Het tegenoffensief van de Nederlandse équipe tegen Heuschmann, Thiel en de gehele anti-rollkürlobby is ingezet! De woordvoerders hebben nu het nieuwe onnozele maar door de gemiddelde fan gretig omarmde mantra "wij gaan uit van het paard" tot slogan gemaakt. "Communicatie" is de nieuwe werktitel.
Gebakken lucht!
Ik zou haast denken dat ze geinvesteerd hebben in een gespecialiseerd reclame- en communicatiebureau om dit nieuwe elan uit te dragen. Triomferend op hun recente roem, met Janssen als Heilige Sandaal (Life of Brian) trekt de circusdressuurstoet de bergen in.

Dat Totilas nu toevallig een geweldig gefokt paard is, betekent niet dat alle trainingsellende, waar boeken over vol geschreven zijn, waar internet bol van heeft gestaan, waar mensen om bedreigd zijn, wonderbaarlijkerwijs als sneeuw voor de zon is verdwenen...!

Ik zeg: Wij worden met zijn allen belazerd.

CITAAT:
09-09-02 Bewondering is nieuwe trend

Tineke Bartels
Toen ik eind juni naar aanleiding van het concours in Rotterdam riep dat we met de Nederlandse dressuursport vijf à tien jaar voorlopen op andere landen, was iedereen verbaasd. Verschillende internationale media berichtten hierover. Na het EK afgelopen weekend, valt niemand er meer over. Het is niet zo dat er afgelopen weekend ineens een nieuwe trend is ontstaan, die was er al. Het verschil is alleen dat we nu niet meer bekritiseerd, maar juist bewonderd worden om ons systeem.

De medailles van afgelopen weekend zijn een resultaat van tien jaar of langer hard werken. De Duitsers zullen hun handen vol hebben om op hetzelfde niveau terug te komen als Nederland nu is. Ze hebben te laat opgemerkt waar wij mee bezig zijn, nu pas hebben ze er oog voor. Ze zullen het weer helemaal vanaf de basis opnieuw moeten opbouwen.

Topsportmentaliteit
Waarom zijn we in Nederland dan zo goed? Het is een complex van factoren. Ten eerste is het de kracht van het systeem van Sjef Janssen. Hij eiste topsportmentaliteit van zijn mensen. Je mag geen kleinigheid over het hoofd zien: alles moet tot in de puntjes op ten top geregeld zijn. De Nederlandse dressuurruiters zien er stuk voor stuk atletisch uit. Imke, Anky, Adelinde en Edward zijn ook bezig met hun eigen fysieke conditie. Je ziet dat op dit punt Engeland al volgt. Er zijn echter ook genoeg landen die daarin achterblijven.

Waarin Sjef en Anky ook voorop lopen, en waar wij met z’n allen veel van hebben geleerd, is hun leertheorie. De wijze van trainen is een zeer goed uitgewerkt vraag-antwoordspel. Ze zijn daar heel consequent in: één vraag, één antwoord. Dat begint al in de basis.

Veel mensen zien alleen maar die krul, net als dat ze in Duitsland dat laag diep en rond rijden hebben bestreden. Ze hebben al die tijd niet doorgehad dat daar een hele fase aan vooraf gaat. Je moet eerst goed kunnen communiceren met een paard, voordat je hem kunt vertellen welke spier hij wanneer moet gebruiken en op welke manier.

In Duitsland houden ze vooral vast aan de klassieke manier van rijden: hetScala der Ausbildung. Rechtrichten is één van de onderdelen die in beide systemen aan bod komt, net als balans. Maar het zijn de kleine beetjes waardoor je dit kunt bewerkstelligen. In de basis komt de fijne scherpe afstelling al.

Daarbij zijn wij met z’n allen heel bewust bezig geweest met ‘hoe communiceer ik met mijn paard’. Daarvoor hebben we gekeken naar mensen als Emiel Voest en Monty Roberts. We keken hoe het paard precies in elkaar steekt en hoe we de verschillende leertheorieën toe kunnen passen. Dat werkt.

Een paard als Totilas is éénmalig. Zo’n paard wordt niet ieder jaar geboren. Je ziet wel dat Edward nog volop bezig is het vraag-antwoordspel nog fijner af te stellen. Dat komt bijvoorbeeld tot uiting in de eners die in de kür niet goed uit de verf komen. Paarden als Salinero en Sunrise hebben die fijne afstelling al wel, net als Parzival, maar die zijn ook al ouder. En natuurlijk zijn er zelfs dan nog wel eens kleine dingen die mis gaan.

Harmonie
We hebben als Nederland denk ik vier combinaties aan de start gehad die alle vier mooi harmonisch waren qua beeld. Het ziet er allemaal vanzelfsprekend uit. Maar het zijn niet alleen deze vier ruiters die dat kunnen. Hans Peter Minderhoud kan het bijvoorbeeld net zo goed en zo zijn er nog een aantal.

Ook Laura Bechtolsheimer was natuurlijk heel goed. Zij heeft een fantastisch paard. Door dat soort paarden tot in detail af te richten en alle kleine blokkades op te heffen, kun je tot dit soort prestaties komen.

Ook het Rabobank Talentenplan heeft een groot aandeel in dit geheel. Het gat tussen de top en de ‘gewone’ mensen is door dit plan een stuk kleiner geworden. Jonge ruiters komen in aanraking met de toppers. Onder andere Coby van Baalen, Anky van Grunsven en ik hebben hier aan meegewerkt. In plaats van een beker kon men toen een les van één van ons winnen. Anky was in dit geheel natuurlijk de grote trekker. Op deze manier stromen jonge mensen, bijvoorbeeld Adelinde, heel makkelijk door naar de top.

De laatste tijd merken we dat er vanuit het buitenland steeds meer vraag is naar de manier waarop het talentenplan is opgezet.

Onze jeugd groeit op met het idee dat ze naast paardrijden, ook zelf aan hun lijf moeten werken. Dingen als sportspsychologie horen er voor hen gewoon bij. Dat is een heel belangrijk onderdeel in het totaalplaatje.

Genoten
Ik heb in ieder geval enorm genoten van het EK afgelopen weekend. Natuurlijk ben ik trots op Imke. Ze had de pech dat er maar drie ruiters doormogen naar de kür. Sunrise liep fantastisch en als ze die vorm in de kür vast had kunnen houden, had ze daar ook op een vierde of vijfde plaats kunnen eindigden. In Turijn won Imke nog twee keer brons en Sunrise liep nu zeker niet slechter. Edward, Anky en Adelinde zijn moeilijk te verslaan, maar als één van hun paarden niet in topvorm is, dan kan het wel. Ik denk dat Imke heel goed aansluiting kan houden bij deze top.

Wat ik de afgelopen jaren wel geleerd heb is dat je geen energie moet steken in dingen die je niet in de hand hebt. We houden ons alleen bezig met zaken waar we wel invloed op kunnen uitoefenen. Dressuur is een jurysport, en daar moeten we mee leven.

Tineke Bartels is voormalig internationaal dressuuramazone en moeder van Imke Schellekens-Bartels. Daarnaast staat zij aan de oorsprong van het Rabobank Talentenplan en is ze bondscoach bij de dressuurjeugd.
Deze opinie verscheen woensdag 2 september 2009 in De Paardenkrant.
EINDE CITAAT

Christel Provaas schreef op donderdag 3 september 2009, 16:19:


Omdat jurering in een dierenkwellende sportbeoefening als subcultuur daar waardering voor heeft.


Inderdaad. Verder niets te melden.

Tsssk! 'we slepen er een paar NH methodes bij, om rollkur goed te praten'

Dat ze zich zo verdedigen geeft wel aan dat ze zich aangevallen voelen en proberen het goed te praten. Steeds minder mensen trappen in dit soort mooie verhaaltjes dankzij de kennisverspreiding van heuschmann en thiel.

JJJJJJJUUUUUUUUUHHHHHHHHHHHHUUUUUUUUUU!!!!!!!!!!!!!!!!

Laten we lekker met zijn allen 70% van de sportpaarden verder verkloten vóór zijn 6ste levensjaar!!!!!!!!!!!!!!!! YEAAAAAAAAHHHHHHHHHHH WE GAAN GOED VOORUIT JONGENS GO HOLLAND GOGOGOGO!!!!!!!!!!!!!!