Ook hier wordt de laatste tijd veel geoefend....Omdat ik nogal last van mn rug had en Ellis van dr nieuwe schoenen (en dus steeds loopt te stuiteren) hebben we de laatste weken bijna elke dag gewandeld... Hoewel ze nu nog steeds een hekel heeft aan die dingen merk ik dat vooral nog bij het aantrekken en weer uitdoen...
Vanmorgen was ze zo braaf dat ik ook het zadel maar weer eens gepakt heb en de SITEPULL, ik dacht als we nu een stuk gelopen hebben en ze is braaf kan ik het touw aan mn buurmeisje geven en ga ik er weer eens opzitten...
En Ellis was toch zo braaf dat ik er binnen de kortste keren opzat en het touw ook al heel snel aan de zadelknop hing.
Helemaal geweldig, onze eerste bitloze buitenrit,...in stap dat wel...
Helemaal zonder gekke uitspattingen...
Met Linda ging het vanaf dag 1 goed met dr schoenen en waren we vanmiddag toe aan eens een wat langere ronde...Onderweg wou het buurmeisje dan ook wel eens een galopje (ze had vanmorgen gezien hoe dapper ik met Ellis was)
Dat was wel voor t eerst met die schoenen en binnen 4 galopsprongen was ze er al twee kwijt. Dus wij weer stoppen en terug.
Eentje lag er verder aan de kant, dus ik laat Linda even los,.. om die te pakken...
Wat ik toen meemaakte heb ik, in de 12 jaar dat ik ze heb, nog nooit meegemaakt, ze ging er alléén vandoor...en ze bleef rennen....de andere 2 schoenen ook binnen een paar sprongen achterlatend...
Tjonge, en dan zie je je paard verdwijnen in de verte, steeds maar denkend: "Die stopt zo wel" en, later, "die gaat wel naar huis..."
Nou, geen van beide dus,.. aan t einde van de polderweg ging ze links ipv. rechts, zó de provinciale weg op en dáár aan t eind is de snelweg.
Poeh, steeds meer adrenaline kwam er vrij bij mij...
Gelukkig kreeg ik al snel een lift en net waar die vrouw de andere kant op moest , was ook al een busje gestopt en kon ik daar mee verder...
Geweldige mensen zijn er toch op deze wereld, deze man ging gelijk zn vrienden bellen om een loslopend paard op te vangen , want ze liep alsmaar door.... richting de snelweg,... Midden over de provinciale dus....
Overal waar we langskwamen stonden mensen langs de weg , maar iedereen had het nazien....
Pas zon 5a6? km verder was er nog een dame gestopt en konden wij haar ook net inhalen, samen hebben we haar toen opgevangen en kon ik dr snel weer tot rust krijgen....Terug naar t buurmeisje gelopen, de schoenen weer aan(standje vaster) en toen dat hele stuk door de (inmiddels stromende) regen weer terug naar huis.
Ons iets grotere rondje was wel heel groot geworden...
En nu maar hopen dat ze morgen geen spierpijn heeft..
En de vijl kan dan wel even in zn hoesje blijven..
Wat zal ik dromen vannacht. Van mijn monstertjes...
Groetjes Marlies
Ps, wat zouden jullie doen? Boos worden? kon ik niet ...was blij dat t goed afgelopen was...nog even flink laten lopen?kon ik ook niet,... gewoon richting huis gegaan en later nog wel een stuk gedraafd.

Marlies Sanders schreef op vrijdag 20 november 2009, 19:34:


Tjee, das schrikken zeg! Raar dan dat ze zo doet, als je het niet verwacht? Een pony van ons doet dat ook, aan de kletter gaan als ie los is, de rest stopt bij de eerste de beste grasspriet haha. Gelukkig goed afgelopen, ik zou een flinke borrel nemen zodadelijk.....op de goede afloop zullen we maar zeggen haha.

Marlies Sanders schreef op vrijdag 20 november 2009, 19:34:


Jeetje, Marlies, wat een verhaal!!!!! Wel hartstikke mooi je ervaring met een sidepull.
Maar dat wegrennen en blijven rennen van Linda ... jeetje! Ik zou ook niet boos geworden zijn én ik zou haar ook niet nog even flink hebben laten lopen, ik denk dat Linda ook de link niet zou hebben gelegd ... ik zou ook opgelucht zijn geweest. Ging ze er zo maar vanuit het niets van door?

Anja Seijn schreef op vrijdag 20 november 2009, 19:56:


anderhalve eeuw reactie flater

Marlies Sanders schreef op vrijdag 20 november 2009, 19:34:


wat is er dan gaande??
Waarom de schoenen?
Als t zonder dus kan?

Anja Seijn schreef op vrijdag 20 november 2009, 19:56:


Zoals ik er nu op terug kijk ,
Sinds ze van de ijzers af is hebben we lopen tobben en hebben we niet meer gegaloppeerd, nu mocht ze eindelijk weer eens en werdt ze vrijwel direct weer stilgezet omdat ze dr schoenen verloor...
Denk dat zij daar anders over dacht ofzo, daar had ze die schoenen(en mij) niet bij nodig, gewoon een keer lekker gaaaan...
Normaal als ik stop om iets te doen wacht ze gewoon en als ik wegloop gaat ze grazen wat van mij dan mag...

Trudy schreef op vrijdag 20 november 2009, 20:18:


Linda heeft schoenen omdat ze heel erg gevoelig is als er steentjes op de weg liggen, Ik vind dat gewoon zielig als ze zo met hun poten lopen te trekken en bij allebei slijten ze nogal erg hard omdat ze nog niet lang van de ijzers afzijn...
Ook nu is er weer erg veel afgesleten en net dat t nu beter ging, jammer hoor.
Ik zou ook graag van die schoenen afzijn hoor en maak ook geregeld een korter wandelingetje zonder ...

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 20 november 2009, 20:02:


Je bedoelt dat t niet slim was om dr los te laten?
Of dat t stom zou zijn achteraf boos te worden?
Heb ik me ook al bedacht ja...
Of mis ik iets? Zou ook nog kunnen ja , help ff dan , wat?

Marlies Sanders schreef op vrijdag 20 november 2009, 20:58:


Ik denk dat Eddy denkt dat je het al had kunnen zien aankomen.
Maar jemig wat een verhaal , en zoals je hebt gereageerd is volgens mij zoals je het geleerd hebt bij Piet , je hebt het gewoon genegeerd!
Je hebt het touw gepakt , mensen bedankt , en bent weer terug gelopen , nou prima toch?!
Super blij , en opgelucht zijn dat er niets gebeurd is!
En je eigen verklaring lijkt me wel aardig logisch...maar ik ben geen paard hihi

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 20 november 2009, 22:26:


Ik denk dat "anderhalve eeuw reactie flater" gezien mag worden als .... anderhalve eeuw later een reactie. Dus paard doet iets, moet je binnen splitsecond reageren ... Marlies is met twee auto's achter Linda aan gevlogen, dus anderhalve eeuw later heeft het weinig zin nog iets educatiefs met Linda te doen wat nog gelinked kan worden aan het wegrennen en dat zou dan een flater zijn. Tenminste zo heb ik het gelezen!

Anja Seijn schreef op vrijdag 20 november 2009, 22:45:


Ha nou dan had ik t wel aardig bedacht zo , T gekke is dat ik uit mijn omgeving dus wel dit soort reacties kreeg...Zo van; ze weet heus wel dat ze fout was ... zo denk ik er dus ook niet over , lastig hoor, je eigen plan trekken, als je zo onzeker bent...Maar ik doe het gewoon lekker toch...

Marlies Sanders schreef op vrijdag 20 november 2009, 23:21:


Welnee joh, arme dier weet echt niet dat ze fout was, als ze al het idee heeft gehad dat ze fout was, toch? Ik heb een keer vreselijk moeten lachen om mijn dochter, die kreeg haar Pepper niet te pakken .... Pepper liet haar het hele weiland door lopen. Ze kwam met een rood hoofd het weiland uit en riep heel boos tegen mij: "Als ik Pepper straks heb, zet ik haar voor straf een uur op stal!" Ik kon niet anders dan keihard lachen, ze werd nog kwader. "Wat valt daar aan te lachen, nou, nou". Doe jij maar lekker hoor, zet Pepper maar een uur lang voor straf op stal, alleen jammer voor jou dat Pepper echt niet weet waarom ze daar staat en als je haar dan ook nog eens een pluk hooi geeft, vindt ze het waarschijnlijk prima. José keek mij aan met een blik alsof er niets in het hoofd zat .... begon toen ook vreselijk te lachen en ging Pepper weer halen, die nu gewoon op haar af kwam lopen alsof ze het gesprek had gehoord of .... omdat José haar stemming nu wel vrolijk en open was?