Ik weet van mijn paard dat ik alleen 'rust' geef als ze overenthousiast wordt en niet meer ophoudt. Niet als straf, maar zeker ook niet als beloning meer als 'oke nu gaan we even wachten tot we allebei weer behoorlijk kunnen handelen en met respect verder kunnen'.

Toen ik werkte met druk (of cue of commando of wat dan ook) weglaten als ze iets goeds deed als beloning, leerde ze wel, maar beduidend minder enthousiast. Uiteraard vraag ik nu ook niet door om haar been op te tillen als ze hem al opgetild heeft (ik vraag haar wel eens hem langer omhoog te houden). En ik blijf ook niet zeggen tegen mijn hond 'zit' als die al braaf zit.

Maar alleen het stoppen van het commando is niet de enige beloning.
Ik vind het voor mezelf gewoon naar om 'rust' als beloning te geven, het paard heeft graag interactie met mij, en ze ervaart rust ook niet als beloning. Meer communicatie wel.
Maar wellicht dat er paarden (honden, katten e.d.) zijn die er heel goed mee werken. Voor mij is rust geven als de enige beloning simpelweg niet voldoende en ben blij dat ik die rust kan gebruiken nu niet als beloning maar simpelweg om even te melden dat 'het gedrag van ons samen nu niet acceptabel is en we pas verder gaan als we beide wat rustiger zijn'

Weet niet of dit iets zegt? Voel me een beetje chaotisch

Ik weet van mijn paard dat ik alleen 'rust' geef als ze overenthousiast wordt en niet meer ophoudt. Niet als straf, maar zeker ook niet als beloning meer als 'oke nu gaan we even wachten tot we allebei weer behoorlijk kunnen handelen en met respect verder kunnen'.

Toen ik werkte met druk (of cue of commando of wat dan ook) weglaten als ze iets goeds deed als beloning, leerde ze wel, maar beduidend minder enthousiast. Uiteraard vraag ik nu ook niet door om haar been op te tillen als ze hem al opgetild heeft (ik vraag haar wel eens hem langer omhoog te houden). En ik blijf ook niet zeggen tegen mijn hond 'zit' als die al braaf zit.

Maar alleen het stoppen van het commando is niet de enige beloning.
Ik vind het voor mezelf gewoon naar om 'rust' als beloning te geven, het paard heeft graag interactie met mij, en ze ervaart rust ook niet als beloning. Meer communicatie wel.
Maar wellicht dat er paarden (honden, katten e.d.) zijn die er heel goed mee werken. Voor mij is rust geven als de enige beloning simpelweg niet voldoende en ben blij dat ik die rust kan gebruiken nu niet als beloning maar simpelweg om even te melden dat 'het gedrag van ons samen nu niet acceptabel is en we pas verder gaan als we beide wat rustiger zijn'

Weet niet of dit iets zegt? Voel me een beetje chaotisch

mijn ervaring met draven aan de lange teugel was om eerst ze de ruimte te geven om te versnellen in die draf. Mijn paard had ook altijd een hoger tempo bij wegdraven dan uiteindelijk. Dus ik liet haar aandraven en 'rende' een stukje mee waarna ze na een pas of 4 iets langzamer ging (rennen werd snelwandelen) dat echt een pas of 3 terug naar stap en belonen, nog een keer aandraven. Lekker doorgaan met schouderbinnen en buiten, wijken mee pakken misschien zelfs. Zo worden ze langzaam maar zeker sterker en kunnen dan ook steeds langzamer gaan draven, en zelf rustige overgangen maken.

Veel geduld, veel oefeningen voor de achterhand was bij mij de oplossing en vooral in de draf het feit dat ze aandraven belonen, het langzame komt wel was mijn idee. Dus dat is drie passen meerennen en dan snelwandelend (wat een loop conditie krijg je daar van zeg!)
er bij mee lopen. Ik heb me niet zo strikt gehouden aan piets manier dat ze meteen niet mochten versnellen. De mate van verzameling die daarvoor nodig was, was op dat moment voor ons niet haalbaar maar komt steeds dichterbij!

Heb je hier iets aan?