eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 juni 2008, 0:39:


Indy begon ook altijd te manken als zich een steentje in de hoef vastgezet had. Nu ik haar enkele jaren natuurlijk bekap en ze veel op de weg komt, is het steeds beter geworden. Er zetten zich ook nog wel eens steentjes vast, maar die verliest ze vaak vanzelf. Hele hardnekkige haal ik er thuis uit, maar manken vanwege steentjes in de witte lijn doet ze niet meer. Denk ook dat het aan de breedte van de witte lijn ligt.
Monique

margaretha schreef op zondag 15 juni 2008, 22:01:


De bronchoscopie is achter de rug - tot mijn verrassing is mijn eigen dierenarts toch gekomen. Indy is sinds jaren zijn patiente en hij liet het zich toch niet nemen zelf te komen. Indy was wat nerveus toen mijn dierenarts naast haar kwam staan, maar na wat geknuffel liet ze gewillig de injectie toe waardoor ze wat suf zou worden. Hij hield de hele tijd haar hoofd vast, praatte tegen haar en legde zijn wang tegen haar aan. Zo'n dierenarts heb ik nog nooit gehad. Ik sta er elke keer weer versteld van hoe erg Indy bereid is hem te vertrouwen.

Je zag Indy binnen enkele seconden rustig wegzakken, een enorme hanglip, hangoren en halfgesloten ogen. Ik heb haar hoofd de hele tijd vastgehouden terwijl mijn dierenarts de slang in haar luchtpijp schoof. Hij is tot 1,40 m geweest en zag binnen in de longen een grote etterige massa, die volkomen vastzat. Hij had haar van te voren afgeluisterd, maar niets kunnen horen, zo vast zat de boel. De keel was erg rood door het vele hoesten. Indy stribbelde een keer iets tegen toen ze moest hoesten. Verder echter geen enkel probleem, alles ging met grote rust toe. Helaas was mijn dierenarts iets te laat met het afdekken van de opening waardoor hij net wat vloeistof in haar longen wilde inbrengen om een monstertje te nemen toen Indy begon te hoesten - de gele drab spoot eruit en ik zat er helemaal onder. Mijn vriend kwam net de achterdeur uit om een blik te werpen en om te vragen of we hulp nodig hadden - en deinsde met een ontzet gezicht terug. Brrrrr.... ik zag er niet echt fijn uit en ben daarna even lekker onder de douche geweest. Donderdag krijg ik de uitslag. Tot die tijd krijgt ze voor de zekerheid antibiotica, het is te link om op de uitslag te wachten.

Indy mocht twee uur niets eten of drinken omdat ze moeilijk kon slikken door het roesje. Mevrouw werd echter na een uur al weer behoorlijk actief (vooral de kauwspieren) en begon wanhopig de stal en de bak naar eten af te zoeken. Alsof ze nooit wat krijgt.....

Indy is inmiddels weer helemaal bij en heeft weer controle over alle spieren en heeft de eerste dosis antibiotica (een half kopje poeder) in wat sinaasappelsap gehad. Het smaakte haar goed, de emmer werd uitgebreid uitgelikt. Ze staat nu lekker op het weiland te knabbelen alsof er niets aan de hand is. Nu is het nog afwachten wat de uitkomst is.

Pfffff.... ben blij dat dit eerst achter de rug is.

Monique

Nick Altena schreef op maandag 16 juni 2008, 22:21:


En of ik zuinig op hem ben....

Monique

muiske07 schreef op dinsdag 17 juni 2008, 10:29:


Hallo, Muiske,

Ik heb mijn paard gekocht toen ze twee weken oud was. Zij is ook gezond geboren. Tot haar 1e verjaardag waren haar hoeven in orde, toen begon de ellende. Vreselijke hoefzweren, rotte straal, stinkende gaten in de hoeven, ze kon niet meer over het harde lopen, laat staan over steentjes. Na jaren pijn, steeds weer ander hoefsmeden waren we bij speciaal beslag aanbeland: leren zooltjes, hoeven opgevuld met siliconen en ijzers. Die scheurden er binnen enkele dagen af, nog meer schade achterlatend.

In 2004 kwam ik toevallig bij Paardnatuurlijk terecht, en deed als laatste mogelijkheid voordat ze ingeslapen moest worden, de cursus (erg sceptisch, waarom zou deze eendaagse cursus wel helpen, terwijl een hoefsmid er jaren voor moet leren). Indy haar hoeven zijn in de maanden daarna enorm verbeterd, geen hoefzweren meer! Aangezien ze al jaren hoefproblemen had, duurde het ook lang voordat ze goed over straat kon lopen en ook over steentjes. De hele hoef moest zich vernieuwen.

Ik ga tegenwoordig elke avond 5 - 10 km met haar lopen/rijden, ze kan al geruime tijd zelfs zonder problemen over grint lopen. De hoeven van mijn paard waren er heel slecht aan toe, mijn paard was bij hoefsmeden en dierenartsen al lang afgeschreven, en kijk haar nu eens. Indy heeft tijdens de herstelperiode geen moment slechter gelopen, het ging alleen maar beter.

Indy haar hoeven zijn vernield door verschillende gediplomeerde prutsers die haar hoeven op een verkeerde manier bekapten. Haar hoeven scheurden altijd, brokkelden, wilden niet groeien, een ramp. Haar hoeven zijn nu keihard. Ik denk dat het niet verkeerd is je eens in natuurlijk bekappen te verdiepen. Indy was er enkele jaren geleden al niet meer geweest als ik doorgegaan was met traditioneel opgeleide hoefsmeden.

Groeten,
Monique

We hebben een wespennest in de stal!

Gisteren zag ik een wesp door een gaatje in de planken naar binnen gaan. Even mijn oor tegen het schot gelegd bleek het achter de planken behoorlijk te zoemen. Indy in de bak gezet, verdelgingsmiddel gespoten en het gaatje dichtgestopt. Ik hoop dat vanavond de meeste het loodje gelegd hebben.

Indy is vorig jaar een keer door een wesp gestoken en was helemaal van de kaart, zweten, ongecontroleerd bibberen, ze wist niet wat haar overkwam.

Vorig jaar hadden we een wespennest in de grond op het weiland.

Monique

ElkeW schreef op woensdag 18 juni 2008, 14:16:


Toen ik vorig jaar het nest in de grond ontdekte, heb ik er per ongeluk met een schep ingestoken. Er kwam een hele zwerm woedende wespen uit, ik kon het nest zien liggen, ik had het per ongeluk doormidden gestoken.
Ik heb niet gedacht dat ik zo hard kan lopen met veel te grote rubber laarzen. Gelukkig ben ik niet gestoken. Ik hoop dat de wespen in de stal vanavond het loodje gelegd hebben. Ik zal er voor de zekerheid nog wat inspuiten.
Monique

lunatic schreef op woensdag 18 juni 2008, 23:58:


Wespen mogen van mij gerust leven, zij zijn ook nuttig, maar ik wil ze niet op plekken hebben waar ik regelmatig moet zijn. Ik ben wel niet allergisch voor wespensteken, maar elke keer als ik de staldeur opendoe, komt er een zwerm boze wespen uit het tussenschot. Ik ben al enkele keren gestoken. Indy staat graag op stal te suffen, sinds de wespen er zitten durft ze niet meer naar binnen, ze vliegen door de hele stal heen, gaan op haar zitten, zitten met z'n tienen tegelijk in haar etensbak. Er stormt steeds een panisch paard uit de stal. Omwille van het "natuurlijke" de stal dan maar aan de wespen te geven en Indy moet maar een ander plekje zoeken, dat vind ik te ver gaan.

De wespen hebben overigens het loodje gelegd, Indy kan weer haar vaste suf-tijden in de stal aanhouden.

Monique

Sieta schreef op dinsdag 17 juni 2008, 17:53:


Het gaat niet zo goed met Indy. Ze is lusteloos, sloom, ze voelt zich duidelijk niet goed. In ieder geval eet ze nog wel. Ze had gisteren geen zin in een kleine wandeling en bleef halverwege met een vragende blik staan: ze wilde naar huis. Thuis aangekomen ging ze op stal staan om in een hoekje te suffen.

Indy is ook nog steeds onder behandeling vanwege de misstap met rechts achter. We hebben nu 3 weken lang elke dag gewandeld. Haar SI gewricht heeft helaas een vreselijke klap gehad, waarschijnlijk fataal. De therapeute is dinsdag voor de tweede keer geweest en vond haar wel beter lopen, ze maakt de stap rechtsachter beter en de achterhand beweegt weer beter mee. De komende 6 weken mag ik alleen met haar wandelen, ze mag niet draven of galloperen, rijden is uit den boze. Daarna kijken we weer of er nog iets te redden valt.

EN DAT ALLES DOOR ZO'N STOM GAT IN DE GROND WAAR JAN EN ALLEMAN DAGELIJKS LANGSKOMT EN NOG NOOIT INGESTAPT IS. IK SNAP HET NIET, WAAROM MOET ZIJ ER ZO VAN LANGS KRIJGEN........

Bah.....ik heb het momenteel helemaal gehad. Alles komt weer tegelijk. Ik hoop dat tenminste de uitslag van de bronchoscopie vanavond meevalt.

Monique

Sieta schreef op donderdag 19 juni 2008, 12:47:


Het wandelen vind ik niet het ergste, waarschijnlijk mag ze nooit meer gereden worden, dat zal me een worst wezen - het ergste is dat de achterhand zo zwak is. Een achterhoef optillen en de staat vreselijk te trillen, ze steunt erg op de voorhand. Als op dit moment de rechter schouder uit de kom schiet, dan kan ze zich niet meer staande houden. Ik moet er niet aan denken......

Natuurlijk proberen we er het beste van te maken. Zolang Indy het ziet zitten gaan we door - ik moet zelf gewoon even door dit dieptepunt heen, gaat wel weer over. Indy weet heel duidelijk welke zekerheden ze bij ons heeft, dat zij het is die beslist.

Af en toe wordt het mij gewoon teveel, het gaat nu al jaren zo en op een gegeven moment breekt het je op.

Monique

Sieta schreef op donderdag 19 juni 2008, 13:17:


Het is gewoon moeilijk om positief te blijven als Indy na elke verbetering steeds verder teruggeworpen wordt. Na 10 jaar van kleine ups en veel downs werd het me gewoon even teveel.

Natuurlijk blijf ik vechten voor haar, ik vertel haar hoe belangrijk ze voor me is en we doen leuke dingen.

Monique

Esther schreef op donderdag 19 juni 2008, 15:14:


Hopelijk vind je nog een alternatief, Esther!

Monique

Spirithorses schreef op donderdag 19 juni 2008, 19:12:


Hallo, Pien,

Sommige mensen hebben allerlei kwalen en zitten meer in het ziekenhuis of bij de dokter dan thuis. Indy is helaas ook van dit slag. Een paardenvriendje, ookal is het een minishet, is geen oplossing. Ze is geestelijk en lichamelijk niet in orde en kan zich niet verweren. Elk paard heeft haar tot dusver kreupel geschopt of constant gebeten. Ze staat dan alleen maar doodsbang in een hoekje en eet niet meer, gewoon omdat ze niet meer durft. Indy heeft vaker bij andere paarden gestaan, en dat ging niet. Overdreven gevoelig of bezorgd ben ik ook niet. Ik heb vaak genoeg gezien dat zich een paard regelrecht in haar vastbeet en haar het weiland oversleurde. En daar heb ik geen zin in.

Indy haar problemen komen voort uit de volgende zaken:

lichamelijk
-kapot getrapt door andere paarden (blijvende schade aan rug en bekken)
-verkeerd bekapt, blijvende verkeerde stand van rechterachterbeen die de schade aan rug en bekken geen goed doet
-twee jaar in een smerige stal, schade aan luchtwegen, reageert gevoelig op weersveranderingen en stof

geestelijk
-met drie maand afgespeend, erg op mensen gericht
-in elkaar getrapt/gemept door een voormalige kennis/andere paarden/hoefsmeden/dierenartsen, blijvend bang voor vreemden

Indy is niet depressief, ik ook niet, ik weet alleen niet hoe ik momenteel de eindjes weer financieel aan elkaar moet breien. Na 10 jaar steeds weer problemen en enorme kosten (ik werk eigenlijk alleen voor haar) mag het mij dan ook eens een keer teveel worden?

Sorry dat ik zo reageer, maar je lost haar problemen nu eenmaal niet op door haar simpel op het weiland te zetten met een shetlander. Zij is lichamelijk blijvend beschadigd, het enige haar aan de gang te houden is gedoseerde beweging. Laat ik haar op het weiland staan, beweegt ze nauwelijks, ookal staat er een ander paard bij. Nou ja, vluchten, ongecontroleerd wegrennen, de stal rammen, door het hek rennen in blinde paniek, dat is het enige dat we dat krijgen. En daar pas ik voor.

Monique

Sieta schreef op vrijdag 20 juni 2008, 15:16:


De uitslag is helaas nog niet bekend. Indy krijgt de komende dagen uit voorzorg antibiotica. Zodra de uitslag bekend is, belt mijn dierenarts me op.

Christel Provaas schreef op vrijdag 20 juni 2008, 19:55:


Indy heeft al zoveel troep gehad in haar leven, enorme hoeveelheden antibiotica. Ze is nog nooit bevangen geweest - tenminste iets wat goed is.

Monique