Tja, zo kun je NH natuurlijk ook bekijken. Hier even een algemene situatieschets om alles wat duidelijker te maken. Men neme een bos midden in rotterdam, van 1 ruiterroute groot, en 2 aanliggende maneges. Dagelijks rijden hier verschillende paarden tegelijk op dat ene pad. Naast het ruiterpad loopt een wandelpad en daarnaast een fietspad. Af en toe kruist het ruiterpad een fiets- of wandelpad. LEVENSGEVAARLIJK! Vandaar dat ik dat probleem op wil lossen. Op bepaalde stukken gun ik Chip een rengalop (al leek me dat gezien zijn gezondheid niet al te verstandig) maar dan wel op stukken waar IK vind dat het kan, en niet waar HIJ vindt dat het kan.
Ik ben toch nog altijd degene die bepaald waar we heen gaan en hoe.
Ik zie NH niet als iets van : "Ok, paard we doen het natural, loop jij maar in de gang wat je wilt hoor, ik blijft wel stil zitten en hopen dat er geen brommer de hoek om komt zeilen, of dat we kleine kindertjes op shetlandertjes tegenkomen." Over het algemeen regel ik de gang en Chip het tempo.

En om gevaarlijke situaties te voorkomen vind ik het van levensbelang dat ik mijn paard ten alle tijden tot de orde kan roepen.

gewoon goed blijven zitten meid, méégenieten
Nou dat meegenieten dat lukte niet zo erg, maar ik hoopte er zeker het beste van

En misschien had jouw vriendin dan
Ik had Chip prima kunnen houden als hij niet werd ingehaald. Inderdaad had dit paard een bit in. Een bit of geen bit maakt dus helemaal niets uit. Zij was degene die haar paard niet kon houden omdat ze haar paard altijd daar liet galopperen. Hoe slecht kunnen zulke gewoontes zijn. Zij verklaarde totaal geen macht meer over hem te hebben, terwijl ik (zonder bit) nog steeds contact voelde, Chip hield zich namelijk een heel klein beetje in als ik de teugels opnam.

En wachten tot Chip vanzelf stilvalt, dat kon deze keer wel, omdat hij nu nog zo'n slechte conditie heeft, maar van de zomer kan hij wel een uur doorgaan, dan zijn we inmiddels de metrospoor overheen, 2 drukke kruispunten gepasseerd, tientallen mensen met honden overhoopgereden, en een drukke dijk overgegaloppeerd. Tja... als jij dan nog lekker kunt meegenieten, dan zou ik zeggen, veel plezier. maar ik moet er niet aan denken.

groetjes sandra

sannie schreef op zaterdag, 6 maart 2004, 10:05:


Tja.. je situatie-omschrijving is nu wel heel wat anders dan in je eerste mail.. maar zoals ik al in mijn eerste reaktie schreef: ALS DE OMSTANDIGHEDEN HET TOELATEN en de omschrijving die je van je buitenritje gaf, wekte niet de indruk dat je in een soort stadspark aan het rijden was, nietwaar?
Ik ben het helemaal met je eens dat iedere ruiter die de openbare weg opgaat, voldoende in huis moeten hebben om een gevaarlijke situatie te vermijden of op z'n minst moet proberen te controleren.

Waar het mij echter om ging is dat er meteen geroepen wordt"hoe leer ik 't m af" waarop ik zei: ALS DE OMSTANDIGHEDEN HET TOELATEN, waarom zou je 't paard dan niet 's ff lekker laten spurten?

Nee, niet vanwege zijn conditie Sandra, maar omdat het andere paard waarmee hij volgens jouw interpretatie, even de strijd aanging, zou ACHTERBLIJVEN ...

dat kon deze keer wel,

Een uur???? Dat lijkt me schromelijk overdreven! Ergens in mijn achterhoofd zit een wetenschappelijk onderzoekje dat een paard, in vlucht, nooit langer dan een paar kilometer rent, om dan te stoppen om te kijken waar het gevaar gebleven is. En dan hebben we het over paarden die op hol slaan en in doodsangst van gevaar wegvluchten.

Groetjes, Marianne

Marianne schreef op zaterdag, 6 maart 2004, 12:13:


Dan nog vind ik niet dat ik Chip gewoon zijn gang had kunnen laten gaan. Chip reageerde bijna niet meer. Dit lijkt me toch een punt om aan te werken, niet waar? Want het lijkt me nogal verwarrend voor Chip als ik hem de ene keer gewoon weg laat sprinten en als het dan een keertje naar mijn mening niet kan, dat ik hem dan in moet houden.
Van de zomer mocht hij van mij ook wel op bepaalde stukken hard galopperen maar dan zette ik hem aan in galop en moedigde hem aan om harder te gaan (indien nodig). Maar ookal mag hij dan van mij voluit gaan, zodra ik wil dat hij terug gaat naar draf, moet hij daarop kunnen reageren. Ik vind dat ik wat dat betreft altijd de touwtjes in handen moet hebben, je moet toch altijd kunnen stoppen voor een "noodgeval", een overstekend kind, een op hol geslagen paard, een vriendin die haar paard niet meer kan houden ()


Nee, naar mijn mening moet mijn paard wachten tot ik het sein geef dat hij mag, en niet zelf de beslissing nemen.

Tuurlijk is dat schromelijk overdreven... Maar binnen 10 minuten heb ik waar ik ook ben altijd wel een drukke over moeten steken. Dus zelfs al houdt hij het een paar kilometer vol, dan is het risico al veel te groot.

groetjes sandra

sannie schreef op zaterdag, 6 maart 2004, 13:25:


Zeker.. maar tussen 'z'n gang laten gaan' en het paard af en toe wat de ruimte geven zit ook een verschil.. En ja, helaas, een paard is en blijft een onberekenbaar dier dat, hoe graag jij 'm van alles ook wil afleren, toch niet aan te leren is dat hij zoiets niet mag.

Ergo: Je vraag is en blijft verkeerd: 'hoe leer ik het hem af' moet zijn 'hoe leer ik het te beheersen en in te grijpen als 't nodig is'.

Nietwaar?

Groetjes, M.

Tja, sorry, blijf het oneens met jou. Ik blijf gewoon van mening dat je de echte wedstrijddrang (want daar had ik het over met "afleren") af te leren is. Net zo goed als dat het aan te leren is. Daarmee bedoel ik niet dat Chip er nooit meer vandoor zal gaan, maar dat hij zich meer op mij richt en minder op het paard dat hem inhaalt. Dat hij niet meer voelt dat hij altijd voorop moet lopen.

groetjes sandra

sannie schreef op zaterdag, 6 maart 2004, 17:24:


Ja, ik vind 't allemaal best hoor! Maar... ik ga mijn energie niet steken in het afleren van de insincten die het paard heeft (zoals bv lekker rennen met een maatje). Maar ik hou er wel rekening mee en zorg dat, naast de basic gehoorzaamheid die een paard rijkunstig bij te brengen is, als het toch 'mis'gaat, ik weet hoe ik moet ingrijpen.

Groet, M.