Ik heb de afgelopen tijd ook een hoop km over de weg gemaakt, voornamelijk in draf en dat gaat harstikke goed, geen centje pijn.
Zo'n pad is echter iets heel anders bleek wel van de week. Hij loopt niet zozeer gevoelig. Ik zou het meer voorzichtig willen noemen. Ik kan me er ook wel iets bij voorstellen hoor. Normaal komt het holle gedeelte van de hoef niet in aanraking met harde grond. Dan lijkt het me dat dit gedeelte ook minder gehard is. Waardoor ze dus voorzichiger gaan lopen.

Als je zulke puinpaden nu in je paddock of wei had dan zou de hoef er wel aan wennen maar die paar keer dat je over zo'n pad gaat..ja dan lijkt me dat ook wel gevoelig aanvoelen.

Nog ene kleien opmerking over Strasser. Ik heb Sjo een jaar lang zelf begehouden maar nu toch maar eens de hulp van een expert ingeroepen. Gewoon om te kijken of er nog iets beter kon.
Ik ben dus super tevreden! Niks geen gehak in zolen of ruw corrigeren van afwijkende beenstanden. Alles gaat juist heel geleidelijk.
Ik ben er dus zeer over te spreken en herken niks van de vooroordelen die er bestaan over Strasser.

Groetjes Maaike

Isapaardje schreef op woensdag, 16 maart 2005, 20:41:

Ik heb nog even over mijn eigen antwoord zitten nadenken over die straal. Eigenlijk wordt bij het hele natuurlijk bekappen de straal nooit echt nader benoemd, althans niet meer als dat je ervan af moet blijven en dat hij de grond moet raken.

Maar Smit vertelde dus dat zijn paarden keiharde stralen hebben, altijd, ongeacht het weer. Zo hard als de wand volgens hem.
Nou dat is bij Isabella zeker niet zo. Ze zijn nu zacht en toen het nat was waren ze helemaal zacht. Toen het een tijd lang mooi droog weer was, waren de stralen harder en toen wandelde ik veel over die paden ook (bij mooi weer ga je er sneller op uit) en toen liep ze dus stukken beter.

Daarbij bedacht ik me net, heb ik onderweg een hoef opgetild en merkte dat er veel zand in de straalgroeven en een gedeelte van de zool zat (vanwege de holle zolen). Dus eigenlijk kan ze bijna niet echt gevoelig op de zool zijn, maar wel op die straal, want die stak uit.

Kan de straal dus wel voor gevoeligheid zorgen? Kan een steen dermate op een straal "irriteren" dat dit pijnlijk is, eventueel voor het onderliggende kussen?
Als dit nl. zo is, verklaart het een hele hoop van haar gevoeligheid bij tijd en wijlen, dan is het niet haar zool, maar de stralen. En was hier niet iemand wiens paard slecht liep over grind ... dat paard had rotstraal dacht ik.

Ik zit al typend maar te denken hoor nu Kan er goed totaal naast zitten.
Maar Isa's achterstralen zijn in ieder geval een stuk beter (altijd al geweest) dan haar voorstralen die er nog altijd niet zo geweldig uitzien vind ik zelf.

Groeten
Ingrid

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en hou ik de
hoeven zelf bij"

Isapaardje schreef op woensdag, 16 maart 2005, 19:10:


Eerlijkgezegd kijk ik hier niet van op.
Wij hebben veel van deze soortgelijke rot-paden en helemaal niks onverhards. (Hadden wij maar wat zandpaden....)
Het duurde bij sommige paarden even, maar met de meeste knal ik daar gewoon overheen in vette draf of galop hoor.
Echter alleen wanneer ik zeker weet dat ze het aankunnen, er zijn er ook die dit nog niet zo goed aankunnen, dan ga ik het zeker niet forceren of neem ik liever een andere weg.
Met Holly hoef ik dit niet te proberen, die breekt haar nek over de eerste de beste steen en weigert vervolgens het pad af te lopen.
BD en de anderen vragen er inmiddels niet meer naar, maar dat was ook ooit anders hoor.
Pien

Spirit schreef op donderdag, 17 maart 2005, 0:05:


Dit zou overigens een mooie oplossing voor de uitloop zijn.... (He Peter, heb je die gezien?, eind aan de modder....) Pien

Spirit schreef op donderdag, 17 maart 2005, 0:06:


eeeeeeeindelijk !

Isapaardje schreef op woensdag, 16 maart 2005, 21:44:


Toevallig zijn wij vandaag maar eens in de stralen gaan snijden, wat we anders eigenlijk nooit hebben hoeven doen. Maar door het slechte weer van afgelopen weken hebben de paarden veel minder over de verharde weg gelopen met als gevolg te lange niet afgesleten en ook zeer flapperige, beetje onregelmatige en zachte stralen.

Ik had dat niet eerder gezien en BD liep er niet lekker door.
Ze moeten wel uitsteken ja, maar maximaal een milimeter of 3.
Zijn ze langer dan kan er wel degelijk een straalkneuzing ontstaan als het gewicht van elke stap op die te lange straal drukt.
Bovendien flapperen ze makkelijk om dan en dan gaat er eerder vuil inzitten met een hoop gevolgen van dien.
Dus ja, ik herken het wel.
Groetjes, Pien

Spirit schreef op donderdag, 17 maart 2005, 0:06:


Hmm niet helemaal mee eens. In Zwitserland lag dichtbij de camping zo'n uitloop voor paarden. Wij stonden er toen nog verbaasd bij te kijken; hoe kon zoiets nu?! Maar het jaar erop was deze uitloop voorzien van mooi egaal zand. Toen we die mensen zagen vroegen we toch waarom.
Wat bleek, bij het rollen had een van de paarden haar schoft gekneusd toen ze op een steen kwam te liggen en daarbij was het zo erg geworden dat ze een fikse huidwond gekregen had uiteindelijk, met een lelijk litteken als resultaat.

Daarom zou ik het dus niet in de uitloop willen.

Maar ja nogmaals, de mijne klost er achter dus goed overheen en voor niet.
Weer dat verschil tussen voor en achter.

Het pad wat ik gisteren liep was nog erger dan op de foto (ook dat nog eens ). Helaas kunnen wij deze paden aan de hand wel mijden, maar met de kar niet. Wil ik ooit zonder hoefschoenen het bos in, dan zal ze goed over deze paden moeten lopen. Anders ga ik eerst de wijk in, want over rechte harde wegen kan ze wel goed lopen.

Maar Pien, denk jij dat de gevoeligheid vanuit de straal komt, of de zool?

Groeten
Ingrid

Groeten
Ingrid

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en houd ik de
hoeven zelf wekelijks bij"

Spirit schreef op donderdag, 17 maart 2005, 1:37:

Hihi hiermee vervalt mijn vorige vraag; had niet verder zitten lezen.
Ja de stralen van Isabella zijn nu ook "flapperig", terwijl ze een tijd geleden mooi waren.

Ook bedacht ik me later nog dat ze toch goed over die hobbelig bevroren grond liep, maar is het niet zo dat als de grond bevriest het droog weer is (over het algemeen) en de stralen dus harder zijn ook?
Begin steeds meer en meer die straal nu te verdenken om eerlijk te zijn bij het gevoelige lopen. Want vanmorgen zetten ze een rare stap op de eerste grindtegel met de toon van haar voorhoef. Geen pijn kennelijk want ze zette zo toch haar volle gewicht erop. Het zit dus in de achterkant en de steunsels zijn niet te lang op dit moment. Dus blijft de straal over. Zal hem straks als ik thuis ben ook eens goed bekijken of er niet een steentje tussen die losse stukjes zit oid.

Groeten
Ingrid

Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en houd ik de
hoeven zelf wekelijks bij

Isapaardje schreef op donderdag, 17 maart 2005, 8:28:


Effe tussendoor : Ik zou er inderdaad niet de hele uitloop mee bekleden, je hebt gelijk dat een paard daar niet op moet rollen.
Dat is echt 3 keer niks.
Ons idee van de uitlopen is een gedeelte beton of anders verhard, met achteraan rubber ligmatten (inloopstal), en buiten een strook van dat harde (puin) waar ze overheen moeten om bij hun drinkbak te komen, maar tevens ook een heerlijke strook zand, om te rollen.En daarachter pas het gras. Zo houd je dat enigszins droog in de winter.
We hebben nu overal oude dakpannen gestort, de paarden lopen die vanzelf kapot. (wel met de zandpaddock erbij hoor).

Het meeste gewicht ligt ook op de voorhand.


Ja, da's misselijk als je het niet voor het uitzoeken hebt. Troost je : Ik kan heerlijk wegdromen bij de gedachte aan die lange witte zandpaden in de dennebossen. Dat hebben wij hier dus niet. Hier is alles vuursteen, beton met kleine rot-steentjes en heuvelachtig. En de boeren ploegen tot precies aan de weg dus je hebt geen berm.
Dat is de reden dat mijn paarden er nu wel aan gewend moeten zijn.


Hoe kan ik dat bepalen, maar zoals jij het weergeeft zou dat best wel eens kunnen. Als je zeker weet dat ze verder correct bekapt is met geen lange randen of steunsels ofzo.

Vergeet niet dat een zeker gevoel altijd wel zal blijven, dat komt omdat ze nu eindelijk gevoel in haar voeten heeft, want dat willen we allemaal zo graag. Nu zie je dus dat een paard dat ook aangeeft.
Ik merk wel dat ze er vaak best 'doorheen' lopen. Dan beginnen ze de eerste 10 minuutjes een beetje gevoelig maar op de een of andere manier lost zich dat vanzelf op tijdens de rit.

Maar liever dat dan dat ik hem op ijzers over zo'n pad moet jagen, 'k moet er niet aan denken.... dat glijden, die vonken, verschrikkelijk, afgezien van de schade die het aan de hoeven ed zou berokkenen.
Zou me er niet meer fijn bij voelen deze symptoombestrijdingsoplossing te moeten gebruiken.

Maar 'hompelt' Isabella echt of loopt ze alleen maar een beetje gevoelig?
Alleen maar gevoelig zou voor mij best mogen, ik zou daar wel rekening mee houden en haar niet dwingen tot uiterste inspanning, maar als ze echt hompelt of het is aan een voet erger dan aan de andere is er waarschijnlijk iets anders....

Ik heb ook echt wel eens tijdens de gewenningsfase dat ik afstap hoor, en een eind mee ga lopen. Vooral Steffie heeft er veel last van gehad, die lijkt er nu na 7 maanden zo goed als doorheen, maar het was op sommige momenten best doorzetten, of effe er naast gaan lopen om hem te ontlasten.
Nu ben ik eerder geneigd te denken : "Bij dit pad doen we wel effe rustig aan, maar je kunt er best door".
Want ja, het is letterlijk en figuurlijk de enige weg....
Groet, Pien

Spirit schreef op donderdag, 17 maart 2005, 8:54:

Dat klinkt goed !!


Ha we hebben wel bos, maar deze lange zandpaden kennen we hier ook niet. Heb je niet die puinbrokken in het pad, dan wel boomwortels.
En er zijn wel zandgebieden (stuifzand), maar daar kan ze nauwelijks doorheen geploegd komen, ze zakt tot bijna de knieen weg. Daar kan ze echt niet met een kar doorheen.


Voordeel is wel dat ook jij wel schone zolen zult hebben. Ik heb nauwelijks last van "kalklaag" op Isa's zolen en ook de steunsels zijn eigenlijk nooit te lang. Dat wordt door die paden wel weggeschraapt.


Dat heeft ook meer met mijn angst te maken als ze eens een misstap zet, schiet ik nog altijd in de stress (beetje muts ben ik daarin geworden hoor).


Zou het eerder voorzichtig noemen. Hoewel ze gisteren nogal vaak met haar hoofd knikte als ze verkeerd op zo'n steen stapte en dan heel snel haar andere voet verzette. Dus beetje "hompelen" toch? Wat versta je onder hompelen hihi, ze liep in ieder geval niet goed. Later over een "normaal" grindpad liep ze keurig netjes, niets te zien.

Ik zou eigenlijk dagelijks over deze paden moet gaan lopen eigenlijk, maar vind ik ook weer zowat als ze er niet lekker overheen wandelt.

Groeten,
Ingrid

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en houd ik de
hoeven zelf wekelijks bij"

Ingrid en Pien hebben het over de gevoeligheid van de straal enzo

Hmm, toch moet ik nog aan de steunsels snijden hoor, ze blijven opkomen. Wel zijn de zolen inderdaad mooi schoon, nooit last van die kalklaag die je eraf moet schrapen. En prachtig dikke hoeven met egale randen.

Moet je zien hoe mutserig ik ben met Holly. J a c k al helemaal.
Maar dat komt omdat zij beschadigde achterbenen heeft als gevolg van jarenlang afjakkeren bij haar vorige eigenaars. Als de prinses op de erwt zielig kijkt en begint te hompelen op iedere keer hetzelfde paadje op iedere keer dezelfde plek, dan nog trapt Jack er iedere keer in en zou hij haar het liefste dragen....Ik moet me soms echt omdraaien, want hij staat hele verhalen tegen haar te bazelen dan .

J a c k zegt dat ik strompelen had moeten zeggen, of op eieren lopen en dan idd dat knikje....

Toch doen, Ingrid, al is het in het begin voetje voor voetje met veel stilstaan. Je komt er doorheen hoor.

Groetjes, Pien

Spirit schreef op donderdag, 17 maart 2005, 10:26:

Vooral die laatste zin van je ....
Het is inderdaad zo ... ik moet er doorheen

Groeten
Ingrid

Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en houd ik de
hoeven zelf wekelijks bij