Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 17:08:


Haha, je krijgt het wel weer over je heen meid: je valt tegen, er wordt je een pak ransel in het vooruitzicht gesteld en je bent gedegradeerd tot snoepzak... tja.. wie maakt er géén fouten?

Als je zelf het idee hebt dat haar vertrouwen in jou geschokt is ( door andere methodes of wat dan ook), dan zul je daar eerst maar 's aan moeten gaan werken denk ik. En dan bedoel ik niet door te 'werken' maar door eens even pas op de plaats te maken en wellicht terug naar 'af' te gaan. Dus, nu even geen dingen doen die nieuw zijn, maar weer gewoon, net als vroeger, 's effe lekker slenteren langs de weg, laten grazen zoals je eerder wel deed en proberen door de zaken weer als 'vanouds' te doen lijken.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je - als je ziet dat het met een ander paardje wél lukt, je dat ook graag met Isabella zou willen zien gebeuren. Maar het ene paard is het andere niet en ze zullen allemaal op verschillende manieren reageren. Als je het nou toch zo graag NH wil, dan is de opzet om juist nu uit te pluizen wat voor Isabella wél werkt en niet alleen maar achter de regeltjes van meneer A of meneer B aan te lopen.
Leren, veranderen... het paard heeft de hersens van een garnaal, dus kun je, mag je, ook niet verwachten dat een verandering in een paar keer uitproberen meteen raak is.

Het kan best zijn dat je bepaalde technieken van grondwerk niet goed uitvoert en geen duidelijke signalen afgeeft - als je er iemand bij zou willen halen, doe het dan daarvoor - om te leren hoe je grondwerktechnieken onder de knie krijgt. Niet om de dominantieverhouding met je paardje te wijzigen!

Maar het allerbelangrijkste blijf ik toch vinden: accepteer dat 'goed' ook gewoon goed genoeg kan zijn en ook dat ieder paard ergens wel bepaalde beperkingen heeft. Misschien kán ze ook niet beter dan dat ze nu aanbiedt. Dat accepteren is ook NH!

Voorlopig zou ik even niks 'willen' - dat herstelt mogelijk haar vertrouwen in jou en jouw vertrouwen in haar.

Groet, Marianne

Hm, even voor de duidelijkheid, ik vind dat helemaal geen oplossing meer.

Soms gebruik ik wel lichamelijk "geweld" (ik leg hem zo uit) om mijn eigen ruimte gerespecteerd te krijgen.

Dat "geweld" is dan een beweging, een draai om mijn as, een woord, een signaal op de buitenteugel om het hoofd de andere kant op te sturen. Dus geen geweld in de vorm van geweld maar in de vorm van een actie

Groetjes Karin

sannie schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 17:27:


Ja daarom zei ik toch al sorry in het begin en dat ik het niet zo kwaad ging bedoelen als het over ging komen. Het gaat lekker he vandaag ???

Ze weet hier van, ik heb het ook al veel eerder met haar hier over gehad. Het hoeft geeneens de oorzaak te zijn, maar het kan. Ik denk van wel. Maar ik laat haar komen om andere redenen. Zij kon wel enorm goed met Isabella dat circlen uitvoeren, zij weet dat ik achteraf gezien niet blij was met deze touw"training". En ik heb nog altijd goede contacten met haar, maar het begint er nu op te lijken dat dat niet zo is, dat ik haar manier van met paarden omgaan verafschuw, dat ik Isabella mishandel, dat ik andere paarden met snoepjes omkoop, enz. enz.

Al met al dames en heren zou ik willen dat ik er nooit over begonnen was.

En ook deze zin valt waarschijnlijk helemaal verkeerd binnen bij mensen. Ik ben echt blij met jullie reacties, maar ik eh ........ weet het even niet meer nu. Ga die wortel wegbrengen

Groeten,
Ingrid

Ohoh, ingrid...
niet boos of bang zijn... ik snap hem nu. 't is al goed . je snapt waarschijnlijk wel mn verwarring.
Nu terug naar jouw discussie.

Och jawel. Je bent zelf stoer genoeg toe te geven dat de fout bij jou ligt. En we moeten het allemaal een keer leren.

Ik heb net een stage achter de rug die de meeste mensen hier (terecht) gruwelijk zouden vinden. Hulpteugels, dwang, boxen allemaal dagelijks onderdeel van het paardeleventje daar. Toch schaam ik mij er allerminst voor. Ik heb er veel geleerd, zeker ook hoe ik het niet wil. Ik heb er veel dingen uit kunnen proberen en ben tot een aantal prima conclusies gekomen.
Maar mijn eigen paarden pak ik toch echt anders aan. Veel meer PN, al zijn er dingen waar ik aan vasthoud, bijvoorbeeld een zadel.
Het leven is om te leren. Zoalng je daarvoor open staat is dat oke. Fouten maken MAG zolang je ervan leert. Dat is mij altijd geleerd (he es).

Kop op, je komt er wel met Isabel. Leg je eisen aan jezelf en de situatie niet te hoog. Word je bewust van jezelf en ga leren leren leren. Komt het best goed.

Groetjes Karin

sannie schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 17:36:


Oh ik zit er nog hoor en ben ook niet boos. Maar het gaat voor mij nu even te snel. Ik kaart mijn probleem wat voorzichtig aan, ook op yahoo gedaan zoals je gezien zult hebben, echter hier gaat het punt dan ineens "lopen". Ik reageer omdat ik achter de pc zit (want ben er buiten uitgeregend), maar ik heb nog niet echt de tijd om alles op me in te laten werken. Ga dat vanavond doen. Neem alles mee in gedachten. En daarmee bedoel ik ook alles. Dus niemand teleurgesteld graag, ik denk er over na, over alle mogelijkheden. Maar dit gaat nu te snel. Ik reageer nu steeds met nieuwe voorbeelden en daarmee maak ik het voor mezelf erger, maar wil graag het beeld compleet maken, vandaar dat ik, toen Egon mij vroeg waar ik dacht dat het mis gegaan was, met dat touw aankwam. Maar goed, ga nu echt weg en er even over nadenken.

Weet nu al dat Isabella zo meteen in uitgestrekte draf al hinnikend haar wortel in ontvangst komt nemen. Wat ze daarbij denkt, laat ik maar aan jullie over .

Groeten,
Ingrid

Karin schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 17:31:


Geen antwoord direkt aan Karin maar wel even 'instemmend' inhaken, richting Ingrid: een beetje minder 'interpreteren' ( op onze menselijke manier!!) is zeker op z'n plaats! Voorbeeldje: als Isabella haar hooi niet opeet als Ingrid het geeft maar het vervolgens wél eet ans Ingrid's moeder het in de voerbak legt... Ingrid: in 't voortaan niet denken: och wat mankeert er aan, maar gewoon weglopen en denken: bekijk 't maar juffertje - met jouw hooi is niks mis, dus ga maar lekker eten!
Zeker weten dat als je na een uurtje terugkomt, het hooi op is ( ervanuitgaande dat ze niet om ziekte-redenen niet wil eten natuurlijk).

Datzelfde geldt voor Egon's genoemde consequent zijn - binnen de grenzen van paardvriendelijk gedrag is néé ook née en ja is ja. En brááf is leuk.

Hoe graag we ook willen, een paard heeft niet hetzelfde gevoel voor humor of andere zaken zoals wij. Die moeten we dan ook niet in ons paard willen zoeken. Lees nog eens het hoofdstukje op de hoofdsite door over antropomorfisme, daar staan toch wel waarheden in die je een eindje op weg helpen. Een paard kan niet veel aanvangen met onze menselijke beleving of emoties - we moeten die ook niet van hen verwachten!

Nou, je hebt weer genoeg om over na te denken hé! Maar heb nou alsjeblieft niet het gevoel dat je het allemaal fout gedaan hebt - zie het maar als een onderdeel van een proces. En da's juist spannend en inspirerend!

Groetjes, Marianne