Wil schreef op maandag 16 juni 2008, 0:26:


Welleuh kweetetnogzoni .Heb paardjes dagwandelingen zien uitmaken zonder probs. Met behoorlijk wat steentjes in hun hoefwand !!Wel gelijk ,ALS je iets merkt stoppen en hoeven proper maken Maar toch zijnder velen die der zich geen steek van aantrekken !

eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 juni 2008, 0:39:


Indy begon ook altijd te manken als zich een steentje in de hoef vastgezet had. Nu ik haar enkele jaren natuurlijk bekap en ze veel op de weg komt, is het steeds beter geworden. Er zetten zich ook nog wel eens steentjes vast, maar die verliest ze vaak vanzelf. Hele hardnekkige haal ik er thuis uit, maar manken vanwege steentjes in de witte lijn doet ze niet meer. Denk ook dat het aan de breedte van de witte lijn ligt.
Monique

Ans Jondral schreef op zondag 15 juni 2008, 23:53:


Buck heeft het ook wel eens, zijn witte lijn is vóór de hielen altijd wat verbreed dus daar is ruimte voor steentjes. Ik denk ook dat het ongemak is, net als lopen op wielrenschoenen of naaldhakken. De hoef draagt dan op twee punten ipv op een heel vlak en dat geeft een soort van zwik-reacties.
Als de steen groot genoeg is, kan ie wellicht op interne weefsels drukken?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 juni 2008, 0:39:


Hangt wellicht af van de grootte van de steen en de diepte

Christel Provaas schreef op maandag 16 juni 2008, 10:26:


Pête heeft nergens verbrede witte lijnen, ook nog nooit gehad. (Dat is het voordeel van een paard dat nooit ijzers heeft gehad, al haar hele leven op ideale bodems rondloopt en (min of meer) NB bekapt wordt. )
Eigenlijk is er geen ruimte voor steentjes, maar die steen vond dat blijkbaar geen probleem.
Ik vond toch dat het redelijk diep zat, halve cm ofzo. (Ik vind dat diep voor een paard dat op haar zolen loopt?)
Ik denk dat je weleens gelijk kan hebben. Ze liep ook niet stokkreupel. Ik voelde haar alleen wat trekken met dat been.

Moet ik mij nu trouwens zorgen gaan maken over een hoefzweer op die plek?

Ans Jondral schreef op maandag 16 juni 2008, 11:55:


Wees blij dat er geen ijzers onderzitten, want het is nog veel beroerder om een steen ergens uit te peuteren als hij tussen ijzer en zool klem geschoten is.
De kans op een hoefzweer is dan ook veel groter omdat de zool veel zachter is dan bij een blootsvoets paard.
Maar ja, shit happens af en toe.

Piet

hoof issues are man made; not genetic

Cindy Helms schreef op maandag 16 juni 2008, 11:32:


En het paard heb ik gemerkt... De één reageert er veel gevoeliger op dan de ander maar het kan zeer zeker effect hebben. Heb er één die z'n voet niet meer neer wilde zetten na een klein steentje in de witten lijn, kon 'm daardoor gelukkig met m'n vingers eruitpeuteren, zat nog niet zo vast Daarna was er weer niets aan de hand. Beetje een princes op de erwt Terwijl m'n andere met een veel grotere steen op een zelfde plek bijna niet aangedaan leek...

Martina schreef op maandag 16 juni 2008, 12:15:


Zie aan m'n tikfouten dat ik haast had dit te schrijven haha. Dit was poging nr. 2. Bij poging 1 viel de stroom net uit... heb je 'n berichtje getiept en, pats, weg is het...

Martina schreef op maandag 16 juni 2008, 12:15:


jep jep

Ans Jondral schreef op zondag 15 juni 2008, 23:53:


Zeker wel! Toen mijn paard nog traditioneel aan de achterhoeven bekapt werd en op blote voeten over het grind moest lopen, was het een regelrechte ramp. Omdat er aan beide achterhoeven constant steentjes in kwamen was het dus bijna niet te merken. Toch viel een steeds meer verkortende pas op bij de achterbenen. Na het rijden was ik een uur (even overdreven gezegd) bezig om alle steentjes uit de witte lijn te wippen. Het was verschrikkelijk.
Na de eerste natuurlijke bekapping stond ik versteld hoe lekker hij liep. En toen ik even later alweer zuchtend de hoevenkrabber erbij had gehaald, viel het me op hoe weinig steentjes er in de witte lijn zaten.
Sindsdien wordt de witte lijn steeds steviger en hij behoudt z'n prachtige ruime gang. Heerlijk.
Esterellah.