Spirithorses schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 22:51:


Ik denk dat ik wat te vroeg bezorgd ben geworden, raar eigenlijk dat je weet dat je geduldig moet wezen, maar toch niet de rust hebt om het te zijn!
Sinds gisteravond gaat het al een stuk beter, Tara komt nu weer bij me kijken en lijkt het ook weer leuk te vinden om wat te ondernemen.
Zelfs Finn begint weer te begrijpen dat mensen best wel grappig zijn.
Buiten rijden was vandaag niet leuk, Tara had er overduidelijk geen zin in, wilde maar 1 ding, TERUG NAAR HUIS, dus maar weer terug gegaan.
Waar ze eerst stond was ook dag en nacht buiten, de verandering in gedrag kwam echt van het verhuizen, ze staan nu met z'n 3 en en zijn heel hecht.
Verder had Tara nooit een hoge rang en nu is ze ineens leidmerrie, en dat is natuurlijk ook wennen voor haar.
Nooit geweten dat ze zo'n pinnige tante was!!!!!
Vandaag bv met de buitenrit accepteerde ze niet dat ze ingehaald werd door haar weidevriend Balou!

Nu nog even wat anders, waar ze nu staat staan ook 3 veulens, het lijkt me geweldig voor iedereen als ze bij elkaar konden, over de sloot heen is er al veel kontact en vandaag toen wij buiten waren stond Finn bij de slootkant heel rustig met de veulens te klepppen!
Graag meningen hierover en argumenten om de weide- eigenaar over te halen.
Op zich hebben ze het al heel goed, de kleintjes, ze staan dag en nacht buiten, met een inloopstal, het lijkt mij alleen gezonder om verschillende leeftijden door elkaar te hebben, en daar verschillen we van mening over.

Yolanda

Hey Yolanda,
Je staat dus niet meer met Tara in Oostwold? Leuk zeg dat je er een bij hebt. Valencia was ook zo dat ik niet eens aan haar benen mocht komen en nu geeft zij ze al wanneer ik bij haar eerste beentje voetje zeg. Wanneer dat voetje weer op de grond staat trekt zij automatisch haar volgende voetje omhoog.

Hoe ik dit bewerkstelligd heb? Een join-up proberen te maken met je paard in een cirkel van max. 20 meter. Kan ook door de hoeken van de bak af te ronden met touwen, zodat ze niet in de hoeken kunnen blijven staan. Dan de zogn follow up. Hij moet achter je aan lopen als een mak lammetje ivm vertrouwen. Dan ga je met je hand over zijn hele lichaam, ook over de gevoelige plekjes. Even een seconde ieder beentje optillen. Verder nog niets. Aan het einde van de week, wanneer je dit consequent iedere dag doet zal hij een langere tijd zijn voeten voor jou optillen aangezien het niet meer eng is om op drie benen te staan.

Het kan zijn dat andere mensen hier een slechte ervaring mee hebben, maar voor mij heeft dit prima gewerkt.

Groetjes,
Yvette

Yolanda Kuitert schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 14:33:

Valencia schreef op maandag 24 oktober 2005, 10:15:


Tara is een klein stukkie verhuisd, en heeft het prima naar haar zin.
Ondertussen tilt Finn zijn voorbenen al op, achterbenen zijn heel eng.
Ik geef hem aandacht als ie nieuwsgierig komt loeren als ik met Tara bezig ben, hij loopt dan los en is een enorme knuffelkont dus het duurt nooit erg lang voor ie dicht genoeg bij is om ook ff aandacht te geven.
Momenteel laat ik hem losstaan en borstel 'm rondom en probeer zijn benen aan te raken, als ie er zat van is kan ie ervandoor maar grappig genoeg houdt ie het langer vol dan Tara die af en toe wat humeuriger is.
(echte dame he?!?!)
Verder loopt Finn zonder join up ook al als een hondje achter me aan, voornamelijk omdat ie zo'n nieuwsgierig beest is.
Hij is echt geweldig, ben smoorverliefd op mijn paardebeesten!

Fijn te horen dat het goed met jou en je paarden gaat.
Groetjes,

Yolanda