ik poets mijn paarden nooit. Hoogstens iets modder verwijderen op zadel-singelplekken, maar dat betreft maar 3 van de hele club. Ze zien er altijd allemaal prachtig uit, inclusief rastamanen en staarten.

Ik poets nauwelijks, behalve in het voorjaar als ze jeuk hebben. Dan vinden ze het wel lekker. Drie van de vier zijn gepensioneerd en hebben nooit tuig op.
Bij Shakira houdt ik wel de plekjes waar het tuig ligt zandvrij en als het een erg zand en moddermonster is, zou ik haar misschien nog kunnen fatsoeneren. Maar meestal ben ik daar te lui voor.

Ik poets voor het rijden wel. Voornamelijk op de plekken waar het tuig komt te liggen.
De rest wat globaler tenzij hij net heeft liggen rollen en het nodige zand op zijn lijf heeft zitten.
Tijdens de vachtwissel poetsen we wel vaker vanwege de warmte en de jeuk.

Een enkele keer wanneer ik niet echt iets bijzonders wil doen maar gewoon wat aandacht wil geven, pluis ik de dikke staart een lekker uit en evt. de manen, en haal ik wat staartlengte eraf omdat dat groeit als onkruid. Maar meestal eindigt dat in een stevige krabbeurt met mijn nagels over zijn lijf waarna hij lekker stoffig grijs van kleur in de wei staat.
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.