Sabrina Adams schreef :


Sterker nog : Een groot deel van de paardenwereld is één hypocriete machobende voor wie het paard geldt als een statussymbool om het persoonlijke ego te vergroten.
En wie is er het dupe, wie staat er op ijzers onder dure dekens of met sjabrak met bijpassende beenbeschermers in zijn eentje te verkommeren ? Juist : ......... Terwijl Het Baasje grote verhalen achter de bar loopt op te hangen..... "ja, ik rij dressuur ja" poe poe poe...(Hetzelfde met western hoor, ik maak me geen illusies)


Ja, dat doet me werkelijk leed !
Niet openstaan en zich zeker niet laten hinderen door enige kennis.


Soms denk ik : Ben ik nu zo'n zeur die altijd maar loopt te kijken naar het geheel van dat hele wezen paard. Hoe kan het dat mensen niet verder wensen te kijken dan hun zweep lang is, dat ze niet op zoek gaan naar de oorzaak van het probleem, maar zichzelf sussen door symptoombestrijding. Dat ze niet wensen in te gaan op de signalen die hun paard afgeeft, vanuit een soort van basisangst omdat het paard hun wel eens 'de baas' zou kunnen worden. Dat ze het paard niet zien als een geheel waarin elk afzonderlijk 'onderdeel' verband houdt met het andere. Dat ze niet zien dat hun manier van kijken naar de wereld wel eens heel erg symbool zou kunnen staan voor de manier waarop ze met hun paard omgaan. (Nouja meer een 'niet omgaan' eigenlijk....)

Ik snap het wel maar eigenlijk wil ik het helemaal niet meer snappen....


Ik vind je helemaal niet grof, ik vind het zeer terecht dat je voor het dier opkwam.


Ja, maar het zet mij aan het denken.
Ook ik tolereer zaken waarmee ik het absoluut niet eens ben, zoals de lessers die hun paarden in de stal opsluiten en dan zeuren dat ze zo gek zijn, ijzers hebben en dan klagen over de brokkelhoeven, met zweep en bit rijden en mekkeren dat het paard niet reageert zoals zij willen, en bovendien elk initiatief van het paard zien als burgerlijke ongehoorzaamheid....
Het is de onnadenkendheid he, het zich weer niet willen openen voor hoe het ook anders kan.

Weglopen wil ik ook niet, er is nog zoveel werk te doen. Zoveel moois ook van al die mensen die het wel wensen op te pikken.... en die zeggen : Goh, dat had ik nooit geweten. Blij dat ik zie dat het ook anders kan.
Groet, Pien ----> Van nu af aan weer op de posi toer !!!!

Spirithorses schreef op maandag, 14 februari 2005, 18:57:


Er zijn inderdaad mensen die het anders willen aanpakken. Maar jammer genoeg zijn er ook nog velen die zo vastgeroest zitten in het oeroude patroon. Als je dan met een paard of een persoon bezig bent, dan staan ze wel heel geïnteresseerd te luistervinken aan de balustrade van de paddock. Maar achter je rug gaan ze dan toch nog effe naar de personen in kwestie om hun verhaal te doen. Kwestie van wat tweedracht te gaan zaaien bij de groentjes. Zo was ik eens een paard aan het beleren dat al 7 jaar was. Het was een ruintje dat altijd al in de weide had gelopen, helemaal niet schuw, maar nog nooit een zadel, laat staan ruiter van dichtbij gezien. Iemand die ik ken kocht het dier. Nu moet je weten dat zij nog nooit op een paard gezeten had om het zo te zeggen. Ik raadde het af, maar hij was goedkoop, enz ....... Wie ben ik ??? Dus mij werd gevraagd om het beestje te beleren.
Ik ben toen begonnen met het alom beproefde grondwerk. Alles verliep prima. Nu het toeval wou dat de schoonzuster des huizes - die meent dat ze ook het warm water uitgevonden heeft, en thuis over een dik boek met als onderwerp 'hoe verzorg ik een paard' beschikt - stond te kijken. Ze was erbij toen ik de eerste keer het paardje besteeg. Ik ondervond geen problemen, maar ik had ook niet anders verwacht ..... EN dan komen ze met de commentaar. Ah maar ja, das een paard dat al zadelmak was. Nietes, dat paard was nooit eerder bereden, noch mee gewerkt. EN dan komen ze met hun horrorverhalen. "Maar ja, wij hebben ooit een fries zadelmak gemaakt, en die stijgerde nog maar als je nog maar naar die stijgbeugel wees". Maar hoe kunnen ze nu iets bereiken als ze nog nooit van grondwerk hebben gehoord. Ik zei haar : "EN wat bewijs je nu ? Dat omdat je op een bokkend, of stijgerend paard rijdt, je een beter ruiter bent als ik ?? Moet ik op een paard kruipen, dat me overduidelijk zegt dat het er nog niet klaar voor is, enkel om jullie wat spektakel te bezorgen ?'. Dan ben je hier verkeerd, de bioscoop is ergens elders. Hier draait het om het paard. Je ziet ook daadwerkelijk dat ze er geen snars van begrijpen.
Het gaat hen nog altijd veel te zeer om paradoxen en om het temmen van het grote wilde paard, hoe wilder hoe beter. Want ze willen iets bewijzen, maar wat bereiken ze ? In mijn ogen niets. Een onbetrouwbaar gefrustreerd paardje.
Een maand later bracht ik een ander paard onder het zadel. Weer het gebruikelijke, grondwerk, stap voor stap proces. En weer zagen ze mij na enige tijd het paard bestijgen alleen, zonder hulp, zonder de minste problemen ..... Toen stonden ze daar weer met hun mond vol tanden. Want keer op keer gebeurd hetzelfde. EN toen riep ik, TOEVAL ? Ze zijn toen doorgegaan, zonder iets te zeggen, waarschijnlijk nog wat in hun grote dikke paardenverzorgboek gaan lezen.
Pas op he ! Er zijn heeeeeeeel veeeeeeel goede boeken. Maar ik bedoel die dan waar in staat beschreven hoe je een paard scheert, hoe je een deken opdoet en welk het zwaarste bit is ... You know what I mean.
Bij ons komt het paard op de eerste plaats.
Maar helaas ....... Maar we blijven idd posi hoor !

Spirithorses schreef op maandag, 14 februari 2005, 14:30:

knip>


Tja, er zijn van die dagen.....jammer voor de paarden alleen dat het niet bij een paar dagen blijft.

Groeten, Angela

Spirithorses schreef op maandag, 14 februari 2005, 14:30:


Hallo Pien,

Ik begrijp dat je er soms erg moedeloos van wordt. En het lijkt me erg om dit vaak te moeten aanzien. Maar al is er maar 1 persoon die er eens wat meer over na gaat denken dan is je inzet zeker de moeite waard geweest. Het is juist goed dat je daar blijft. Er moet toch iemand voor die paarden op de bres staat.
En Pien... ik waardeer jou inbreng op dit furom heel erg. Je hebt een realistische kijk op de zaken en weet de dingen op een positieve manier duidelijk onder woorden te brengen.

Groet,
Ineke