HannahFroukje schreef :
> .....Ik denk dat het (inderdaad) heel veel uitmaakt of je een paard
> krijgt dat iets hardnekkig blijft doen omdat ie het zo geleerd
> heeft, of een onbeschreven blad. Maakt nogal wat uit.
> Dus ik kan me in geval van jouw Holly heel goed voorstellen als
> je bij een bepaald paard juist blij bent als je iets van verzet
> ziet, of in elk geval een MENING. Leuk!.........
Toen ik Holly ging 'proefrijden' viel me eigenlijk alleen maar op hoe braaf ze was, hoe werklustig, hoe gedwee ze was, met een enorme 'will to please'.
Pas thuis nadat ze een paar weken rust gehad had om te acclimatiseren ontdekte ik dat ze finaal werkte op de automatische piloot, zonder uitdrukking, bijna levenloos.
Zeer voorwaarts was ze en ze deed haar best op een zeer overdreven manier.
Constant willen galloperen met die slechte achterbenen van 'r (ze was geopereerd en liep nog niet goed) terwijl ze het fysiek gezien eigenlijk helemaal niet aankon.
De werklust die ik gezien had was een onderdanigheid, slaafsheid.
Ik merkte dat ik het niet fijn vond om een paard als zij te rijden, het voelde aan als misbruik, en het maakte me verdrietig, temeer daar zij mij niet kon vertellen wat er allemaal met haar gebeurd was bij al die vorige eigenaren die haar afragden op wedstrijden en op buitenritten.
Zo triest, dit paard met haar verleden.
Nog steeds is ze onderdanig en achterdochtig. Een aanraking, hoe zacht dan ook, doet haar terug deinzen, ze is altijd alleen, zoekt weinig toenadering tot de andere paarden.
J a ck heeft inmiddels een superband met haar, van mij wil ze nog steeds niet zoveel weten, ja, ik mag haar verzorgen maar ze staat mij nog steeds vanuit haar ooghoeken aan te kijken. J a c k krijgt letterlijk alles met haar gedaan, voor hem is ze niet meer bang. Maar hij masseert haar dan ook dagelijks en doet energetisch lichaamswerk met haar om haar te doen deblokkeren zodat ze in overgave komt.En dat lijkt te helpen.
Inmiddels was ze 3 weken geleden uitgerekend, haar veulen laat erg op zich wachten, maar ook daar zal een reden voor zijn.
Ze komt er wel, daarvan ben ik overtuigd.
En misschien nooit meer helemaal, als ze maar weer gelukkig wordt.
Pien
Warboel
