e m kraak schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 0:51:

[SNIP]

"Maar wat ik gelezen heb is voor de hengst, hoe doe je dat met de merries dan?"

Deze vraag kreeg ik vannacht nog per email, en is nmm heel geldig als aanvulling. Het was al weer laat en ik dacht er niet aan want is in de regel niet zo opportuun: ik HEB hengsten, en altijd al hengsten gehad. Ik ben echt voorstander van een in geslacht én leeftijd gevarieerde groep, maar alles begint voor mij met mijn hengst(en). Ik rij ook alleen op mijn hengst. Draupnir dus.

Bij merries werkt het ook onverwacht "anders" in vergelijking tot mensenvrouwen: de erogene zone's verschillen. Deels behoren jullie dat nmm eigenlijk te weten, als je wel eens oplettend naar paardengedragfilms gekeken hebt (of bijt jullie vriendje soms normaalgesproken liefhebbend in jullie kuiten als ie wat wil? Kriebelt ie met zijn neus in je flanken zodat je je kont naar hem toe draait?). Iets wat jullie niet weten (denk ik) maar ik uit praktijk wel, is dat het overmaatse 5e been van een hengst niet hetgeen is wat haar zo blij maakt (Denk ik te weten vanwege het waarnemen van het effect van de hengst die wel succesvol bespringt, maar mis mikt - al is dat maar omdat hij er van mij niet in mag. Géén veulens, remember?) Het is vooral het gewicht van de hengst, tevens weer de spanning op het bekken en de reactie die veroorzaakt wordt door de voorbenen van de hengst op de flanken van de merrie die háár doen genieten.
En tóch, érgens, zouden jullie ook dit hebben kunnen weten... want hoe vaak heb ik al niet het gezeur van mensen gehoord dat hun merrie wanneer hengstig zo "lastig" is? Nogal wiedes als je op volle kracht haar erogene zônes zit te bewerken!

Zien jullie nu zo langzamerhand dat ponysex leuk is, en niets maar dan ook helemaal NIETS te maken heeft met wat je op porno kunt zien? Die lui hebben er helemaal geen verstand van. Ik bedenk me eigenlijk nu pas (verdikke, ik zit ook haast nooit op een merrie!) dat je volkomen binnen de "fatsoensnormen" jouw hengstige merrie een beste beurt kunt geven midden in de bak van een stijve-trutten-manége terwijl de halve kantine toekijkt. Neem me alstjeblieft niet kwalijk maar ik vind dat grappig, en als je het goed doet wil ze na luttele tijd juist wél een stukje met je rondlopen, en vindt men je een prima ruiter.

Sjonge, dit had Midas Dekkers kunnen schrijven maar die heeft hier ook geen verstand van HAHAHA
Ik hoop dat ik correct begrijpbaar mijn bronnen versus ervaring hier verbaal uit elkaar gehouden heb; het loopt een beetje door elkaar. Frans en Ilona vinden het niet interessant heb ik gelezen, maar ik ben het daar niet mee eens omdat het consequenties heeft op je sociale verhouding met je paard(en) en die van je paarden onderling; bijvoorbeeld of je wel op je hengstige merrie rijden wilt. Is dat eigenlijk wel consequent in de lijn van de plaats die jij t.o.v. haar wilt innemen of maak je haar eigenlijk in de war?
Mag ik het onderwerp hiermee afsluiten?

Groeten,
Egon.

Karen Koomans schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 3:40:


Weet werkelijk niet waar te beginnen op zo een open vraag - kansberekeningetje wat er uit vos x palomino kan komen is makkelijker hoor

Uit al de varianten waar ik mee kennis gemaakt heb, over gelezen heb, documentaires over gezien heb, lijken mij op primair niveau eigenlijk twee zaken van belang: EERLIJKHEID en CONSEQUENT zijn. Het grootste probleem is dat juist die twee dingen niet erg in de species "mens" zijn ingebakken, maar ik denk dat het om die twee redenen het vrij logisch is dat mensen die het wérkelijk op "hun eigen manier" doen zulke goede resultaten bereiken. Maar hoeveel mensen zitten er eigenlijk met een zeker voorbehoud op hun paard? Dat werkt niet! Maar ik ken er dus ook een paar die werkelijk álles "fout" doen maar prima met hun paard kunnen opschieten.
Meer technocratisch benaderd kun je aan de ene kant proberen in te spelen op wat er bekend is over de ethologie van paarden, en hun onderlinge communicatie, en aan de andere kant op (wel wat beter gedocumenteerde nmm) kennis over leerprocessen. Maar die kennis moet dan denk ik wel bij je karakter passen (weer eerlijkheidsaspect). Ik denk dat alles nog een beetje in de kinderschoenen staat. Het is al heel wat dat steeds meer mensen durven te rebelleren tegen de gevestigde rijstijlen (wat die dan ook moge zijn) en zelf proberen na te denken.


Ik heb er zelf geen bewuste ervaring mee waarvan ik zou durven beweren: "dit is het". Maar dat zegt niets, en ook het al dan niet in iets geloven zegt niets. Geloven is gewoon geen argumént. Kortom: ik sta er nogal blanco tegenover. Wishfull thinking, dat wel natuurlijk...
Wel weet ik dat men bij CERN succesvolle proeven met telekinese heeft gedaan (quantummechanica) en die ook heeft durven publiceren... De experimenten die Sheldrake (o.a. via internet!) heeft gedaan leverden domweg significante uitslagen op, of je er nu in wilt geloven of niet. De theorieën van Sheldrake verbazen me niets; zoiets had ik ooit tijdens het lezen van Blake e.d. al gegokt. De (veel oudere) zaken die Blake, en dan met paarden, beschrijft zijn me niet onsympathiek - je zou ze eigenlijk moeten herhalen nu de communicatie- en vervoersmogelijkheden zo sterk verbeterd zijn.

Met het grootste plezier wil ik samen wat simpele experimenten met je gave doen: bijvoorbeeld een keuzentest. Ik zou even een beetje moeten bijlezen maar vind het absoluut interessant genoeg.


Groet, Egon