Karin schreef op woensdag 14 december 2005, 12:23:


Ik sluit me helemaal bij je aan. Ik was altijd heel slank en had het altijd koud. Temp onder de twintig graden en ik liep te rillen. Ik ben nu wat ouder en tien kilo dikker. Ik zie er niet uit maar oh wat voel ik mij lekker. Kou voel ik nog wel maar alleen aan de buitenkant. Niet meer tot op het bot. Bright zit lekker in het spek en in een dikke wintervacht, daarom zweet ze nu ook zo. Och, dan lopen we maar wat kortere afstanden. Bovendien valt mijn dikke kont niet zo op als ik met haar rijd.

Groetjes,

Sandra Boshuizen

Sandra Boshuizen schreef op woensdag 14 december 2005, 13:18:


Oeps, ja pijnlijk onderwerp dit...
Zo'n drie jaar geleden ben ik 25 kilo afgevallen. Voor mijn paard. Ik ben gaan afvallen in de zomer, en toen het winter werd...
Mijn huisgenoten hebben mij vervloekt die winter! De verwarming stond op 25 graden en nòg had ik het koud. De houtkachel werd erbij aangstoken en nòg had ik het koud. Altijd moe, geen reserves, geen zin om dingen te ondernemen etc.
Nu ben ik weer 5 kilo zwaarder en dat bevalt stukken beter. Nu is natuurlijk de kunst om hiet te blijven en niet weer aan te komen. Want dan moet ik weer afvallen.. voor mijn paard..

Trea

Het koud hebben heeft ook alles te maken met je ademhaling. Veel mensen stoppen in de kou hun diepe ademhaling, maken zich klein in plaats van groot en halen piepkleine teugjes lucht binnen. Sinds ik met mensen 'adem' als onderdeel van mijn coaching weet ik dat goed doorademen ervoor verantwoordelijk is dat ik 's winters warme handen, voeten en lijf houd. Ook te paard, waarbij die voeten soms wat lastiger zijn, zeer op lange afstanden. Dus afstappen en flink doorstappen zodat je flink moet ademen. Try it!

Maatje

Sandra Boshuizen schreef op woensdag 14 december 2005, 13:18: