Aafke schreef op dinsdag 15 juli 2008, 10:21:


Tot voor twee jaar hadden we met regelmaat nieuwe weidebewoners, we zijn er nu mee gestopt. Introduceren deden we altijd eerst met een draadje ertussen en bij dat draad aan beide kanten hooi neerleggen, vaak zie je dan al of het wel of niet gaat in een keer. Als ze besluit dat ze bij elkaar kunnen altijd zorgen voor ruimte, nooit gelijk samen in een paddock neerzetten maar op een grote wei zodat ze weg kunnen mocht er toch even strijd zijn. Bij sommige paarden ( die hier kort waren) hebben we ze nooit samen op de paddock gehad, wel op de wei. Als een paard hier kort was en je zag dat het enkel stress op zou leveren dan was het de stress niet waard voor een dag of 14 en hielden we ze dus gescheiden op de paddock. In de wei ging het eigenlijk altijd wel goed omdat er ruimte en voldoende gras was.
Uitbrekertjes en inbrekertjes heb je ook, er was er eentje die in no time tussen het draad door ging dat was een veulen, lachen hoor die werd ook gelijk geadopteerd en binnen vijf minuten na aankomst was alles opgelost. Zij brak uit, maar net zo goed weer in ondanks de stroom. ( we hebben nog gedacht of de stroom wel goed was en het gemeten maar de volle mep stond erop) Een ander daarentegen kon alleen maar uitbreken en durfde dan niet meer terug, daar hebben we wel eens het draad voor moeten doorknippen omdat ze op een landtongetje stond en nooit meer terug durfde.
Een keer is er een ongeluk gebeurd, dat was door Bjork, die mepte Bret ( Bret was een maand of 6 oud) en had echt een lelijke wond en nog geen tetanusinjectie gehad, dat moest dus toen gelijk en de wond moest gehecht. Het is raar gedrag als een veulen wordt gemept. Een veulen is geen competitie.
Als je denkt dat het niet goed gaat dan opletten, vaak is er wel een paard datt wel aardig doet, die zetten we dan eerst bij elkaar en dan langzaam de rest introduceren de 'stoutste' deden we dan als laatste. Hier is dat altijd goed gegaan,

Aafke schreef op dinsdag 15 juli 2008, 10:21:

Je ziet aan het gedrag met een draad ertussen vaak hoe de vlag ervoor hangt. Buck moest Cadiz niet. Na een week met draad ertussen schopte hij Cadiz met zijn achterbenen de hoek in. Ik heb ze daarna 4 maanden (!) gescheiden gehouden voor ik het nogmaals aandurfde. In die 4 maanden zie je dat het nieuwe paard niet nieuw meer is omdat hij er al maanden woont en is alleen nog aversie of vriendschap aan de orde. Er kwam acceptatie, er was geen strijd meer nodig.
Ponies (merries en ruinen) die ik introduceerde bij Buck werden meteen geaccepteerd, omdat ze wilden spelen. Ook dit zag je al aankomen, er werd al flink geneushapt over het draadje heen, geen gegil.
In de wei met een draadje ertussen werd er door Buck -die hier immers woonde- flink gegild en uitgehaald met voorbenen naar logeerpaarden. Ik heb het risico niet genomen om ze bij elkaar te zetten.
Op vreemd terrein is het een heel ander verhaal, dan zijn paarden doorgaans inschikkelijker.
Ik denk ook dat alles valt of staat met de rust van de leider. Buck en Cadiz logeerden bij een groep van 4 paarden, die dmv een draadje van hun gescheiden waren (6 paarden in een paddock 20x40m!). Er waren een uurtje wat grensschermutselingen tot Cadiz door de draad heen rende en alles bij elkaar kon. Bliksemsnel was er een rangorde bepaald; Buck joeg de grote leidruin over het hek (paard was ooit verkocht omdat ie niet kon springen), kaapte twee willige ponymerries, sloot vriendschap met de zachtaardige haflingerruin, wist Cadiz aan zijn rechterzijde en er kwam rust in het groepje.

Aafke schreef op dinsdag 15 juli 2008, 10:21:


Enig probleem totnutoe was Mercé .Die wou alles dekken dat vier benen had en elkeen die zich daar tegen verzette (hoe zou je zelf zijn als ruin ????) werd over de kling gejaagd ! De rust in een grotere groep komt pas na enkele maanden als elke plaats binnen de groep is gekend !Komt er een nieuwtje bij en is deze zeeer onderdanig (veulen bvb) dan is er ook geen probleem .Krijgen we een vroegere alfa word er geknokt .Bij mij thuis kan ik gewoon een nieuwe hengst erbij zetten zolang deze Ilias niet confronteerd !Ilias ,Aram en Lucero spannen samen tegen de nieuweling vaak met veel gegil ,gebrul en lawaai maar meestel zonder benenspel en getrap !Eénmaal was het menens en ging Ilias er vol tegenaan !Uurtje erna stonden ze samen te grazen ! Wat je goed op voorjhand moet herkennen is dat de nieuweling sociaal volwassen is !Maw dat hij/zij de beleefdheidsregels en omgangsvormen kent !Fantast van Daan bvb ging linea recta naar de leidmerrie en begon te trappen !!! Dit dier heeft héél haar leven in een rij gestaan in de manege en was de leefregels effe "vergeten" Dus dezelfde avond dat Daan Fantast bracht stonden we wondes te ontsmetten Maar ze heeft haar plaats gevonden in de groep ! Nieuwste aanwinst is Elios een jaarlinghengsteveulen, staat in de ruinen en hengsten groep van Mike die onbetwistbaar baas is Hij word door de ene gedoogd en door de andere uitgenodigd tot spel ;Als de kleine ligt staat de groep errond zonder hem aan te raken .Max, die vroeger een echte pestkop was is nu een beleefd hafflingertje geworden enkel en alleen door zijn plaats in de groep te vinden !
Mensen staan hierbuiten en toch weer niet ! Afhankelijk van wie er in de weide komt zie je anders gedrag .Ik als trainer kom minder in de weides dan de verzorgsters bvb en die worden dan ook gelinkt aan eten !!!! Ik sta niet toe dat er een groep van merries rond mij kom staan neuze neuze doen ,zekeer niet als ze elkaar dan nog eens afdreigen om zo kort mogelijk te komen staan !! Een kort "HEY" en arm omhoog en iedereen draait ter plekke om terug naar de weide te keren .Elk paard kent me wel maar geen enkel heeft nooit meer gehad dan een streling op het bolleke ! Iedereen anders mag staan "HEY en" tot ie een ons weegt maar het heeft niet hetzelfde effekt ! Soms dreigen ze zelfs terug bij kleinere (lees jongedames) die met piepstemmetje zelfde proberen Zo van : ga jij nou ook "Hey en" jaaaa ???? Dus hierargie binnen dekudde en daarmee paralel lopende een aprte regelgeving voor mensen en dan nog een onderverdeling voor verschillende mensen !De grondwet bij paarden beslaat volgens mij verschillende pagina's in kleine druk hoor . Een andere bepalende factor is de ruimte ,mensen realisere zich vaak niet hoeveel plaats paarden nodig hebben om zich comfortabel te voelen ! Een nieuweling in een te kleine ruimte introduceren is vragen om problemen ! Als het dan fout gaat gaat het goed fout !

Aafke schreef op dinsdag 15 juli 2008, 10:21:


Amaroc als hengst enkele jaren terug bij een ruin zetten: dag 1 prima maar vanaf dag 3 warzone en achternajagen zonder stoppen.
Onze jongere paarden zijn telkens ineens in de weide gezet. Amaroc 11 (tot 9 hengst geweest) is vriendelijk en beschermend (toch ook wel kordaat) genoeg tegen jonge dieren om hem daarmee te vertrouwen. Pony was 3 maand (nog steeds hengst net zoals de andere jongmannen bij ons) bij Introductie, Invierno 6maand (pony was toen 1j geworden) en Crazón was 4 maand.
Ook als Valan en Megan van bij Eddy vorige zomer een aantal weken ons gras mee kwamen afdoen, lieten wij ze gewoon mee de weide op (Toen enkel Amaroc en Niño). Zolang dat ze niet aan de shetter kwamen geen probleem, er werd ook nooit getrapt ... enkel oren plat was genoeg.
Iets anders was het toen Dolfke bij ons een aantal weken stond (hengst, shetter 3jaar toen). Die had ik eerst een aantal dagen achter een klein draadje naast Amaroc en Níño gezet en daarna erbij. Dolfke viseerde de toen nog zeer kleine Niño, waardoor Amaroc ertussen kwam. Vreselijk om te zien hoe Dolfke en Amaroc (450kg) tekeer gingen toen, zonder ophouden met vallen, blijven liggen, terug recht, meppen, bijten ... dagen na elkaar. Ik heb Dolfke weg erbij moet weg halen. Amaroc als hengst enkele jaren terug bij een ruin zetten: dag 1 prima maar vanaf dag 3 warzone en achternajagen zonder stoppen.
Amaroc bij merries ... dat gaat nog steeds niet ... het begint dan toch te jeuken en hij blijft proberen ...
Of het nu nog zo gemakkelijk zou zijn om een ander vreemd paard bij de vier musketiers te zetten, weet ik niet ... Het zijn nu alle drie de schanullekes van Amaroc. Hij zou zijn handen vol hebben, moest de andere er te veel willen bij horen. Indien negeermodus buitenstaander ... geen probleem.

Christel Provaas schreef op dinsdag 15 juli 2008, 11:11:


Tja, bij ons is ook iets lulligs..
Merrie groepje, geen ruinen. Twee bruinen en een zwarte. De zwarte was duidelijk het laagste van het laagste. Komt er een nieuwe bruine merrie bij. Ruik, ruik, mepje in de lucht, wat heen en weer gesjees, interessant leken ze het allemaal te vinden. Met een half uurtje stonden ze te rustig.
Komt er een fjordmerrie bij, op het weiland, dus, niet in de krappe paddock. Fjordje werd niet geaccepteerd, werd de paddock (grenst aan de wei) ingejaagd, en zodra ze moves maakt naar het gras, werd ze weer teruggejaagd. Nu, na twee maanden, nog steeds bijtwonden, de scheidingsdraad van de wei ligt vaak plat, want dan is fjordje er weer doorheengerend. Ze laten haar wel gras eten nu, maar staat duidelijk apart van de rest.
Is het nou beter wanneer fjord wat meer tegengas gaf? De algemene mening hier is, dat fjord uit de toon valt bij de rest, qua kleur, instinctmatig voelen ze dan dat de 'kudde' teveel op valt. De zwarte overigens, is gestegen in rang, en wordt minder buitengesloten.
Voor ons en vooral voor de eigenaar van fjord is het lullig, waarschijnlijk kunnen ze fjord van de winter niet in de merriepaddock laten en moet er iets anders bedacht worden. Tenzij er nog verbetering komt, maar het lijkt vaststaand te zijn.
Tenzij er een situatie komt waar ze op elkaar aangewezen zijn, misschien dat dat nog helpt voor wat meer harmonie. We weten het op dit moment niet.
Toen mijn merrie nieuw deze groep inkwam, was ze toch wel snel vrienden met een grote vos en een andere bruine, maar een kleine voswelsh, die bleef ruzie maken. Tegenelkaar op in de handstand, regelmatig kleine ponyhoef-afdrukjes op de kont. Ze zijn lang door blijven vechten. Dat is zo gebleven, maar ze stonden uiteindelijk ook buik aan buik te rusten.

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 15 juli 2008, 11:37:


Hoi,ik heb twee merries en vier ruinen bij elkaar staan.
eerst waren het een merrie en vier ruinen,de merrie had geen leven want moest telkens iemand wegjagen als het voertijd was terwijl ze normaal gewon rustig waren bij elkaar.
Nu is er merrie bijgekomen en is het meer verdeeld,om en om vriendjes met elkaar en rustiger met voertijd.
Wel merk je verschil als er een merrie hengstig is,dan is de oudste merrie de baas.

Groet Conny

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 15 juli 2008, 11:23:


Daarom: kijk het altijd eerst een tijdje aan met een draad ertussen en kwak niet alles domweg bij elkaar omdat je vindt dat de natuur het zelf wel oplost. Dat is het niet waard, kijk bv naar Sieta.

Christel Provaas schreef op dinsdag 15 juli 2008, 12:26:


Sieta was een ongeluk !Een ongeluk loert in een klein hoekje !Je zet ze apart met een draadje tussen of een omheining paarden, trappen naar elkaar en hupakee been ertussen en/of gebroken !Wat heb je gewonnen ? Vrije ruimte en plaats om discussie aan te gaan en risico is pakken kleiner !Eén voorval op een jaar met ruim 60 paarden noem ik een berekend risico !

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 15 juli 2008, 13:07:


Idd, dit is een punt waar ik ook over na zit te denken.

Vorig jaar hebben we Nancy (merrie toen 14 jaar, wetende van haar vorige eigenaar dat ze dominant is) "gewoon" bij Winsor gezet (ruintje, toen 2 jaar wetende dat hij niet dominant is, heeft ruim een jaar bij zijn jongere volle broer gestaan) No nonsens, gewoon in de weide met ruimte genoeg. Vond een draad ertussen eng!
Binnen 5 min. was het klaar. Winsor als jonge blaaskaak Nancy uitdagende, één of twee keer met de neuzen bij elkaar. Gegil... Nancy is gaan grazen en negeerde Winsor kompleet. Het was duidelijk bepaald op dat moment. Is tot op vandaag een heerlijk stel. Maar goed, wat gebeurt er wanneer er meerderen in deze mini-groep komen. Ben er beslist niet bang voor, toch stel ik al jullie reacties op prijs! Dank daarvoor.

Aafke schreef op dinsdag 15 juli 2008, 16:14:


Okay, mijn ervaringen hiermee, dan...

Eerste paard hier was Jolah, voskleurige merrie, ca. 1.54 m, over de 20 jaar oud. Toen zij hier een jaar alleen woonde hebben we Fjordson (ruin, 3 jr.) gekocht. We hebben ze meteen samen op het land gezet en later in de "paddock" (stukje land waar niets meer groeide). Geen enkel probleem. Beetje rennen, maar niet vechten.
Drie jaar later kwam Froukje erbij. Zelfde manier gedaan, ook geen probleem. Froukje was en bleef lager in rang dan Jolah.
Toen Froukje na jaren alleen over was, kwam Willem (ruin, bijna 3) erbij. Ook eerst samen op het land, later samen in de "paddock". Froukje pikte meteen echt alles van Willem, liet zich zelfs bij het hooi vandaan zetten. Kwam misschien omdat hij zoveel jonger was, ik weet het niet. I.i.g. geen probleem gehad.
Nu, met de introductie van Boully bij Willem, voor het eerst gezien dat het ene paard het andere aanviel (Zie verslag in fotoalbum). Gelukkig heeft dat maar heel kort geduurd. Ze doen het nu prima samen. Boully is veel beweeglijker dan Willem en zodra hij te ver weg gaat, rent Willem naar hem toe. Ze staan ook te groomen en staan met de hoofden vlak bij elkaars staart om vliegen te weren. Soms lijkt Boully de baas, soms Willem, maar meer dan eens een oor in de nek zien we niet.

Els.

Onze ervaringen:

Eerst alleen Indy (merrie) en Apache (ruin). Apache vanaf het allereerste ogenblik volledig in de ban van Indy. Wow, ik ben jouw slaafje...
Ze stonden toen met twee andere merries op de wei en Apache was de voetveeg, mocht niet mee in de inloopstal en stond daar continu te fungeren als dazenval.

Tweede zomer: onze paarden samen met een kudde Tinkers op de wei met als buur een knappe Tinkerhengst. Ons derde paardje, Sela, ook een merrie (jaarling) kwam erbij.
Indy was een chagrijn van een foorwijf, viel Sela aan wanneer ze lag te slapen etc.

Op de weide met de Tinkers werd "ons" groepje echter een aparte familie. Apache was hun beschermer en blokte hen volledig af voor de hengst. Apache ging op de duur zo in zijn rol op dat er ook geen enkele Tinkermerrie nog zonder hem mocht gaan drinken want de drinkbakken stonden ook in de buurt van de hengst.

De eerste zomer was hij dus een voetveeg, de tweede zomer was hij een echte kerel, heeft ook eens serieus gevochten met die hengst toen die was uitgebroken. Hij had wel 30 open beten maar had niet opgegeven, "zijn" hengstige merries (jawel, Sela was ook al van de partij) waren niet drachtig!

Het derde jaar kwam Couscous erbij en hadden wij een eigen weide. Alles werd ingewikkeld. Apache stond onder Indy en boven Couscous. Couscous stond boven Indy. Sela stond helemaal onderaan. Indy gebruikte Apache als levend schild om te gaan eten. Die twee plakten letterlijk aan elkaar.

Er werd heel veel geruzied, met bijten en slaan...

Deze winter stierf onze Apache... en er kwam rust bij de merries.
Couscous staat nu bovenaan maar er is eigenlijk geen geruzie meer, 't zijn vriendinnen geworden.

Couscous was heel de winter redelijk mager, je kon haar ribben door haar wintervacht zien en dat terwijl zij bijgevoerd werd. Een week na de dood van Apache, waren die ribben verdwenen en stond zij mooi rond! Dus dat beest had toch wel heel wat stress gehad met Apache.

Er komt nu terug een vierde paard bij en we hebben bewust gekozen voor een merrie.

We zullen zien wat ervan komt!

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 15 juli 2008, 13:07:


Sieta werd ook zo erg gewond door een ander paard zijn ijzers anders was het misschien bijlange niet zo erg geweest hé.

amar schreef op dinsdag 15 juli 2008, 23:36:


Haéd ik helemaal niet mee gekregen !!Geen enkel paard in de groep met ijzers !!Elke rake trap is er eentje voor in de kliniek , zoveel is duidelijk

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 15 juli 2008, 23:41:



Invierno enkele weken terug flinke klap vooraan op schoudergewricht gekregen van Amaroc (grensverleggende pubers!). Stond goed dik, verder weinig last ervan (zelfs geen huidwonde, enkel flinke afdruk)).
Had het met ijzers geweest, had het op zijn minste een flink gapende wonde geweest en met, op die plaats, veel kans tot in het gewricht. Dan had het heel anders kunnen uitdraaien voor deze coole-ya-man-reaggae-man.