De broer van de, helaas te vroeg gestorven, vorige baas van de manege waar ik vroeger stond zei me dit eens. Pistewerk beperkt hij (hoewel hij dit ook belangrijk vindt voor bepaalde dingen), maar wandelen dat hij doet met zijn paarden, alle dagen, kilometers lang. Regelmatig trekt hij er met de van op uit om dan samen met zijn zoon of vriendin de rest van België onveilig te maken te paard. Niet zomaar wat wandelen, hij traint zijn paarden buiten zowel dressuurmatig als springgericht.

Nu ben ik al enkele dagen met Eddy de bossen in getrokken en ik ben best fier op Soraya. Ze is zo braaf!
Vandaag bijv. deed Eddy Soraya weg naar Jan Seykens (nogmaals bedankt dat ik mocht komen trouwens!) zodat Piet zijn thermografische camera kon loslaten op haar. Weer een andere omgeving, andere paarden die niet veraf stonden en dan effe rijden daar voor de foto's. Ze heeft geen voetje verkeerd gezet, een jaar geleden stonden we wel ergens anders. Ok, ze vond de omgeving best interessant en keek wat rond, de ritselende blaadjes aan de kant waren een beetje raar maar ze liep op de snelheid dat ik wou, dat is meer dan ik had verwacht!

Daarna met Eddy de bossen nog ingedoken. Die heuveltjes zijn speelterrein, joepiedepoepie!!! Voor één van de heuvels zei hij me: eerst handgalop, dan iets sneller en naar boven in rengalop. Voor die rengalop ook nog effe: verschiet ni hè! En ja, Indy vertrok als een pijl uit een boog. Ikke daarachter, zalig, het vertrouwen hebben om je paard los te laten, het te laten gaan en weten dat je haar direct kan terugnemen als je wilt. Ook hier stonden we een jaar geleden belange nog ni, ik heb gemerkt dat mijn vertrouwen in haar een pak groter is dan ik dacht.
Dan dat weggetje dat blijkbaar ni veel gebruikt wordt, takken links en rechts, varens die tot boven mijn heupen kwamen terwijl ik op Soraya zat, beetje naar boven, naar beneden. Niet alleen ik maar ook Soraya vindt dit één groot feest.

Kweet nog toen ik vroeger tegen P. zei: ik ga toch ook wandelen (in de buurt dan, veel straat) en het antwoord kreeg: nee manneke, da is't nog ni.
Awel ik weet het nu, dit in combinatie met pistewerk terwijl je op een paard zit dat overduidelijk ook plezier heeft: dat is paardrijden!

Britt Claeys schreef op zaterdag 4 juli 2009, 2:40:


Britt, jij bent duidelijk aan 't genieten!

Marianne

Britt Claeys schreef op zaterdag 4 juli 2009, 2:40:


Britt ... ben je hier nog???
Zin in een ritje samen vandaag? Dan kan je kiezen wie je mee wil: vurige mini-lusiër Enno of krachtige springboon Rock (zal bij deze temperaturen heel wat minder zijn )
Als je tot hier geraakt met vervoer: kan ik je een rit langs de Demerdijk cadeau doen!

Britt Claeys schreef op zaterdag 4 juli 2009, 2:40:


Leuk om te lezen!

Buiten 'trainen' voegt zoveel meer toe dan altijd-maar-blijven-hangen -in-de-piste, ik vind dat ook.
Galops leren wij onze beginnende rijders buiten aan, mee aan een touwtje op een handpaard, gecontroleerde rechte stukken, geen bochten, zodat ze zich volledig op hun galop kunnen concentreren. Jonge paarden worden op de buitenritten ingereden. We zijn nu met onze eigen Amber en Quiberon bezig, Amber is (weer) onder het zadel, alles buiten. In de piste is ze veel nerveuzer. Quib heeft inmiddels het zadel op en Evy heeft over hem heen gehangen, alles buiten, in de veilige beslotenheid van de groep, helpers erbij. Een dezer dagen is het juiste moment om op hem te gaan zitten en dan is het zover.

Door veel mee op weg te zijn raken de paarden aan alles gewend, van putdeksel tot landbouwvoertuig, én ze leren veel meer zelf mee te denken, op eigen benen te lopen, vertrouwen te hebben inzichzelf en de rijder en ze kijgen een veel betere conditie.
Tis gewoon een veel leukere manier van rijden.

Groet, Pien

Britt Claeys schreef op zaterdag 4 juli 2009, 2:40:


Altijd leuk pnners in het wild te ontmoeten
en ik was blij er eindelijk weer eens een vrijdagmiddagje op uit te kunnen trekken. Er gaat teveel vrije tijd in werken zitten.
Ik vond Soraya keurig lopen en verwacht dat ook bij nadere bestudering het zadel acceptabel ligt. Inderdaad, uit niets bleek dat dit paard ooit een probleemnummer is geweest. Hoewel ik het niet graag doe, kan ik toch niet anders dan dit voor een flink deel op het conto van de meneer met de paardenstaart schrijven Wel bleek dat er nog werk is aan haar scheefheid
Het was mijn eerste sessie waarbij een dierenarts aanwezig was (heel fijn Cindy) en samen hebben we Jan toch met een paar vragen opgezadeld.
Normaal maak ik mijn rapport en de eigenaar gaat er dan mee naar de dierenarts, terwijl ik weet dat er artsen zijn die daar maar met een half oog naar kijken.
Elke hotspot die ik nu zag werd meteen onderzocht.
Een van de vragen was de plaats van een hartslagmeter onder het zadel. Niet alleen zag ik hem overduidelijk zitten via mijn camera, maar Cindy vond ook een duidelijk veranderd weefsel op die plaats ín de rug.
De vraag is hoeveel last krijgt hij uiteindelijk daarvan.
Het lijkt een soort prinses met de erwt verhaal. Heel interessant!
Morgen probeer ik de boel af te maken mensen. Lukt even niet eerder.

Piet schreef op zaterdag 4 juli 2009, 10:31:


Hey Piet, Ik vond het ook een heel fijne namiddag! Hoe langer hoe meer, ik besef dat de verschillende groepen hun hoofd bij elkaar moeten leren steken en samen moeten leren redeneren. Als DA heb ik mijn kennis enorm veel kunnen verrijken met de opleiding fysio (vanaf sept ook osteo), jij en je warmtecamera geven idd een duidelijk beeld naar de eigenaar toe. Rood op blauw: daar gaat geen weg naast. Als er dan idd op diezelfde moment aangetoond kan worden dat daar gewijzigde structuren aanwezig zijn, wordt allemaal wat duidelijker naar de eigenaar toe. Dan heb je nog het rijtechnische en grondwerkaspect waar je zoveel van kunt leren en die je helpen om verbeteringen te kunnen aanbrengen. Eigenlijk heb je dan alles netjes op een rij: van a tot z. Mooi ... stof tot nadenken Moest je nog eens in de buurt zijn ... Of moest je mijn gezelschap nog eens op prijs stellen, sein maar. Maar zet in het vervolg even de camera uit als je naar me richt, wil je

Helms Cindy schreef op zaterdag 4 juli 2009, 11:00:


misschien kunnen we wel met verschillenden een rond trekkende equipe vormen: the total make over Oh wat zouden daar de paardjes deugd van kunnen hebben ...

Spirithorses schreef op zaterdag 4 juli 2009, 8:41:


ik ben blij dit te lezen, dacht al dat ik een ´buiten´beentje was. mijn laatst aangekomen ruin is ook buiten opgeleerd, eerst mee als handpaard, met reuze teddybeer erop vastgebonden en al. dan gewoon op de parking hier geprobeerd erop te gaan zitten, geen kik gegeven. in de piste wil hij niet zo goed vooruit, buiten is dit geen probleem. hij is nog niet ver want heb enkele maanden geen tijd gehad. nu wou ik terug beginnen en zit met een groot probleem. hij wil zijn hoofdstel niet meer aan. we hebben alles geprobeerd (sidepull) maar hij wil niet. een halster is geen probleem want dat gaat langs achter. t is iets met de oren, je mag ze wel aanraken maar niet bewegen. weet niet wat er vroeger methem gebeurd is maar we zijn nu al zooo lang terug bezig en na uuuren proberen, nog niks. iemand enig idee?
belinda

Helms Cindy schreef op zaterdag 4 juli 2009, 11:03:


Super, ogenblikkelijk mee eens.
Kwestie van organiseren!

belinda defraene schreef op zaterdag 4 juli 2009, 11:27:


Let's speedclicker!

Britt Claeys schreef op zaterdag 4 juli 2009, 2:40:


Leuk (zoals altijd) om te lezen, krijg gelijk goesting om te gaan rijden
Gr. Ilse

belinda defraene schreef op zaterdag 4 juli 2009, 11:27:

Je kan dit vrij snel met clickeren oplossen of gewoon hoofdstel uit elkaar halen en aandoen zoals halster.
gr. ilse

Piet schreef op zaterdag 4 juli 2009, 12:19:


had ik ook al aan gedacht maar 1, er moeten dan eerst clickers uit belgie of nederland komen en 2, ik ben een mens van eerst zien en dan begrijp ik t (zou dus een cursus moeten volgen) en hier zijn geen clikkeraars en om tot daar te komen,.... voorlopig ni. maar, is er iemand die me aan clickers kan helpen? zou er ineens een stuk of 5 kopen. is er een dvd waar ik kan van leren? heb t boek van inge al.
b

Ilse Bartholomeeusen schreef op zaterdag 4 juli 2009, 12:37:

hoofdstel uit elkaar halen hebben we al gedaan maar das ook ni simpel. frontbandje bv. t is werk van anderhalf uur met 2 personen. zou eigelijk wel es willen weten hoe t zo erg geworden is. hebben we hier nog nooit zo extreem gehad, ook niet met jonge paarden. t is echt heel raar.
Ilse, kan jij clickeren? zo ja wil je t me es komen voordoen?
gr
b

belinda defraene schreef op zaterdag 4 juli 2009, 14:12:


Een klikje met je tong gaat ook prima hoor