Frans Veldman schreef op zaterdag 8 november 2008, 20:39:

Beste Paardenvriendin, persoonlijk denk ik dat je niet de meest verstandige manier van manifesteren hanteert. Schelden heeft nog nooit tot een meerwaarde in geloofwaardigheid geleid.

Anderzijds, als ik de profilering van Pens op het PN-forum onder de loupe neem, dan blijkt overduidelijk dat we hier te maken hebben met een onevenwichtig persoon, hongerend naar aandacht, volstrekt incompetent inzake omgang met en kennis over paarden.

Bijgevolg geef ik 'Paardenvriendin' het voordeel van de twijfel.

Het is aan 'Paardenvriendin' - en ik kan dit alleen maar adviseren - om zélf een aanklacht te richten tegen Pens, best gestaafd met foto/filmmateiaal.

Aan PaardEnSchool: Je hebt voor de zoveelste keer een gigantische blunder begaan door iemand persoonlijk met naam aan te spreken. Jou naam daar tegen mag en kàn wél genoemd worden, aangezien je jezelf hebt kenbaar gemaakt (zie Nr:84911).
Het is echter volstrekt tegen de deonthologie om mensen op persoonlijke naam aan te sptreken daar waar men zelf opteert om onder een accountnaam te schrijven.
Dit zou je wel eens kunnen aangewreven worden wegens schending van de privacy.
Blijkbaar ben je je écht niet bewust van waar je mee bezig bent, en wat je jezelf op de nek kunt halen.

Ik raad je ten stelligste aan om eindelijk eens professionele hulp te zoeken. En dit niet alleen voor jezelf, maar ook voor je paarden.
Als je écht om deze dieren geeft, zou je dat overigens al lang gedaan hebben.

Bij deze - en dit is een reële, ernstig uitgestoken hand - ben ik écht wel bereid om je tinkermerrie een nieuwe kans te geven. (Alles beter dan de slacht ...)
Ik wil het paard adopteren en op de Poedertoren laten bekomen. Ik ben bereid alle kosten te dragen voor haar nieuwe huisvesting én de eventuele behandeling door dierenartsen en échte therapeuten.
Jou verantwoordelijkheid bestaat in het zélf brengen van het paard naar de Poedertoren.
Voor concrete afspraken kan je mijn mailadres vinden onder mijn profiel.

Voor het overige wens ik mij niet verder te mengen in een persoonlijk conflict.
Ik hoop enkel voor de tinkermerrie dat er een échte oplossing komt.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Herman schreef op zondag 9 november 2008, 23:33:


En we hebben eindelijk iemand die in plaats van alleen beter weten en modder spuiten bereid is om iets te doen. Super van je. Ik ben blij dat er ook nog zulke mensen bestaan.

Herman schreef op zondag 9 november 2008, 23:33:

Herman, helemaal geweldig van je. Ik weet zeker dat het nog goed kan komen met die merrie!

Machteld

Anja Seijn schreef op zaterdag 8 november 2008, 20:34:


Hier wil ik toch ook even op reageren (nadat ik er ongeveer 20 minuten over heb gedaan voor ik er uit was hoe ik hier ook al weer in moest loggen... pffft, ik ben af en toe zo'n nitwit met nieuwe fora...) Ik heb nl zelf ook een paard dat ik (helaas!!!) bepaald niet vaak kan bezoeken. De reden? Mijn geweldig lieve arabier merrie staat na een ongeluk nl heerlijk te genieten van een welverdiend vervroegd pensioen. Dit heerlijke paradijsje voor mijn merrie heb ik mogen vinden bij een vriendin in Drenthe (de ex vrouw van mijn merrie's eerste eigenaar, zij heeft mijn merrie dan ook van veulen t/m 6,5 mee gemaakt en ze is altijd een emorionele band met Escala blijven voelen). Na flink (en langdurig) gedokterd te hebben om Escala zo goed te krijgen als mogelijk was heb ik besloten dat het niet eerlijk was tegeover haar om haar (omwille van mijn eigen egoisme, ik zou haar nl het liefst iedere dag zien en betuttelen) nog langer in pensionstalling te houden in de randstad waar ik woon en werk. NIET omdat ik het niet wilde betalen, NIET omdat ik haar niet bij me wilde houden, maar WEL omdat ik haar een kwalitatief rijker leven gunde. In de randstad is het nou eenmaal helaas niet te doen om stalling te vinden waar ze zoveel en zo veilig buiten kan staan als bij mijn vriendin op de boerderij. Het aanbod dat ze daar met pensioen mocht was voor mijn merrie dan ook TE MOOI om te weigeren. Daar staat ze iedere dag met de 2 merries van mijn vriendin van 07:00 - 23:00 op de wei ('s nachts staan ze binnen zodat ze droog en warm kunnen slapen) en 's winters in de 30 x 60 rijbak met zeer veel kwaliteitshooi van eigen land. Dat is een leven dat ik Escala echt niet KON en WILDE ontzeggen; het houdt echter wel in dat ik haar helaas maar 1 x in de 8 / 10 weken op kan zoeken. Ik heb nl geen rijbewijs en wekelijks heen en weer met het openbaar vervoer is helaas niet te doen. Niet alleen uit financiele overwegingen, maar ook omdat ik dan geen tijd zou hebben om die dag voor mijn ruin (zoon van mijn merrie) te zorgen die NIET de volledige verzorging krijgt die mijn merrie gelukkig wel krijgt :) . Soms vloeit het niet dagelijks of zelfs wekelijks (kunnen) bezoeken van je paard dus voort uit een keuze gemaakt om het welzijn van het paard. In mijn geval heeft dat meer dan geweldig uitgepakt, mijn merrie is werkelijk in het paradijs op aarde, mijn vriendin is blij dat haar oude merrie weer bij haar terug is, haar kinderen zijn blij dat er nu een paard is dat gek is op kinderen en dat voor kinderen niet alleen heel lief is, maar ook door en door betrouwbaar... en ik, ik ben blij dat Escala op een plek staat waar haar leven meer kwaliteit heeft gekregen. Dan bijt ik wel door die zure appel dat ik haar niet zo vaak meer zie heen. Helaas pakt het dus niet voor iedereen zo goed uit als voor mij, maar door schade en schande leert men...

Rannah schreef op maandag 10 november 2008, 13:38:


Vind dit een mooi verhaal hoor... Voor jou en je paard gewoon hardstikke fijn.
Tis ook een iets andere situatie. Jouw vriendin kent deze merrie en heeft er dan ook al een band mee. Je hoeft er dus niet aan te twijfelen dat jouw paard gewoon lekker goed verzorgd wordt. En dan is 'kontrole' ook niet nodig.
Zeker weten dat het helaas voor een boel paarden niet zo goed uitpakt...

Gaat het inmiddels beter met Peppi of weet je het niet?

Rannah schreef op maandag 10 november 2008, 13:38:


fijn dat je voor je paarde een goede oplossing hebt kunnen vinden maar ze hoeven niet op tijd naar bed hoor, paarden slapen 's nachts niet. Hun leven is eigenlijk 24/7 hetzelfde: eten, af en toe dommelen, soms wat spelen en dan maar weer eten.

joop schreef op maandag 10 november 2008, 13:57:

> fijn dat je voor je paarde een goede oplossing hebt kunnen

Dat slapen moet je ook niet al te letterlijk nemen hoor... die tijden dat ze binnen staan (23:00 - 07:00) hangen meer samen met de slaaptijden van mijn vriendin en haar man . Slapen paarden in de korte periodes dat ze slapen trouwens niet "verdeeld"; eerst de ene hersenhelft en dan de andere? Ik geloof dat ik me dat ooit heb laten vertellen... Maar ja, beetje een klok, klepel gevalletje... Maar wij vinden het iig wel prettig dat ze ieder etmaal een paar uur binnen kunnen staan (Escala heeft dan beschikking over haar kruiden liksteen, helaas hebben de meeste (bijna alle) weides geen goede kruiden meer tussen het gras groeien en ik denk dat kruiden wel een goed effect kunnen hebben op het algemene welzijn :) ), zeker daar de weide geen schuilmogelijkheid heeft en voor Escala is een vaste routine heel belangrijk. Ik heb haar voorheen wel periodes dag en nacht buiten gehad, maar als ze dan door omstandigheden naar binnen moest (bv als de wei bemest of bespoten werd of het weer echt bar en boos was), dan was ze kompleet van de rel. En met deze dagelijkse routine heeft mijn zenuwenpeesje daar gelukkig geen last meer van. Maar goed, ooit droom ik van een klein boerderijtje met een enorme lap grond in een land waar het klimaat zo is dat mijn paarden nooit binnen zouden hoeven staan... (hoewel Escala dan evengoed in Drenthe blijft, ze voelt zich daar zo thuis dat ik niet meer met haar wil gaan slepen :) )

Rannah schreef op maandag 10 november 2008, 15:04:


Portugal dus..... het gekke is dat ze hier meer in de inloopstal staan als erbuiten...
Lekker staan te tukken.... vriezen doet het hier zelden of nooit...
Nu is het 'regentijd'.... maar nog veel meer dagen droog en lekker zo'n 20 graden.
Wij zitten vlak aan de kust, en voor paarden is dit een heerlijk klimaat!

)

Wil schreef op maandag 10 november 2008, 13:54:



Pep krijgt vandaag de DA (en zijn baasje) weer op bezoek; ook is er door de eigenaresse druk gewinkeld naar supplementen e.d. die hem nu ten goede zouden kunnen komen en die eventueel herstel zouden kunnen bevorderen. Maar goed, een klein beetje meer zekerheid is er helaas pas later vandaag, de schaal kan nog naar allebei de kanten door slaan voor Pep. Maar we hopen natuurlijk gewoon op het positieve... :) Iedere weg die voor Pep kan worden bewandeld gaat iig in beschouwing worden genomen (een vriendin van mij studeert natuurgeneeskunde voor paarden, misschien kan zij ook nog iets betekenen in deze situatie, en de paardentandarts in drenthe heeft een klant die -ik geloof op individuele basis- kruiden samen stelt voor paarden... ook dat is misschien een optie).

Rannah schreef op maandag 10 november 2008, 15:10:


Je hebt er toch ook wel een dierenarts bijgehaald hoop ik hè ?!
Wat zegt die dan?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 10 november 2008, 15:15:


Goede DA's schijnen hier in de direkte omgeving niet te zijn.
We hebben nu een telefoonnummer gekregen van een DA die gespecialiseerd is in paarden. Daarmee contact gehad, die komt hopelijk deze week nog.
Hij vroeg wel of dit een spoedgeval was, want hij had het heel druk...
Maar ja, Chaser is niet echt een spoedgeval.
Dus Pien, komt eraan...
Ik laat zeker z'n bloed onderzoeken!

Groet,

Wil.

Hihi, ik reageerde op het Pep-PenS-Paardenvriendin zeepverhaal toen ik dat van die DA schreef. Ik zag namelijk heel wat over suppelementen en kruidendingesen en ik vroeg me af hoe dat paard verder geholpen wordt.

Greetz!