Marielle, Marjolein, hebben jullie in de gaten dat jullie paarden je waarschijnlijk iets proberen duidelijk te maken?
Blijkbaar is daar van hun kant uit grof geschut voor nodig.
Zoek als de sodem**ter professionele hulp van iemand die met je paard op paardgerichte wijze kan communiceren.
Als je niemand vindt / kunt betalen ga dan lezen op Internet, boeken, forums als dit bezoeken. Zoeken, methodes uitpluizen.

Ga maar liever niet zelf onvoorbereid klooien want ik vind het heel gevaarlijk wat je daar allemaal schrijft.

Een paard is van nature niet gemeen, tenzij het gaat om een ziek paard of een paard dat niet begrepen wordt en daar kunnen allerlei oorzaken voor zijn:
Stal, disrespect, eenzaamheid, pijn, onbegrip van de rijder/verzorger, frustratie, verdriet, geestelijke of lichamelijke trauma's enz.

Hard aanpakken maakt het alleen maar erger, omkopen doet ook al niets goeds. En weglopen is ook niet de oplossing.
Ik kan je zoveel tips geven, maar ik weet niet of dit oplossingen zijn die op termijn veilig genoeg zijn.
Ik denk dat je iemand moet laten komen die je paard eens gaat observeren, en die jou doelgericht gaat helpen.
Stap voor stap, in een veilige omgeving, waarbij aan de noodzakelijke levensbehoeften van je paard wordt voldaan.

Sterkte, Pien

Spirithorses schreef op maandag 27 februari 2006, 0:24:


inderdaad!!!! ZOEK HULP!
Sparen en dan maar een ritje richting belgie: naar Pien?

Succes en wees voorzichtig, Bianca

biancawaamelink schreef op maandag 27 februari 2006, 9:27:


Nou, als ik heel eerlijk ben geloof ik niet in een kortdurend tijdsgebonden trainingsprogramma voor dit soort paarden.
Paarden met een gedragsprobleem (ervan uitgaande dat het geen lichamelijk iets is) kun je niet in een bepaald stramien stoppen waarbinnen je binnen een bepaalde tijd een vooraf gesteld doel wilt bereiken.

Verder ga ik ervan uit dat het geen rijtechnisch probleem is maar dat er bij dit paard een diep trauma aan ten grondslag ligt dat alleen maar met
Rust, Ruimte, Resocialisatie en Regelmaat op te lossen is.
Trek daar maar eens een jaar voor uit in de allergunstigste paardgerichte omstandigheden.

Maar ik wil Marielle wel helpen verder mee te denken.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 27 februari 2006, 0:24:


ja da heb ik! ik zoek eerst beetje hulp hier omdat het niet mijn paard is en ik dach tmisschien zijn er meer ervaringsverhalen.


proffesionele hulp heef thet paard dus 2 jar terug al gehad. in belgie. een man die speciaal trekpaarden africht als ik het goed begrepen heb.


wat schrijft? wat marjolein zei van het grootmaken enzo? ja tis risicovol zeker weten. maar dat werkte soms wel.


en dat dach tik dus ook! waarom zou een paard gemeen zijn?? dus ik zoek echt naar hulp! en eerst van jullie. om te kijken of julie het herkende o.i.d. en zouden zegge joh, kijk eens daarnaar. dat is het!


omkopen is naar mijn mening het domste wat je kunt doen. en dat zie ik ook bij haar en de eigenaar, ze wil perse een snoepje en als ze dat niet krijgt word ze boos. nu heb ik het haar niet aangeleerd dat ze snoepje krijgt alsk dr pak dus dat heeft ze bij mij niet.


mjaa het is niet mijn paard... dan zal ik het eerst moeten overleggen met de eigenaar. het vervelende is dat ik de wei opmoet om mijn paard eerst te kunnen pakken. nu word zij altijd naar rechts gericht door de "2e in rang" en nu zullen we krijgn dat mevrouw dominantie iederen naar rechts richt en ik niet echt de kans krijg mijn paard te pakken. maar dat heb ik gelukkig nog niet meegemaakt. het is echt alleen als ik met de kruiwagen ofzo kom, of alleen naar haar.


dankje. misschien kun je toch wt tips geven? k ben oud en wijs genoeg om te bepalen of het te gevaarlijk word.. naar mijn mening. en weglope was ook nite de oplossing he zei je? maar de eigenaar doet dat wel, en zegt dat dat moet bij zo een dominante merrie..
probleem probleem

marielle

marielle schreef op maandag 27 februari 2006, 16:11:


Voor de 1000ste x onderhand: "dominantie" geldt alleen bij relaties tussen paarden onderling! Tenzij je paard geworden bent, is je paard niet zo achterlijk je niet als andere soort te herkennen en agressie tussen soorten is gewoon agressie, niet de speciale sociale variant "dominantie". Zelfs het ethologische begrip dominantie staat wetenschappelijk de laatste jaren ter discussie trouwens.

Het gaat dus gewoon om agressie. Vervolgens gaan er 2 "wetten" op:
1) de ontvanger bepaalt, m.a.w. "paard heeft altijd gelijk", en vervolgens
2) dit gedrag is zonder twijfel ontstaan omdat het als beloond is ervaren, volgens perceptie v. paard = 1).
Daarna is er een (zelf)bevestigende historie ontstaan waardoor het gedrag alleen maar toe neemt

Die vicieuze cirkel zou moeten doorbroken worden.
Eerlijk gezegd denk ik niet dat jij daar iets aan kunt doen. Want je schrijft dat het niet eens jouw paard is, en dus zou je om te beginnen niet het paard maar de eigenaar/verzorger(s) moeten herbeleren. Da's pas een Probleem!
Zélfs als dit paard zou leren naar jou toe geen agressie meer te hebben, betekent dat niet dat die agressie naar anderen ook verdwenen is. Daarvoor zou een concept geleerd moeten worden dat geen agressie méér wordt beloond.
Ik zou als ik jou was er, mét mijn paard, met een grote boog omheen lopen. Desnoods verhuizen als je er veel last van hebt, maar je kunt natuurlijk beter eerst aan de anderen vragen te zorgen dat jij en je paard er geen overlast van hebben.

Groeten, Egon

> Marielle, Marjolein, hebben jullie in de gaten dat jullie

Hey Pien,

Bedankt voor je reactie, ik zei in een eerder bericht zoiets als: het is een dominant kreng, zo is ze gewoon. Dat had ik wat anders moeten neerzetten. Ik begrijp dat ze zo niet geboren is, maar zo is gemaakt door hoe de mensen met haar zijn omgegaan. (Daar was ik niet bij: paard is 29 en ik ben 20.) Ik bedoelde ermee te zeggen dat we het er waarschijnlijk helaas niet meer uit krijgen. We (de dagelijkse verzorgster en ik) krijgen absoluut geen medewerking van de eigenaar. Ze mag niet eens overdag op de wei staan (is nu veel te koud voor oude paarden volgens de eigenaar) en 's nachts al helemaal niet. Dat wij met natuurlijk bekappen zijn begonnen vinden ze ook maar niks. We hebben al zo ontzettend veel discussies gehad. Wat kan je doen als het niet je eigen paard is? Af en toe eens het leed komen verzachten, meer niet. Daarom wil ik ook zo graag een eigen paard :) Je hebt groot gelijk hoor, er zou professionele hulp aan te pas moeten komen, maar de eigenaar ziet me al aankomen.

Groetjes, Marjolein.

e m kraak schreef op maandag 27 februari 2006, 16:37:


Egon heeft gelijk, dat het de eigenaars/verzorgers zijn die een probleem hebben.
Mijn paard is ook een "karakterpaard". En dan zeg ik het liefkozend. Ze heeft graag een ander paard in de buurt wanneer ze op de wei, maar dan wel met een lijntje ertussen. Ze jaagt andere paarden gewoon op en trapt en bijt gericht. Toen ik haar net had was ze behoorlijk sociaal (onderdanig en angstig). Ze was toen erg graag samen met een ander paard en bouwde daar als het ware een band mee op. Ik ben met haar aan de slag gegaan en ze is veranderd in een zeer zelfbewust paard, die het wezen mag zijn dat ze is. Gevolg: Ze is niet meer aardig naar andere paarden en is superjaloers, wanneer ik maar aanstalten maak om met mijn andere paard bezig te zijn (hoeven verzorgen of zo). Ze is dus eigenlijk van een angstig, maar sociaal paard veranderd in een zelfbewuste bitch (met enorm veel werklust). Ik vind haar tot in het diepst van mijn hart geweldig!

In jouw geval: Professionele hulp zoeken is de enige remedie. Ik zou je tientallen tips kunnen geven die misschien zouden kunnen helpen, maar het is wat Pien al min of meer ook aangaf: Iedere stap moet een logische overdachte stap zijn op basis van de vorige stap. Er bestaat geen ultieme, altijd werkende oplossing. En als je al wat wilt: één ding: Overtuig de eigenaren om professionele hulp te zoeken! Wellicht dat het goed is om Emiel Voest eens te bellen. Er zijn allerlei mensen door hem opgeleid en die zitten door het hele land verspreid. Wellicht dat hij een goede weet. Of misschien wel paardenmensen die dit forum regelmatig bezoeken. Wees je er wel bewust van dat wanneer je iemand gevonden hebt de kans aanwezig is dat je de eerste of tweede confrontatie tussen paard en trainer niet echt leuk zult vinden, omdat er een of twee keer "functioneel fysiek geweld" aan te pas zou moeten kunnen komen. Waarom? Omdat de vicieuze cirkel (zoals Egon benoemde) doorbroken moet worden. Bij een "gezond" paard leg je, als het goed is, de associatie: "gewenst gedrag levert mij een prettige situatie op". Dìt paard moet eerst gaan ervaren dat agressie een voor het paard onprettige situatie oplevert en dat non-agressie een prettige situatie oplevert.

Veel succes ermee.

Gregoor
P.S.: Vergeet niet dat de "moeilijkste" paarden vaak "de beste rijpaarden" worden. Bizar dat de beste paarden vaak bij de slacht belanden!

marielle schreef :


Ja, het kán werken, maar blijkbaar kijkt de merrie daar inmiddels al doorheen. Wat is de volgende stap, denk je. Hoever moet je gaan voordat er ongelukken gebeuren?! Ik vind dit een vorm van symptoombestrijding, want het echte probleem los je niet op door je af en toe groot te maken. Helaas, was dat maar zo makkelijk.
Daar moet je toch wat meer voor uit de kast trekken.
En dan bedoel ik niet agressie.


Nee, geen pasklare oplossing voorhanden. Ik zal je zeggen waarom:
Wat is het verleden van dit paard, op welke manier is ze opgevoed, stond ze altijd alleen, heeft ze iets meegemaakt, hoe ben jij, hoe is de eigenaar ect.
Dan nog is er een heel verschil in wat JIJ als vriendelijk ziet en wat ik zie als vriendelijke of paardgericht omgaan met haar.

Sommige mensen vinden een opvoedkundige tik met de zweep heel acceptabel, nou, ik wijs dat af. Sommige mensen willen hun paard 's nachts op stal (te koud, veiligheid enzo); ook niet mijn ding.
Snap je? Daar kom je niet effe uit in een mailtje
Kijk maar even op mijn site : De vier R's. (onderaan bij western natural horsemanship). Als je die 4 R's voor mekaar krijgt kun je eens heel voorzichtig gaan werken aan de basis.
Waarbij ik wel vind dat je moet weten dat het paard verder lichamelijk gezond is.


Maar ze doet wel boos want dat is haar huidige patroon.
Waarschijnlijk onbewust aangeleerd door haar eigenaar, niet eens door jou.
En dan heb ik het niet eens over het feit of je al dan niet snoep geeft en over de manier waarop dat zou dienen te gebeuren, want jij kunt wel tegen zijn, maar als eigenaar dat wel doet om de lieve vrede te bewaren heb JIJ een potentieel probleem. HIJ niet, hij draait zich gewoon om en dus is er voor hem geen probleem.


Maar wat wil je met de eigenaar? Jij hebt je eigen paard, wat wil je met hem (de eigenaar) bereiken? Hij ziet misschien het probleem niet zo....
Ik vind het zo waar wat Egon schrijft over een vicieuze cirkel en de agressie. Denk jij dat je dat geregeld krijgt met die eigenaar?
Dat zou ik heel knap van je vinden.


Precies !!!! De eigenaar doet dat wel. En zo houdt hij het gedragsprobleem van zijn merrie zelf in stand, ongeacht wat jij allemaal probeert.

Weet je, ik snap je en ik snap dat je het paard wilt helpen en ook aan jouw eigen veiligeid wilt werken.
Maar eerst moet je die eigenaar zien te overtuigen....

Heel veel succes,
Pien

Marjolein19 schreef :

Ow jawel, ik denk dat je heel veel kunt betekenen voor dit paard.
Maar dan moet echt iedereen zich zeer consequent aan het programma houden. Niet één moment sjoemelen of toegeven, want dan ben je weer terug bij af.

Diesel van ons was ook een ramp, nu is ie een lieve kerel die ons iedere dag op een vast tijdstip, op een vast punt in de hoek van de bak staat op te wachten en elke dag hinnikt hij precies zijn zelfde hinnikje.

Oké, met wel nog een lichte gebruiksaanwijzing, maar daar valt tot ieders tevredenheid zeer goed mee te werken.
Hij kan echt niet tegen drukke mensen en druk pratende personen, maar hij kan wel over de brug terwijl hij wordt ingehaald door een toeterende stadsbus.
De carnavalsstoet kwam vandaag langs de wei en hij lag in de bak rustig te dommelen.

En je mag best weten dat ik die eerste weken dat wij hem hadden nadat hij Anne in het oor gebeten had ( 6 hechtingen) best wel wat nachten heb liggen piekeren om hem. Ik kon nog niet met mijn rug naar hem toegedraaid staan want dat was al uitlokken.
Moet je hem nu eens zien, na 6 maanden.

We hebben nog een weg te gaan, maar dat gaat lukken, ik heb er nu vertrouwen in en hij is rustiger, evenwichtiger geworden, heeft niet meer de neiging in zijn agressie te schieten als ie het even niet meer snapt of het niet meer aankan. Gewoon : De vier R's.
Ik heb echt niet meer met hem gedaan hoor, behalve dat (toen ie het eenmaal aankon) we vanalles gedaan hebben om het leven voor hem gezelliger te maken en we hem ons vertrouwen hebben gegeven.
Expres met je rug naar hem toe gaan staan, zo van : 'kijk, ik vertrouw je nu en ik ga ervan uit dat je mij nu niks meer wilt doen'.

Diesel is nu een paard dat veel prikkels vraagt, overal bij wil zijn, alles meemaken, hij heeft ruimte nodig om zijn ding te doen, maar er is iets onvoorwaardelijks in hem naar boven gekomen, ik vergelijk hem met onze Herdershond, da's ook zo'n trouwe. Alhoewel je met zo-een niet moet gaan lopen klooien.


En dát is je belangrijkste struikelblok.
Die eigenaar.
Overigens dacht ik dat je wel al een paard van jezelf hebt, is dus niet zo.
Oké, dat maakt het wat duidelijker allemaal.

Groet, Pien