Marianne schreef op woensdag 6 oktober 2004, 17:32:


Hallo,
Ik heb nog nooit aan Parelli gedaan en heb die ambities ook niet omdat het gewoon goed gaat zoals we het altijd gedaan hebben. Indy en ik hebben een eigen taal ontwikkeld met woorden, klanken, houdingen en gebaren, we komen er ook zo wel uit. Ik gebruik mij zweep bij het vrij longeren als verlengstuk van mijn arm, en dat werkt prima. Iemand anders kan haar dus ook niet longeren, ze reageert niet op standaad-dingen, maar dat hoeft ook niet!
Een aantal jaren geleden, toen mijn paard twee hoefzweren achter elkaar had in dezelfde hoef, moest ik haar enkele weken erg ontzien, omdat ze grote gaten in de hoef had en erg mank was. Ik liet het aan haar over wat ze kon. Ze gedroeg zich als een echte patient, ontzettend zielig....... Wilde ze wandelen, gingen we in haar tempo naar buiten, zij bepaalde de richting, e.d.. Omdat ze zoveel pijn had en zo erg mank liep kreeg ze van iedereen iets lekkers toegestopt, ze ging bedelen en ramde tenslotte haar hoofd tegen mensen aan als ze niets kreeg. Een mondelinge waarschuwing hielp niet meer, de oortjes gingen gelijk plat. Een waarschuwende tik wekte woede op. Toen ik weer met haar wilde beginnen te longeren, ging het mis: ze was absoluut niet van plan haar lekkere luie leventje met haar machtspositie op te geven. Ze bleef stug staan als ik wilde dat ze mee zou lopen, ze rende mij omver, was slecht gehumeurd, probeerde bij het longeren in mijn richting te trappen, gooide het zadel van haar rug, stormde er gewoon vandoor in een idiote galop terwijl ik stap wilde, veranderde zomaar van richting, bij het hek staan drammen dat ze eruit wilde, constant agressief bedelen. Ze was gewoon gevaarlijk geworden. Erg moeilijk om dan rustig te blijven en na te denken waar het fout ging en wat eraan te doen. Ik had haar teveel op een voetstuk geplaatst, was te bezorgd geweest en had toegelaten dat iedereen haar vreselijk verwende. Ze gedroeg zich net een verwend klein kind dat in de supermarkt gaat liggen rollen als het z'n zin niet krijgt.
Ik heb haar met erg veel moeite weer tot een normaal paard gevormd. Ik heb haar ook eens een tik met de zweep gegeven omdat ze zich zo idioot gedroeg, maar dat werkte averechts en ik had er onmiddellijk spijt van: mijn onmacht/woede op haar afreageren. En dat ging simpelweg om het aandoen van een halster, wat zij dus absoluut niet wilde. Ze stond voor me te steigeren, ze wilde wel mee wandelen, maar op haar voorwaarden, zonder halster dus en zich enorm misdragend en met haar hoofd heen en weer zwiepend.
Schijnbaar heb ik toen het enig juiste gedaan: halster voor haar voeten gegooid, me omgedraaid en weggegaan, lekker even een wandeling gemaakt en in het zicht van Indy met de buurvrouw gekletst. Ik heb haar de rest van de dag genegeerd, heb niet met haar gepraat, geborsteld of geaaid, geen lekkers, rustig mijn werk gedaan op het weiland, zocht ze contact en werd ze opdringerig, weggestuurd, desnoods met een kluit zand. Negeren bleek voor haar heel erg te zijn. De volgende dag kwam ze aarzelend naar me toe en wilde contact maken. Ze was diep onder de indruk en ze had hoge nood omdat ze geen aandacht kreeg. Ik ben toen weer begonnen haar toe te staan bij me te komen staan, werd ze opdringerig stuurde ik haar zonder pardon weer weg. Ze wilde wat graag weer met me werken.
Bij latere hoefzweren / andere blessures heb ik er erg op gelet haar wel te ontzien maar tegelijkertijd duidelijk aan te geven dat ik degene ben die bestemd wat er gaat gebeuren. En geen lekkere hapjes meer van deze en gene (vooral mijn moeder en mijn vriend) omdat ze zo zielig is.
Ook een heel verhaal.....
Monique

Ingrid den Ouden schreef op woensdag 6 oktober 2004, 15:16:


Hoi Ingrid,

Welke paardeneigenaar kent dit probleem eigenlijk niet??
Bij tijd en wijle probeert het beestje weer of HIJ/ZIJ vandaag de baas mag zijn.
Maar als hij het altijd al was (vanuit zijn perceptie) en jij het nu wil (zo hoort het ook).. dan wil dat niet zeggen dat je de leidersfunctie ook op een goede manier uitvoert (in zijn ogen). Die plaats moet je weer (terug)winnen of verdienen. Het moet overduidelijk zijn dat jij die leiderskwaliteiten hebt. Daarbij hoort in de 1e plaats consequent handelen. Persistent zijn op de juiste manier. Vechtertjes in de kudde zijn zelden de baas (dat geld voor jou en voor je paard). Hiermee is eigenlijk alles al gezegd.

Ik doe ook de Parelli-cursus. Ik begon ermee toen mijn jaarling nog hengst was. Dat gaf ook botsingen. En dat geeft niet als je maar rustig doorzet.
Als een (GROND)oefening teveel verzet en gevecht oplevert mag je gerust stoppen.
Overdenk het nog eens rustig en doe de oefening opnieuw..een beetje zachter of rustiger...of leidt de oefening anders in. Stoppen en een dag later opnieuw proberen is ook prima MAAR GA GEEN GEVECHT AAN: Het toont hem jouw zwakke plek. Verzet betekent eigenlijk altijd dat dingen te snel gaan. Dat je teveel wilt. Het gaat hier niet om winnen maar om verdienen.
Ook al voer jij elke (grondoefening) goed uit. Dan zal het nog een tijdje duren voordat je paardje zoveel vertrouwen in je krijgt dat je zijn leider mag worden.
Een paard vind het heel fijn om een leider te hebben. Zelfs dominante paarden worden veel rustiger als ze een leider om zich heen hebben. En dan bedoel ik ook echt iemand die op een rustige en duidelijke manier de leider IS.

Lees over de kwaliteiten van leiderspaarden.
Parelli geeft veel informatie over wat wij als leiders(mensen) moeten leren.
Geef geen snoepjes meer en stop (zolang de rangorde niet goed is) met knuffelen. Laat hem jou niet omverlopen!
Ga hem nog niet rijden voordat je in de grondoefeningen leider kan zijn.

Hoe oud is dat paardje eigenlijk??
Heeft hij behalve bij zijn moeder ook wel eens bij andere paarden gelopen?

Ik kan je geruststellen. Bij ons is het ook goedgekomen. Mijn paard is nu 3,5 jaar en accepteert alles wat ik ermee wil doen. Parelli is echt een supermethode. De paarden vinden het echt leuk!!
Jou leiderschap komt spelenderwijs, let maar op. Niet te snel door de cursus gaan. Oefen vooral de 7 games en de variaties daarmee. Trailerladen, door smalle paadjes gaan. Achteruit door de deur op slechts de aanwijzing van je vinger.. Schitterend toch. Als hij dat leuk gaat vinden komt de rest ook wel.
Veel succes.

Ennuh als het echt niet lukt, spaar dan maar eens voor een cursus level I van Parelli bij Eddy Modde. Hij doet het leuk, rustig en duidelijk..

Vitelli schreef op donderdag 17 november 2005, 14:10:


Dit bericht van Ingrid is een jaar oud.

Isabel