joop schreef op zondag 5 januari 2014, 11:36:
>>
>> Hier érg slechte ervaring met beweging stimuleren.
>
> wat is er dan gebeurd?
Precies dat wat jij adviseert: met kleine aanmoediging (paar brokjes F4F) een paar passen extra zetten. Bracht ons weer een heel stuk terug in het genezingsproces. Toen ik dacht dat mijn paard het aankon zette ik ook waterbak en hooibak uit elkaar voor extra beweging, ook dat leverde een paard op dat weer op de grond lag van de pijn. Ik ben echt van dat bewegen afgestapt. Toen ze na die paar passen extra weer zo slecht was, ben ik juist steeds water en hooi voor haar neus gaan zetten, zodat ze helemaal niet meer hoefde te lopen als het te pijnlijk was. Mijn ervaring is dat ze dat bewegen uit zichzelf wel doen zodra het niet meer te pijnlijk is. Pas toen ze echt weer redelijk uit de voeten kon, ben ik weer met mijn paard gaan stappen.
Sinds mijn eigen paard
hoefbevangen raakte, realiseer ik me maar al te goed dat het ene geval van laminitis het andere niet is, dus één ervaring is inderdaad niet genoeg om algemene conclusies te trekken. Toch kreeg ik later van mijn bekapper bevestigd dat het stimuleren van beweging af te raden is (tot het moment dat de laminitis echt al op zijn retour is). Ik weet dat bewegen o.a. door Jaime Jackson wordt aangeraden, maar ik denk dat je een onderscheid moet maken tussen acute fase (actief ontstekingsproces) en chronische fase. In het eerste geval kan bewegen kwaad doen.
> 1 slechte ervaring betekent niet dat het heel slecht is om te proberen je
> paard te laten lopen. Ik heb al heel wat ernstig
hoefbevangen ponies
> opgevangen en ik heb het vaak verlichting zien geven. Ook bij ponies die
> eigenlijk al helemaal niet meer liepen.
Waren dat geen verwaarloosde gevallen van laminitis, chronisch stadium? Dat zou het verschil tussen mijn ervaring en jouw ervaring kunnen verklaren.
Warboel
