Karen Koomans schreef op dinsdag 19 januari 2010, 4:25:


Karen, ik geloof dat het grootste plezier voor een dier ligt in het samen bezig zijn en niet zozeer wat voor oefening je met hen doet. Natuurlijk merk je dat de ene makkelijker bereidt is te springen en de andere circuskunstjes graag leert maar het grote plezier is voor hen toch de positieve aandacht. Ik geloof echt niet dat een paard denkt, joepie we gaan springen of oefeningen schouder binnenwaarts doen. Als je vanuit die denkpiste vertrekt dan kan je wel bedenken dat wanneer alle druk hoe vriendelijk ook gevraagd, om iets te doen, wegvalt en daarbij misschien een "goed zo" of een streeltje of what ever, dat dat de meest positieve aandacht kan zijn. Meer dan de aandacht dat de vraag hem geeft. Eigenlijk betekent dat woordje rust, dat je hem psychische rust geeft.
grtjes

Ik weet van mijn paard dat ik alleen 'rust' geef als ze overenthousiast wordt en niet meer ophoudt. Niet als straf, maar zeker ook niet als beloning meer als 'oke nu gaan we even wachten tot we allebei weer behoorlijk kunnen handelen en met respect verder kunnen'.

Toen ik werkte met druk (of cue of commando of wat dan ook) weglaten als ze iets goeds deed als beloning, leerde ze wel, maar beduidend minder enthousiast. Uiteraard vraag ik nu ook niet door om haar been op te tillen als ze hem al opgetild heeft (ik vraag haar wel eens hem langer omhoog te houden). En ik blijf ook niet zeggen tegen mijn hond 'zit' als die al braaf zit.

Maar alleen het stoppen van het commando is niet de enige beloning.
Ik vind het voor mezelf gewoon naar om 'rust' als beloning te geven, het paard heeft graag interactie met mij, en ze ervaart rust ook niet als beloning. Meer communicatie wel.
Maar wellicht dat er paarden (honden, katten e.d.) zijn die er heel goed mee werken. Voor mij is rust geven als de enige beloning simpelweg niet voldoende en ben blij dat ik die rust kan gebruiken nu niet als beloning maar simpelweg om even te melden dat 'het gedrag van ons samen nu niet acceptabel is en we pas verder gaan als we beide wat rustiger zijn'

Weet niet of dit iets zegt? Voel me een beetje chaotisch

Ik weet van mijn paard dat ik alleen 'rust' geef als ze overenthousiast wordt en niet meer ophoudt. Niet als straf, maar zeker ook niet als beloning meer als 'oke nu gaan we even wachten tot we allebei weer behoorlijk kunnen handelen en met respect verder kunnen'.

Toen ik werkte met druk (of cue of commando of wat dan ook) weglaten als ze iets goeds deed als beloning, leerde ze wel, maar beduidend minder enthousiast. Uiteraard vraag ik nu ook niet door om haar been op te tillen als ze hem al opgetild heeft (ik vraag haar wel eens hem langer omhoog te houden). En ik blijf ook niet zeggen tegen mijn hond 'zit' als die al braaf zit.

Maar alleen het stoppen van het commando is niet de enige beloning.
Ik vind het voor mezelf gewoon naar om 'rust' als beloning te geven, het paard heeft graag interactie met mij, en ze ervaart rust ook niet als beloning. Meer communicatie wel.
Maar wellicht dat er paarden (honden, katten e.d.) zijn die er heel goed mee werken. Voor mij is rust geven als de enige beloning simpelweg niet voldoende en ben blij dat ik die rust kan gebruiken nu niet als beloning maar simpelweg om even te melden dat 'het gedrag van ons samen nu niet acceptabel is en we pas verder gaan als we beide wat rustiger zijn'

Weet niet of dit iets zegt? Voel me een beetje chaotisch

Ik weet van mijn paard dat ik alleen 'rust' geef als ze overenthousiast wordt en niet meer ophoudt. Niet als straf, maar zeker ook niet als beloning meer als 'oke nu gaan we even wachten tot we allebei weer behoorlijk kunnen handelen en met respect verder kunnen'.

Toen ik werkte met druk (of cue of commando of wat dan ook) weglaten als ze iets goeds deed als beloning, leerde ze wel, maar beduidend minder enthousiast. Uiteraard vraag ik nu ook niet door om haar been op te tillen als ze hem al opgetild heeft (ik vraag haar wel eens hem langer omhoog te houden). En ik blijf ook niet zeggen tegen mijn hond 'zit' als die al braaf zit.

Maar alleen het stoppen van het commando is niet de enige beloning.
Ik vind het voor mezelf gewoon naar om 'rust' als beloning te geven, het paard heeft graag interactie met mij, en ze ervaart rust ook niet als beloning. Meer communicatie wel.
Maar wellicht dat er paarden (honden, katten e.d.) zijn die er heel goed mee werken. Voor mij is rust geven als de enige beloning simpelweg niet voldoende en ben blij dat ik die rust kan gebruiken nu niet als beloning maar simpelweg om even te melden dat 'het gedrag van ons samen nu niet acceptabel is en we pas verder gaan als we beide wat rustiger zijn'

Weet niet of dit iets zegt? Voel me een beetje chaotisch

Karen Koomans schreef op dinsdag 19 januari 2010, 4:47:


Dat komt toch op hetzelfde neer? Rust betekent, geen druk of vraag meer,beloning door je goedkeuring in een ontspannen houding uit te drukken. Je blijft met je aandacht bij elkaar maar je stimuleert hem tot ontspannen "ok das gesnapt, das al waar ik om vroeg en lekker gezellig samen niks nu" Ik heb ook de indruk dat voor je hond niet zozeer het gevraagde zo leuk is maar de beloning, bevestiging na het gevraagde wat ook weer niet wil zeggen dat hij geen plezier kan hebben in bepaalde oefeningen. Aporteren zal leuker zijn dan midden in een wei te blijven zitten.


Maaaar hij doet het uiteindelijk omdat het een positieve ervaring is geworden en niet omdat hij graag midden in de wei "blijf" alleen blijft zitten. Er hangt een positieve bevestiging aan vast en dat kan zijn een snoepje, een spel, een aai. Hij mag de inspanning als voorbij beschouwen en krijgt (psychische) rust .
grtjes

amar schreef op dinsdag 19 januari 2010, 10:44:

Piet schreef op dinsdag 19 januari 2010, 7:36:


Hey Piet, als een paard of ander dier gewend is iets te krijgen als beloning is het dan niet normaal dat hij beledigt en verbaasd is als hij dat plots niet meer krijgt? Ik denk dat wanneer je altijd "goed zo" koppelt wanneer een oefening naar verwachting op dat moment wordt uitgevoerd er eveneens verbazing is en de inspanning waardeloos wordt.Wat bedoel je met primaire beloning en secundaire? Ik denk dat wanneer de druk van de vraag wegvalt dat als primaire beloning ervaard wordt. De verbazing en de blik die op je geworpen wordt van ha was het dat met een bijna onmiddelijke uitnodiging tot gezamenlijke ontspannening van zijn mens en eventueel een Goed zo zal dan secundaire beloning zijn denk ik.
grtjes

KDS schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:21:


In jouw geval is rust geven technisch gezien negatief .- Iets prettigs weghalen - één van de vier quadranten van het operant conditioneren. Waar Egon even naar verwees.
In andere eerder beschreven gevallen is rust geven positief omdat je iets vervelends weghaalt.
Moeilijker is het niet

Monique Meijer schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:32:


Bij Lily werkt rust als beloning absoluut niet. Ze is in het verleden nooit geprezen, alleen hard gestraft als het niet goed was en verder genegeerd.

Ze zit verschrikkelijk naar dat ene woordje te vissen. Ze wordt er gewoon boos van als ze niet een enthousiaste bevestiging krijgt (JAAAAAAA!!!!) dat ze het goed gedaan heeft. Ze blijft zoeken en de meest vreemde combinaties aanbieden tot het verlossende woordje volgt en dan zie je haar groeien, haar ogen krijgen een zachte uitdrukking, ze buigt haar hals extreem en neemt een trotse houding aan.

In het begin volgde dan ook nog vaak een onhandige kleverige graai in mijn gezicht. Dat laatste heb ik haar gevraagd niet meer te doen. Aan haar snor hangen vaak dingen die ik liever niet in mijn gezicht heb...

Monique