Daar ben ik weer met mijn trailerdrama verhalen
Ik weet het niet meer met die merrie van mij, wat een portret, echt.
Al ik weet niet hoeveel uur gestoken in trailertraining. Ging al een tijd goed, liep er in één keer in, meteen met de borst tegen de stang, geen enkel probleem. Kon haar op de pas achteruit of vooruit zetten, zonder aarzelen volgde ze dat. Als ze er wel tussenuit wilde piepen kon ik haar tegen houden en meteen weer terugvragen, dat was eigenlijk de grootste overwinning, dat ze niet meer zo achteruit stormde zonder zich iets te laten vertellen, maar gewoon na een pas weer terug te vragen was en dan ook bleef staan.
Ook geoefend met de stang en het geluid van de stang. Zo erin getraind dat ze op het gevoel van de stang achter haar billen vooruit liep in plaats van heel hard achteruit de trailer uit zoals vroeger. Zelfs op het geluid van het gerommel van de stang met iemand achter haar, enzovoorts.
Vorige keer geoefend, ging fantastisch. Stang dicht, wat lekkers gehad, op mijn commando weer achteruit eruit. Weer opnieuw erin, stang weer dicht, klep dicht, en weer op mijn commando eruit. Leek er echt lekker in te zitten. Wel af en toe achteruit bonken met d'r kont als ze voelde dat ze vast stond, maar geen echte stress, geen wit in haar ogen, geen gehinnik, gewoon rustig eten (hoewel zij dat wel uit door helemaal dicht te slaan, niet door heel druk te worden).
Gister weer oefenen. Ging ook weer goed, in één keer erin, enzovoorts. Toen de stang dicht en wat lekkers gegeven, en wilde daarna nog een keer erin/eruit en met de klep een paar keer oefenen. Ze stond gewoon rustig te eten en ik was wat aan het poetsen, wat ik meestal even doe in de trailer.
Tot ze echt (voor mij) uit het niets door haar achterbenen zakt en onder de stang door de trailer uit probeert te komen. Waar ze natuurlijk helemaal niet onderdoor paste, en ze stond nota bene ook nog vast met haar hoofd. Maar het touw ging stuk van het hangen en ze ging steeds verder achteruit, tot ze zichzelf helemaal klem had gezet. Het schot, wat gewoon vast stond, uit zijn voegen getrokken. Uiteindelijk heeft ze de ook stang zo verbogen dat we die niet meer los kregen. Gelukkig had ze toen door dat dat niet lukte en kwam ze weer vooruit, maar wel haar rug flink open gehaald.
Een sterke man moeten halen om de stang weer los te krijgen, hoop geweld achter haar natuurlijk om dat ding los te krijgen, zodra er beweging in de stang was schoot ze achteruit en was ze de trailer uit.
Ik was echt ontzettend geschrokken, en mijn handen onder de brandblaren, maar goed, that's the least of my problems.
Eerst haar rug verzorgd, en toen tóch weer met haar gaan oefenen. Ze was compleet over de zeik, en dat wil bij haar zeggen, dat ze stilstaat met haar ogen dicht en dat er echt geen beweging meer in is te krijgen (en vreselijke stresspoep natuurlijk). Toch kreeg ik haar vrij snel weer tot twee keer toe de trailer helemaal in, maar bij het minste of geringste is ze weer in paniek en smeert ze 'm. Met de stang hoef ik helemaal niet meer aan te komen.
Nou ligt een lagere stang natuurlijk voor de hand, maar ook onder deze stang kon ze eigenlijk helemaal niet door, de stang was prima. Ik kan wel snel de klep dichtdoen in plaats van dit in kleine stappen te oefenen, want als die ook nog eens dicht zit komt ze er natuurlijk niet uit. Maar ik vind het ergens te zot voor woorden dat dat dan zo snel mogelijk moet omdat mijn paard anders onder de stang door komt. Laat staan als je haar uit moet laden.
Ik weet soms echt niet meer wat ik met haar aanmoet. Als ze naar een kliniek moet dan verdoof ik haar meestal, of zet ik haar er achterstevoren in, want dat is nog steeds het enige waarbij het wel goed gaat. Ze is erg handig in achteruit lopen en als ik voor haar sta gaat ze op de één of andere manier die trailer niet uit en kan ik zo de stang voor haar borst doen. Ook met eruit lopen is er dan nooit een probleem.
Ik ben altijd erg tegen het 'met mijn paard kun je nou eenmaal niet...' maar ik voel er nou toch eentje aankomen bij mezelf. Wat moet ik hier nou mee? Moet ik accepteren dat dit nou eenmaal niet gaat? Stoppen met oefenen met haar normaal in de trailer zetten en accepteren dat zij nou eenmaal achterstevoren vervoerd moet worden?
Iemand hier een briljant idee?
Groetjes, Franca
Warboel
