Karen Koomans schreef op woensdag 20 januari 2010, 22:51:


De discussie is idd best interessant maar blijft idd ook oneindig natuurlijk. Dat vooral omdat er wordt geredeneerd op een veronderstelling. Er wordt gewoon aangenomen dat een paard de dingen die we van hem vragen graag doet. Aan de basis geloof ik dat al niet want in vrijheid zal er nooit een paard komen vragen of je met hem wilt spelen. We kunnen het tot iets aangenaam maken waardoor het paard wiens leven al met de mens verbonden werd het leuk gaat vinden. Daarom vind ik de redenatie dat een oefening wel of niet plezierig ervaren wordt door de beloning zo averechts. Volgende maal zal hij de vraag misschien leuk vinden omdat de herinnering aan de beloning daar is maar als ik die beloning dan vergeet was de uitvoering van de vraag op dat moment toch niet leuker of minder leuk?

Karen Koomans schreef op woensdag 20 januari 2010, 14:42:


Amai Karen je paardje was blij en opgewonden dat je er op zat, en dacht (eindelijk) samen eens wat harder te kunnen. In stap vragen was iets dat nogal een offer voor hem was, het opgeven van een lang uitgestelde wens. Je deed het juiste door af te stappen, als in draf gaan er niet in zat voor je. Had dat wel gekund dan had je nog steeds een perfect gehoorzaam paard gehad op hogere snelheid dan stappen. Naast de fiets, als je dat fysiek zou kunnen, heeft Fálki hetzelfde ongeveer maar niet geheel hetzelfde.


Doe ik ook zo!
Groet, Michiel

amar schreef op donderdag 21 januari 2010, 10:56:


Ik ben het grotendeels met je eens.
Ik denk dat een paard iets doet omdat er een innerlijke of een toegediende beloning tegenover staat.
Het enige wat je kunt doen is de manier van trainen zo positief mogelijk maken.
Wàt het paard leert hoeft hij helemaal niet leuk te vinden. We leren nl. gedrag aan wat wij willen zien en waarvan we verwachten dat het zo inslijt dat het automatismen worden zodat het paard er neutraal tegenover staat.
Wat paard vindt is over het algemeen niet aan de orde, toch?

amar schreef op woensdag 20 januari 2010, 0:17:


Hoi, ik was je nog een antwoord verschuldigd, dat zie ik nu pas, mijn excuses! Tuurlijk moét Queenie gewoon soms iets doen wat ik wil en dik tegen haar goesting is. Als ze niet wil stoppen aan drukke baan zal ik duidelijk maken dat ik dat wel wil en alles uit mijn kennisrugzakje halen om haar te vragen te stoppen. Als ze dat nog niet doet mag ze van mij alleen de straat oversteken en zal ik kwaad op mezelf zijn dat ik door mijn onkunde haar in gevaar heb gebracht? Dus wat jij denkt dat ik vertelde is niet zo
In die seconden dat Q de straat niet wil oversteken en we midden op straat staan zal ik proberen te bedenken wat haar tegenhoudt en daar op inspelen.
Voetjes geven als de hoefsmid komt heb ik meegemaakt: Queenie werd 4 jaar geleden nog verdoofd door de hoefsmid of met de neuspriem vastgehouden bij beslaan. Sinds ik haar zelf bekap heb ik hier eerst aan gewerkt en een uurtje later gaf ze vier voeten zonder problemen. Ik heb dus niet eerst haar voeten beginnen bekappen om dan, als ze haar voeten niet meer wilde geven, te gaan denken: wat moet ik nu doen? Ik heb dus eerst gemaakt dat ze haar voeten wel durfde geven zonder stress, zolang ik het wil en dan pas het bekappen er bij. Kwestie van beke gezond verstand gebruiken en soms eens zeggen: nu moet je meid.

Mvg
Eva