Trudy schreef op dinsdag, 26 april 2005, 15:37:


Trudy, ik denk niet dat je begrepen hebt waarover ik het heb.

Het is de eigenaar van die hengst die zich nooit de moeite genomen heeft om contact te maken met zijn paard om verschillende redenen, oa omdat ie bang was van zijn eigen paard.
Dit paard is als veulen in een stalletje geparkeerd met een klein uitloopje van een paar meter en daar in die 5 jaar nog niet één keer afgeweest.
Hij was wel nog hengst omdat eigenaar dat zo macho vond.
Tevens stond hij al die jaren naast een Haflingermerrie die, zelfs als ze hengstig was, niks van hem wilde weten.

Ik denk welhaast dat je je kunt voorstellen hoe dat moet zijn voor een energieke hengst (Arabier) die in de kracht van zijn leven aan het komen is.
Constant te worden afgewezen maakte hem zeer gefrustreerd. Eigenaar kon alleen maar op hem schreeuwen en had van de dierenarts geleerd dat je een hengst mores kunt leren door hem met een zweep op de neus te slaan.
Paard werd alleen aan een hengstenketting meegevoerd met een zweepje erbij om hem een mep te geven want hij sprong constant in ieders nek, als hij al het geluk had dat hij uit zijn gevangenisje mocht.

Erg fijn dus. En ja, hij was erg frusty, stoer, en een arro etterbakje waar iedereen bang voor was. Dat had ie heel goed in de gaten.
Ik ben met hem aan de slag gegaan en ik heb mijn handen vol aan hem gehad, maar we zijn wel maatjes geworden.
Hij is inmiddels ingereden (niet door mij, omdat ze mij te zachtzinnig vonden) en staat nu gecastreerd en op ijzers dag en nacht in zijn stalletje te staan naast de Haflinger.
Erger kun je het niet hebben....Het gaat mij vreselijk aan mijn hart.

Eigenaar heeft nu een motor gekocht, daar hoef je alleen maar op het gaspedaal en op de rem te drukken.....
Ik zou dat paard zo verschrikkelijk graag bij ons hebben....en hem laten zien dat het ook anders kan.
Wat is erger : 3 kwartier per dag een lesje te moeten lopen, wonen in een kudde, dag en nacht ruimte om je heen, waarbij er over je welzijn gewaakt wordt of een leven als boven beschreven ????

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag, 26 april 2005, 15:48:

*****************
Ik denk dat ik wel snap wat je bedoelt.
Wat deel 1 betreft: datzelfde heb ik denk ik met mijn Toroppie in het bos. Ok, ik heb hem nu zover dat als ik "hooo" zeg, dat hij dan inderdaad stopt. En daar is hij inmiddels heul goed in geworden. Dus nu lijkt het alsof dat altijd zo makkelijk is gegaan, alsof er ook niets voor nodig is. Maar daar is toch menige "discussie" aan vooraf gegaan ... waarbij ik het dan altijd wel heel duidelijk en - vond ik - eerlijk hield, maar waarbij het ook regelmatig hard-tegen-hard ging omdat hij willens en wetens alleen maar z'n eigen zin wilde doen. Ik heb het dus over het stadium waarin hij wel wist wat de bedoeling was, maar eigenlijk alleen maar keihard wilde galopperen omdat hem dat nu eenmaal zo geleerd was. Zo is het meer dan eens nodig geweest om hem dan maar eens uit te laten galopperen ... en dat hield bij Torop dus in dat je zo je hele middag kwijt bent , want moe werd hij eigenlijk niet snel, ZAT ervan wel op een gegeven moment en dat was het moment waar ik dan op wachtte . Voor alle duidelijkheid, ik heb het niet over je paard opjagen, maar puur om het idee over te brengen van : galop is leuk, tuurlijk, maar er KUNNEN ook momenten zijn dat draf of stap leuker is (b.v. als je al een uur hebt gegaloppeerd misschien?). Dan zat ik er wel eens ironisch op zo van "en hoe leuk vind je het nu nog eigenlijk? Hoe klinkt een stapje je nu in de oren?".

NU is dat niet meer nodig. En lijkt het dus alsof hij alles op een heel zachte aanwijzing doet. Maar ik weet zelf wel hoeveel moeite dat gekost heeft, en dat ik af en toe behoorlijk doortastend moest zijn, omdat ie anders gewoon overal doorheen liep. Daar waren wel momenten bij waarop ik dacht dat het nooit wat zou worden hoor ... maar tis allemaal gelukkig helemaal goedgekomen, al heeft het wel even geduurd.

Ik denk dat het (inderdaad) heel veel uitmaakt of je een paard krijgt dat iets hardnekkig blijft doen omdat ie het zo geleerd heeft, of een onbeschreven blad. Maakt nogal wat uit.

Wat deel 2 van jouw schrijven betreft: zoiets kan ik me nou ook levendig voorstellen.

Door mij wordt niet alle initiatief in het bos van Torop's kant gewaardeerd hoor, want dan zouden we dus alleen maar in rengalop door het bos gaan denk ik. Maar als hij netjes VRAAGT om een draf of galop, daar ga ik eigenlijk nu altijd op in, juist omdat hij de keuze dan aan mij over laat (en dat wordt zeer gewaardeerd dus). Dat soort initiatief ben ik juist heel blij mee.

Zo beloonde ik Torop laatst ook uitgebreid nadat hij met 4 benen de lucht in was gesprongen omdat een hond achter een heg keihard begon te blaffen. Wat me een heel rare blik opleverde van een fietser (met rijlaarzen, dus ruiter) die voorbij kwam. Waarom beloont ze haar paard nou alsie schrikt? Maar ik beloonde hem juist omdat hij weliswaar schrok, maar hij ging er daarna NIET vandoor, integendeel, hij bleef na de eerste sprong als een blok staan! En hij snapte de beloning ook heeeeel goed, keek meteen achterom naar mij, en ontspande meteen weer. Ik vond het ook harstikke goed van hem! Dit probeer ik hem dus te leren, als je schrikt, EERST even nadenken en naar mij kijken. En dat begint steeds beter te lukken.

Dus ik kan me in geval van jouw Holly heel goed voorstellen als je bij een bepaald paard juist blij bent als je iets van verzet ziet, of in elk geval een MENING. Leuk!

Spirithorses schreef op dinsdag, 26 april 2005, 16:03:

Oke pien ,I rest my kritiek hier ,zou heel graag met jou deze dier adopteren ..
Sorry!!!
Volgens mij ,als de gelegenheid zich ooit aanbied ,en wij elkaar ontmoeten ,zal t niet zo slecht zijn !
trudy

Trudy schreef :


Je weet dat je welkom bent hier !
Pien

HannahFroukje schreef :



Toen ik Holly ging 'proefrijden' viel me eigenlijk alleen maar op hoe braaf ze was, hoe werklustig, hoe gedwee ze was, met een enorme 'will to please'.
Pas thuis nadat ze een paar weken rust gehad had om te acclimatiseren ontdekte ik dat ze finaal werkte op de automatische piloot, zonder uitdrukking, bijna levenloos.
Zeer voorwaarts was ze en ze deed haar best op een zeer overdreven manier.
Constant willen galloperen met die slechte achterbenen van 'r (ze was geopereerd en liep nog niet goed) terwijl ze het fysiek gezien eigenlijk helemaal niet aankon.

De werklust die ik gezien had was een onderdanigheid, slaafsheid.
Ik merkte dat ik het niet fijn vond om een paard als zij te rijden, het voelde aan als misbruik, en het maakte me verdrietig, temeer daar zij mij niet kon vertellen wat er allemaal met haar gebeurd was bij al die vorige eigenaren die haar afragden op wedstrijden en op buitenritten.

Zo triest, dit paard met haar verleden.

Nog steeds is ze onderdanig en achterdochtig. Een aanraking, hoe zacht dan ook, doet haar terug deinzen, ze is altijd alleen, zoekt weinig toenadering tot de andere paarden.

J a ck heeft inmiddels een superband met haar, van mij wil ze nog steeds niet zoveel weten, ja, ik mag haar verzorgen maar ze staat mij nog steeds vanuit haar ooghoeken aan te kijken. J a c k krijgt letterlijk alles met haar gedaan, voor hem is ze niet meer bang. Maar hij masseert haar dan ook dagelijks en doet energetisch lichaamswerk met haar om haar te doen deblokkeren zodat ze in overgave komt.En dat lijkt te helpen.

Inmiddels was ze 3 weken geleden uitgerekend, haar veulen laat erg op zich wachten, maar ook daar zal een reden voor zijn.
Ze komt er wel, daarvan ben ik overtuigd.
En misschien nooit meer helemaal, als ze maar weer gelukkig wordt.

Pien

Pien schreef:

HannahFroukje schreef :
....Dus nu lijkt het alsof dat altijd zo makkelijk is



Ja, het laat zien dat er niet één universele aanpak is om met je paard om te gaan.
Waar je bij het ene paard een beetje stoerder moet doen om hem ergens overheen getild te krijgen (Cherokee) moet je dat andere paard zelf laten ontdekken, niet te direct willen zijn (Holly).

Bij de één toon je actief leiderschap, de ander vráág je en wacht je.
De één is gebaat bij en consequentere aanpak, bij die ander creeër je juist ruimte en is er veel meer plaats voor overleg.

In alle gevallen helpt het observeren, het kijken naar je paard, zijn gevoel doorvoelen, je verbinden 'met'.

Zo wel weer soft genoeg geweest voor vandaag, dacht ik zo

En ik vind dat jij heel leuk bezig bent met Torop en Neel.
(Dat was jij toch he, van Neel?!)

Pien

Pien,
Wat mijn vraag was/is, is wat jouw beleving is bij dat "reeds opgevoede
brave manegepaard". Wat bedoel je nu met dat brave manegepaard en hoe zie
jij dat paard? Dat is me nog steeds niet duidelijk.
groet, Petra