Daar ben ik weer met mijn trailerdrama verhalen

Ik weet het niet meer met die merrie van mij, wat een portret, echt.

Al ik weet niet hoeveel uur gestoken in trailertraining. Ging al een tijd goed, liep er in één keer in, meteen met de borst tegen de stang, geen enkel probleem. Kon haar op de pas achteruit of vooruit zetten, zonder aarzelen volgde ze dat. Als ze er wel tussenuit wilde piepen kon ik haar tegen houden en meteen weer terugvragen, dat was eigenlijk de grootste overwinning, dat ze niet meer zo achteruit stormde zonder zich iets te laten vertellen, maar gewoon na een pas weer terug te vragen was en dan ook bleef staan.

Ook geoefend met de stang en het geluid van de stang. Zo erin getraind dat ze op het gevoel van de stang achter haar billen vooruit liep in plaats van heel hard achteruit de trailer uit zoals vroeger. Zelfs op het geluid van het gerommel van de stang met iemand achter haar, enzovoorts.
Vorige keer geoefend, ging fantastisch. Stang dicht, wat lekkers gehad, op mijn commando weer achteruit eruit. Weer opnieuw erin, stang weer dicht, klep dicht, en weer op mijn commando eruit. Leek er echt lekker in te zitten. Wel af en toe achteruit bonken met d'r kont als ze voelde dat ze vast stond, maar geen echte stress, geen wit in haar ogen, geen gehinnik, gewoon rustig eten (hoewel zij dat wel uit door helemaal dicht te slaan, niet door heel druk te worden).

Gister weer oefenen. Ging ook weer goed, in één keer erin, enzovoorts. Toen de stang dicht en wat lekkers gegeven, en wilde daarna nog een keer erin/eruit en met de klep een paar keer oefenen. Ze stond gewoon rustig te eten en ik was wat aan het poetsen, wat ik meestal even doe in de trailer.
Tot ze echt (voor mij) uit het niets door haar achterbenen zakt en onder de stang door de trailer uit probeert te komen. Waar ze natuurlijk helemaal niet onderdoor paste, en ze stond nota bene ook nog vast met haar hoofd. Maar het touw ging stuk van het hangen en ze ging steeds verder achteruit, tot ze zichzelf helemaal klem had gezet. Het schot, wat gewoon vast stond, uit zijn voegen getrokken. Uiteindelijk heeft ze de ook stang zo verbogen dat we die niet meer los kregen. Gelukkig had ze toen door dat dat niet lukte en kwam ze weer vooruit, maar wel haar rug flink open gehaald.
Een sterke man moeten halen om de stang weer los te krijgen, hoop geweld achter haar natuurlijk om dat ding los te krijgen, zodra er beweging in de stang was schoot ze achteruit en was ze de trailer uit.

Ik was echt ontzettend geschrokken, en mijn handen onder de brandblaren, maar goed, that's the least of my problems.
Eerst haar rug verzorgd, en toen tóch weer met haar gaan oefenen. Ze was compleet over de zeik, en dat wil bij haar zeggen, dat ze stilstaat met haar ogen dicht en dat er echt geen beweging meer in is te krijgen (en vreselijke stresspoep natuurlijk). Toch kreeg ik haar vrij snel weer tot twee keer toe de trailer helemaal in, maar bij het minste of geringste is ze weer in paniek en smeert ze 'm. Met de stang hoef ik helemaal niet meer aan te komen.

Nou ligt een lagere stang natuurlijk voor de hand, maar ook onder deze stang kon ze eigenlijk helemaal niet door, de stang was prima. Ik kan wel snel de klep dichtdoen in plaats van dit in kleine stappen te oefenen, want als die ook nog eens dicht zit komt ze er natuurlijk niet uit. Maar ik vind het ergens te zot voor woorden dat dat dan zo snel mogelijk moet omdat mijn paard anders onder de stang door komt. Laat staan als je haar uit moet laden.

Ik weet soms echt niet meer wat ik met haar aanmoet. Als ze naar een kliniek moet dan verdoof ik haar meestal, of zet ik haar er achterstevoren in, want dat is nog steeds het enige waarbij het wel goed gaat. Ze is erg handig in achteruit lopen en als ik voor haar sta gaat ze op de één of andere manier die trailer niet uit en kan ik zo de stang voor haar borst doen. Ook met eruit lopen is er dan nooit een probleem.

Ik ben altijd erg tegen het 'met mijn paard kun je nou eenmaal niet...' maar ik voel er nou toch eentje aankomen bij mezelf. Wat moet ik hier nou mee? Moet ik accepteren dat dit nou eenmaal niet gaat? Stoppen met oefenen met haar normaal in de trailer zetten en accepteren dat zij nou eenmaal achterstevoren vervoerd moet worden?
Iemand hier een briljant idee?

Groetjes, Franca

Hi Franca,

Jemig , wat een ervaring zeg , bah! Zo goed geoefend , lijkt het er gewoon in te zitten , en opeens....

Wat is jouw bezwaar tegen het achterstevoren vervoeren van Sieta?

Gr Esther

Gewoon achterstevoren vervoeren en er verder geen probleem van maken.
Paarden schijnen daar tijdens het transport zelfs de voorkeur aan te geven, zal wel met de balans te maken te hebben.

Leonieke schreef op zondag 30 mei 2010, 11:57:


grappig hoe de oplossing zo simpel kan zijn.

Tja, als ze daar wel tevreden mee is, waarom niet?
IK ben er geen voorstander van, of je moet boven de gesloten klep ook nog een rek zetten.
Als ze onder de bil-stang willen kruipen, waarom dan niet over de klep. Ze willen er uit!

Mijn advies zou zijn; door gaan met trainen. In dringende gevallen, eerst de klep dicht en dan (over de klep) de bil-stang plaatsen.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Leonieke schreef op zondag 30 mei 2010, 11:57:


Wel even letten op je kogeldruk: De achterkant van een paard is zwaarder dan zijn hoofd, en waarschijnlijk zal het paard om ruimte te houden voor zijn hoofd ook verder naar voren moeten gaan staan. Even een weegschaal onder het neuswiel van de geladen trailer: meer dan 100Kg is een no-go.

Frans

Frans Veldman schreef op zondag 30 mei 2010, 18:51:

Hoe doe je dat precies? aangekoppeld of los gekoppeld?
Op het plaatje van de trekhaak (of de gebr.aanwijzing vd auto) staat wat het max toegestane kogel druk is (tevens ook aanbevolen?) Op de koppeling van de trailer Oook. (100 kg zal alleen bij zware Pickup zijn?)

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Hallo Franca,

Dit is exact wat ik meegemaakt heb met mijn pony.
Onder de stang willen, rug opengehaald. Stang verlaagd,maar ze bleef proberen. Uiteindelijk stormde ze eruit terwijl de stang nog niet vastzat, terwijl eerst alles goed ging!
Ik heb haar ook een aantal keer achterstevoren geladen, maar omdat er toch vrij weinig ruimte is voor het hoofd, vond ik dit ook geen optie. Ik heb het gefilmd in de trailer terwijl we op pad waren....

Ik heb nu ipv een stang een doorhangende ketting achter haar billen. Ik klik hem zo vast en als ze achteruit loopt gaat ze "zitten" in de ketting! De ketting is wel omwikkeld met plastic (zoals een kettingslot)

Voor mij een super oplossing!

Groetjes,
Melanie

De klep eerst dicht kun je echt echt vergeten... ze is bliksemsnel, dan zou je onder de klep terecht komen, dat is echt gevaarlijk. Is ook al eens gebeurd overigens, ze blijft achteruit stormen en laat zich gewoon van de klep afvallen. Het maakt haar niet uit hoeveel weerstand ze voelt...

Ik heb haar al een aantal keer achterstevoren vervoerd, en mijn bezwaar daartegen is ten eerste dat het volgens mij niet mag in Nederland (maar dat heb ik van horen zeggen) en ten tweede dat ze geen ruimte voor haar hoofd heeft, en dus gebogen in de trailer staat. Nou is ze niet zo heel groot dus ze heeft wel wat ruimte, en kan ook van kant verwisselen, maar ideaal is het niet.
Wat Frans aandraagt daar had ik nog niet eens aan gedacht.

Of een ketting helpt, ik zou het niet weten. Op zich kent ze dat wel, want ze heeft jaren in een stand gestaan. Maar ik weet niet goed wat het verschil is met zo'n stang, volgens mij komt ze onder zo'n ketting ook makkelijk door? Als ze al een stang en schot verbuigt... Ik heb niet echt het idee dat het blinde paniek is (ja, als ze eenmaal klem zit wel). Ze is gewoon verrekte slim en probeert echt werkelijk alles wat maar in d'r opkomt lijk wel..

Tja, en waarom niet over de klep.. geen idee... tot nu toe is dat het enige wat nog lukt, naast verdoven.

Ik denk dat he in deze, toch belangrijk is om met jou paard een cursus trailer laden te gaan volgen. (Annemarie vander Toorn?< of www.trailerladen.com ) Met wat Googelen, vind je vast nog wel meer mogelijkheden.
Het probleem dat jullie hebben (paard en jij ) is echt op te lossen.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Of een les bij Jossy Reynvoet, die me de tip van de ketting heeft gegeven!
Aangezien de ketting doorhangt kan ik me niet voorstellen dat je paard er onderdoor kan. Als ze achteruit loopt gaat ze er als het ware in zitten.

Nils, ik zou toch eerst nog eens goed gaan kijken voordat je de trailerlaadmanier van Monty Roberts en volgelingen aanraadt

4 keer lijkt mij voldoende. En ZO verkeerd is Annemarie niet.
ALS je er zelf genoeg tijd in steekt, heb je niemand nodig.
Gebruik een muur- gebruik een gang- gebruik voer- neem de tijd en eens het goed gedaan is, vergeet niet dit te blijven herhalen, doe het "regelmatig", ook als je niet weg gaat!
Heb je niet de mentale kracht, kan je beter hulp, Professionele hulp zoeken!

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Nils Vellinga schreef op dinsdag 1 juni 2010, 23:30:


Dat alles heeft Franca juist heel zorgvuldig gedaan, als ik haar bericht zo lees.

Moeilijk hoor, een paard dat hierin zo extreem is. Ik weet helaas geen oplossing voor je Franca, naast wat je allemaal al gedaan hebt of de ketting of achterstevoren vervoeren, die eerder al in deze draad geadviseerd zijn.
Als je uiteindelijk "een Ei van Columbus" vindt, hoop ik dat je daarover dan bericht op het forum!

Karen

Karen Koomans schreef op woensdag 2 juni 2010, 1:16:


Hmm, ik lees net nóg eens de hele draad en vraag me nu af (Nils) of je denkt dat Franca en Sieta geholpen zouden kunnen zijn als Franca leert hoe ze meer leiding kan geven/nemen aan haar paard? Als je dát bedoeld, oké, dat zou misschien inderdaad een goede oplossing kunnen zijn.
Natuurlijk ken ik jou niet Franca, dus vat het niet persoonlijk op alsjeblieft. Maar als het gedrag van Sieta niet zozeer angst is maar 'gewoon' niet WILLEN, dan zou je misschien inderdaad iets (of veel) kunnen hebben aan een trainer die aan het leidinggeven-aspect aandacht besteed. Want uit je verhaal maak ik op dat je het goede bedrag meteen belonen, dat je dát al goed doet!

Karen