigens altijd samen, ze kennen mekaar erg goed, maar nu zit dat draadje er nog tussen. Dus als je met me zou willen meedenken zou dat mooi zijn,Pien