Isabel van der Made schreef op zaterdag 18 maart 2006, 19:20:


Hoe ziet zo'n riggel er precies uit? iemand hier mischien een foto van?

Pascal

Pascal de Boer schreef op zaterdag 18 maart 2006, 21:35:


Bedankt Isabel, ik ga het opzoeken.
Pascal, zo'n riggel (of richel, vreemd woord eigenlijk) zie je als een verdikking van de zool rond de straalgroeve en het lijkt net alsof de steunsels rond de straat groeien, wat echter niet zo is. Het is dus een dikkere laag zool. Dit ontstaat als de zool nog geen voldoende druk kan hebben (hoefbeen is vaak gezakt en de zool heeft nog geen voldoende in elkaar gedrukt materiaal). Bij wilde paarden komt dit niet voor.

Fred Emmerig schreef op zaterdag 18 maart 2006, 22:59:


Bedoel je zoiets:



Deze foto is ruim 2 jaar geleden gemaakt van Jovarna's rechtervoorhoef, nadat de ijzers verwijderd zijn. (Zag er lekker uit hè.... ) Er loopt dus ook zo'n bobbelige richel langs de straal.

groet, Petra
www.jovarna.tk
http://jovarna.web-log.nl

Pascal de Boer schreef op zaterdag 18 maart 2006, 21:35:


Nee, ik heb geen foto, en het is een richel, geen riggel, please.

Het is als een bergketen om de straal heen, een verdikking van de zool, die aan weerszijden van de straal en om de punt van de straal heenloopt.
Waarschijnlijk om de straal en het al veel genoemde onderliggende straalkussen te beschermen, als dat niet voldoende ontwikkeld is door te lang en te jong beslagen.

Is dat duidelijker?

Isabel

Peet schreef op zaterdag 18 maart 2006, 23:34:


Mooi is anders inderdaad.
't Is eeuwig zonde dat ik nooit foto's heb genomen, want ik had jullie de mooiste richel kunnen laten zien.
Op jouw foto kan ik er niet veel van zien, Peet, niet indrukwekkend genoeg naar mijn mening.
Maar misschien dat het Pascal helpt.

Isabel

Fred Emmerig schreef op zaterdag 18 maart 2006, 22:59:


Het staat onder

“MAKING NATURAL HOOF CARE WORK” UPDATES

Sole ridge parallel to collateral grooves and bars

I used to trim the ridge of sole that extends from the ends of the bars, along the frog. I have found this to be unnecessary. Usually this sole ridge is prominent when optimum sole thickness and concavity have not yet been achieved. Perhaps this is to give extra support to a weakened situation. It normally goes away on its own when the hoof gets truly healthy. I succeeded for years, while faithfully trimming it away, but now I usually leave it alone. In fact, after the setup trim, I rarely even exfoliate or otherwise touch the sole again, unless the horse is so inactive that it can’t wear away any sole at all. In this case you may need to use the collateral grooves as a reference to identify and remove the false sole as described in my book.

Isabel

Peet schreef op zaterdag 18 maart 2006, 23:34:


Precies, dat is'em.
ik heb inderdaad nog even gezocht op de website van Pete. Daarin stelt hij het volgende:
- Gebruikelijk bekapte ik de richel van de zool die loopt van de steunsel langs de straal. Ik merkte dat dit onnodig is. Meestal is deze zoolrichel aanwezig als de optimale dikte van de zool en welving nog niet is bereikt, Misschien is dit om extra steun te geven aan de verzwakte situatie. Normalerwijs verdwijnt deze vanzelf wanneer de hoef echt gezond is geworden. Ik ging hier jaren mee aan de slag, oprecht het te bekappen, maar nu laat ik het meestal met rust. In feite, na de eerste bekapping, laat ik het afschrapen vaak achterwege of anderzins raak ik de zool niet meer aan, tenzij het paard zo inactief is dat deze de zool helemaal niet afdraagt.
In dit geval moet je de straalgroeve als referentie aanhouden en de valse zool verwijderen als beschreven in mijn boek. (noot: Wij leren bij Natuurlijk Bekappen de zool met rust te laten).
Ook heb ik meer geleerd over het bekappen van de steunsels. Jarenlang verlaagde ik consistent de steunsels en liet ze nooit op dezelfde hoogte als de hiel. Deze gewoonte bracht vaak met zich mee dat ik ook een klein beetje van de levende zool meesneed in het hoekje van de hiel. Na het bekijken van het werk van K.C. LaPierre en Gene Ovnicek hield ik daarmee op als experiment. Ik probeerde de achterkant van het steunsel op gelijke hoogte te houden met de achterkant van de hiel als de zool daarom "vroeg". Het resultaat was dat bijna al de steunsels heel snel die ik verzorgde , na twee of drie bekappingen, uit zichzelf terugtrokken en nu is er geen behoefte meer om ze op optimale hoogte te bekappen. In andere woorden, ik schrapte de allerlaatste reden die ik had om in de levende zool te snijden. (noot: Dit leerden wij ook op de cursus volgens mij. Maar het is zoms verleidelijk om het wel te doen om voor het gezicht een mooi resultaat te krijgen. Niet doen dus).
Vervolg Pete: - Eigenlijk zou ik hierover niet verwonderd moeten staan, ik had deze les al geleerd. Jaren geleden, toen ik stopte met het verlagen van de hielen tot in de levende zool, de hielen die ik verzorgde verlaagden zichzelf verder dan ik ooit zou hebben durven bekappen. Het bekappen in de levende zool brengt teweeg dat het paard dit registreerd als een wond en zal meteen weer aangroeien ondanks de andere noodzakelijke aanpassingen van het paard. Sluit nooit je ogen voor de methoden van anderen. Iedereen die elek dag paarden bekapt weet iets wat jij niet weet!!! -

Tot zover dit onderwerp. Sorry voor de misschien wat gebrekkige zinsopbouw hier en daar, want ik heb het meteen vertaald uit het Engels.
Succes ermee.

Fred Emmerig
NatureWalk

Fred Emmerig schreef :


Toen wij pas met Natuurlijk Bekappen bezig waren en wij nog erg zoekende waren heb ik bij enkelen van mijn paarden wel wat ge-experimenteerd met de hielhoogte.
Ik ontdekte namelijk dat , ondanks onze bekappingen, de hielen van sommige paarden lager ''afsleten" terwijl anderen hogere hielen behielden, zelfs na evenveel uren op onze beruchte harde ondergrond.
Bleek dus dat de hielen van de paarden zelf "kozen" voor hun eigen hoogte. (Ja ja, ik weet dat het woord kiezen niet helemaal op zijn plek is, maar ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel). Je kunt dus niet uitgaan van een standaard hielhoogte bij elk paard, zoals dat bijvoorbeeld bij de Strassermethode meer aangehouden wordt.
Mijn Arabier loopt beter met een randje hiel, terwijl onze Quarter echt héél erg lage hielen heeft. Ga ik de hielen van de Arabier platter zetten dan dat wat bij haar past loopt ze niet lekker, dan loopt ze kort en is ze minder voorwaarts.

* Let wel : We hebben het hier over millimeters, geen centimeters !!!!

Wat de steunsels betreft hebben wij in die tijd ook ontdekt dat wanneer paarden veel op het harde lopen (zoals in onze situatie, regelmatig 30 km per dag) ze beter gebaat zijn met een randje steunsel, juist, net in alleen dat hoekje van de hiel. Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat de hoef zijn steun moet behouden bij het veelvuldig lopen op de harde weg, waardoor het hoefmechanisme wat teruggehouden wordt.
Bij paarden die uitsluitend op zachte ondergrond lopen is dit van veel minder belang.

Snijd je in de hielhoeken de steunsels helemaal terug tot op zoolnivo (dus lager dan de hiel) dan kan dat gevoeligheid opleveren, en ik denk dat dat te maken heeft met een té optimaal hoefmechanisme, waardoor de zool zijn stevigheid lijkt te verliezen op het harde. Met name ook bij paarden die nog volop in het genezingsproces zitten, (tot een half jaar na de eerste Natuurlijke Bekapping). Na dat eerste half jaar speelt dit een stuk minder.

Bij het snijden in het steunsel volg je de holling van de zool, eventueel dus iets oplopend naar de hiel, dan kom je altijd goed uit.

Uiteindelijk hebben alle paarden vanzelf plattere hielen gekregen, ook toen wij een tijdje niet sneden, maar ik moet er wel bij zeggen dat dat niet gold voor paarden die op de weide bleven, maar alleen voor de paarden die dagelijks op de harde weg kwamen/komen.
Daar hoeven wij alleen nog maar wat af te ronden en af en toe wat steunsel weg te snijden als we niet genoeg over de vuursteen gereden hebben.

Groet, Pien