Spirithorses schreef op zaterdag 22 juli 2006, 0:12:


Ja maar dit gaat dus niet om leren rijden. Daar zit mijn punt. Er zijn zat mensen die geen dier verdienen omdat ze enkel aan hun eigen belang denken, dat gebeurt bij meer diersoorten. Dan kun je beter een motor pakken. Ik verslikme erin doodgewoon in dat er een stelling is ontstaan dat je alleen op een bepaald merk zadel zou kunnen leren rijden, en als je bij die die "kennis" wat andere argumenten hebt die niet zo aansluiten bij deze stelling, dan ben je iemand die geen "pad" wil volgen, en ook nog niet wil leren. Dat vind ik behoorlijk generaliserend. Die ruiter op Diesel, heeft niets met dat zadel of zonder zadel te maken, dat is doodgewoon iemand die geen feeling heeft.

Es

Wil schreef op zaterdag 22 juli 2006, 1:43:


Hoi Wil,

Dit wordt even moeilijk uitleggen vor mij.
Als je op een racecircuit gaat scheuren op een motor, met idioot hoge snelheden anderen inhaalt en door anderen ingehaald wordt, weet je dat je je onder uit kan gaan en daar waarschijnlijk ook nog eens zwaar letsel aan kan overhouden. Als je midden in de nacht met je paard de bergen intrekt, gewoon voor de lol, zonder dat het ergens voor nodig is weet je ook dat je meer dan normaal risico loopt.
Je hebt echter een verantwoording. Verantwoording naar de mensen die naast je staan, dieren die van je afhankelijk zijn maar ook naar de maatschappij. Immers: risicozoekers die een ongeluk krijgen wegen zwaar op de verrzekeringsmaatschappij en op het zorgstelsel. Wij betalen met zijn allen aan de WAO uitkering van zo een iemand omdat hij of zij zonodig een kik moet beleven. Het is iets waar ik mij van bewust ben, anderen niet. En zij kunnen zo zorgeloos leven omdat wij wel voor ze zorgen.

Een voorbeeld wat helemaal niks met risicozoeken te maken heeft maar wel illustreert wat ik bedoel:
Ik heb voordat ik psychologie ging studeren zes jaar lang als zelfstandig binnenhuisarchitecte gewerkt.
Als je zelfstandig werkt zijn er geen inkomsten als er wat met je gebeurt. Ik ging dus niet schaatsen omdat ik kon vallen en dan mijn inkomen wegviel.
Vervolgens zie ik op t.v. een programma van Hans Bromet over een leraar die zijn huis aan het verbouwen is. Hij zat even een paar weken in de ziektewet want hij had tijdens het verbouwen zijn rug verrekt.
Hij deed idioot zware klussen echt waar. Zonder een moment erover na te denken. De maatschappij zorgde toch wel voor hem.

Ik weet niet of dit illustreert wat ik bedoel en het heeft al helemaal niets meer te maken met HC en het feit dat hij zo trots zegt dat motorrijden nu immers niet voor iedereen is weggelegd terwijl hijzelf met een moterongeluk op de racebaan zichzelf in de prak gereden heeft. Want dat was mijn punt. Als iemand weet hoe je je evenwicht moet verliezen is hij het.

sandratien schreef op zaterdag 22 juli 2006, 1:01:


mooi voorbeeld! Zo hoort het te zijn wat jij wil is wat Bright doet jij denkt ik wil naar rechts je kijkt al eens en Bright( in een goede bui) voelt dat en bereid zich voor om naar rechts te gaan, zou je nu ineens naar links gaan breng je haar helemaal in de war en dikke kans dat je op verzet stuit, Je kent het gevoel wel als je meerijd bij imand in de auto en er wordt besloten naar rechts te gaan op de t splitsing maar in het laatste moment gaat ie naar links... dan krijg je last van je evenwichtsorgaan omdat je je al voorbereid had op rechts, ik denk (ikke hoor jongens vast niet onderzocht of zo) dat iets dergelijks ook gebeurt in een paardelichaam. Nou is mijn Filly qua ras iets makkelijker en gevoeliger denk ik als jou Bright bovendien is Bright er ook op gefokt om een bepaalde dosis zelfredzaamheid te gebruiken, dat maakt het des te intressanter om goed te voelen bij haar wat jou wil en haar wil is en hoe je dat dus samen kortsluit wat er uiteindelijk gebeurt, kortom je ontwikkelt een eigen afspraken systeem wat buiten rechtdoor links en rechts en vooruit gaat (dat is de basis die vrij universeel is qua techniek ) vandaar dat een incidentele ruiter vaak moeite heeft om die specifieke dingetjes te krijgen. Filly en ik hebben onze taal zo uitgebreid gemaakt dat als ik voel dat ze iets een schouder laat zakken ik alleen maar mijn eigen schouder iets hoef op te tillen om haar er toe te bewegen ook die schouder op te tillen, idem met haar heup buik en andere delen die ik wil besturen, dit gaat buiten het vooruitlopen om, bijna als een setje draadjes die ons met elkaar verbint waarover we comuniceren, daarbij zijn mijn benen de grenzen die haar aangeven waartussen ze mag lopen, dus mijn stuur, en voor wat betreft haar neus zolang ze die in de juiste richting draait hoef ik daar niet zoveel aan te doen, draait ze hem niet daar waar ik hem hebben wil dan doe ik aan die kant een beetje harder knijpen in de teugel zodat ze haar nummerplaat in de juiste richting zet,of als ze mij niet begrijpt zet ik aan die kant de 'deur open' zodat ze op eigen gelegenheid er door kan,. kortom nooit trekken (als ik trekken moet ben ik het kwijt, dan moet het wel noodsituatie zijn oid) Bij Filly en mij gaat dit nu zo automatisch dat ik altijd even helemaal sta te kijken als ik op een ander paard zit en die snapt niet wat ik wil, daar heb ik nog niks mee afgesproken dus dat gaat heel stuntelig allemaal in het begin. Kortom geef het tijd en blijf voelen.
Ina

Huertecilla schreef op zaterdag 22 juli 2006, 9:38:


Jij verdient geen excuses.

ElkeW schreef op zaterdag 22 juli 2006, 1:44:


Hoi Elke, bedankt voor de info... HC's site was ik al aan het uitspitten en zoals ik al verwacht had ) staat daar inderdaad de zadelplek op, zelfs met rood gemarkeerd.
Da's trouwens ook nog een goeie... om het te markeren. Meten is weten..
Dus ga ik meten. En zal dan meer weten )

Hehe... selles.gastonmercier.com ziet er aardig uit! Toch ook weer interessant om de verschillende typen zadels te bekijken... Die blauw/zwarte 'Florac' is wel heel erg futuristisch zeg! En die gele 'Dune' is wat naar die SF-serie genoemd )
Heb deze site ook opgeslagen en zal dat in een later stadium uitspitten...
Thanks!

Wil.

sandratien schreef op zaterdag 22 juli 2006, 10:11:


Inderdaad spreek ik mbt evenwicht uit ZEER RUIME ervaring in verschillende takken van motorsport, bepaald niet, JUIST niet alleen de racebaan.
Weet inderdaad erg goed waar ik het over heb. Heb dus alle recht van spreken. Dank je voor die onderbouwing.

Ok, sjouwen nu, nog 600 te gaan....

HC

sandratien schreef op zaterdag 22 juli 2006, 10:11:


OK Sandratien, ik snap jouw uitleg helemaal.
Mensen zullen inderdaad niet altijd nadenken of zich bewust zijn van alle risico's.
Maar het hele leven is altijd een risico... je kunt bepaalde dingen niet vermijden.
Het enigste wat je zeker weet in dit leven... is dat je een keer dood gaat.

Het leven heeft ook veel te bieden en je moet daar wel van genieten. Dingen doen die je wilt doen en niet uitstellen totdat het om een of andere reden niet meer mogelijk is..

Maar ik begrijp hoe je het bedoeld hebt...

Wil.

Zo wil ik dus rijden! Dit is wat ik bedoel. Ik snap niet veel van termen als schouder binnenwaarts, de achterhand onder krijgen maar zoals jij het paardrijden beschrijft is het precies wat ik bedoel. Gewoon elkaar aanvoelen en één zijn. Dat leer je volgens mij ook niet uit een boekje.
Het valt mij trouwens op dat ik met het veulen van tweeenhalve maand oud een veel betere band heb dan met Bright.
Ik weet van mensen dat kinderen een taalgevoelige periode hebben waarin ze de taal aanleren. Dit duurt totdat ze ongeveer zeven jaar oud zijn. Ik vraag mij af of paarden dit ook hebben. Dat een veulen een periode heeft waarin het zich de groepstaal eigen maakt.
Ik heb hier thuis bewust de situatie tijdelijk omgedraaid. Inplaats van mijn paarden dingen te leren ben ik nu bezig om ze mij dingen te laten leren. Ik heb voor mijzelf het gevoel dat ik dan beter de lichaamstaal die ze gebruiken kan leren.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik totaal geen sensatiezoeker ben. Ik zit al te janken in zo een schip in een pretpark dat in een verticale positie met een noodvaart naar beneden suist. Dat was eens maar nooit weer. Ik kan daarom ook nooit de drang van mensen begrijpen om hun grenzen op een dusdanige manier op te zoeken dat hun leven erbij in gevaar komt. Daar zit voor mij geen beloning in. Uit de psychology heb ik begrepen dat dit voor sensatiezoekers juist wel een beloning is. Ze hebben iets overwonnen.
Ik bedoel daarbij niet direct jou hoor Wil. Ik kan mij niet voorstellen dat je bewust de ultieme grens opzoekt. Ik bedoel mensen die echt heel extreem bezig zijn en die die kik ook iedere keer weer nodig hebben om lekker in hun vel te kunnen zitten.

sandratien schreef op zaterdag 22 juli 2006, 10:27:


Ik denk dat Michiel dit ook bedoelt alleen hij gaat denk ik nog meer mee met het paards initiatieven, dat heb ik juist weer wat minder, ik beslis het, altijd tenminste als ik in de bak rijd, maar buiten dat is recreatietijd voor ons twee en dan ga ik ook wel eens niks doen en kijken waar zij uitkomt, met andere woorden dan geef ik geen grenzen met mijn benen aan en dan kachelen we de hele bos door omdat Filly absoluut geen richtinggevoel voor naar huis gaan heeft, ik ben dan voornl passagier zij geeft tempo aan, en richting, dat is denk ik wat Michiel voelt bij het going with.. Wel heerlijk hoor want dan ben ik uitsluitend aan het voelen, en is mijn hoofd ver verwijderd van alle beslommeringen, zucht duurt wel even weer want met die kleine pruts wil ik nog niet naar de bossen gaan, ze raakt helemaal over haar toeren als Filly het zadel op heeft, ze herkent dan mams niet meer en is haar helemaal kwijt, dus we moeten maar even iets meer geduld hebben en het wat langzamer aanpakken. Het is een schatje die kleine Maggie, en ze blijft!!!!
Ina

Huertecilla schreef op vrijdag 21 juli 2006, 18:02:


Aanleg , of liever het ontbreken ervan is inderdaad, de enige faktor die niet te beinvloeden is bij het paardrijden zowel bij de paarden als de ruiters . Als dan inderdaad het doorzettingsvermogen en de wil om af te zien er is (herscholing van de ruiter vraagt bij mij een beetje zweet .Komt het wel beter maar als je dan 4 a 5u in het zadel zit zie je weer duidelijk wie "in" het paard zit en wie "erop" zit. Veel mensen schijnen ook niet te beseffen dat een zekere vorm van fysieke paraatheid en fitheid toch wel essentieel is om "goed" te kunnen paardrijden. Iemand die krom en scheef ,onderuitgezakt op straat rondloopt gaat niet ineens recht op een paard kunnen zitten. Iemand die zijn benen moet ondersteunen om vanuit hurkzit recht te komen gaat niet soepel en zacht kunnen opstijgen. Enfin ik weet in ieder geval wat gedaan de laatste maanden , er zijn uren te kort in de dag.