Frans Veldman schreef op dinsdag, 28 september 2004, 10:55:
> Het is alsof je op de bakkersschool zit en een taart moet
> bakken, en dan zegt "hee, ik heb een veel makkerlijkere manier
> ontdekt om aan een taart te komen, ik koop gewoon zo'n dr Oetker
> pakket bij de C1000". Eindresultaat is inderdaad in beide
> gevallen een taart. Maar in het ene geval heb je iets geleerd,
> in het tweede geval moet je je afvragen wat je dan nog zoekt op
> die bakkersschool?
>
> Parelli met de clicker is naar mijn mening geen Parelli meer.
Frans, je bent bijzonder vermakelijk als je in de verdediging schiet.
Waarom ben je zo bang van een wortelschijfje? Omdat een paard het van in het begin leuk vindt, en niet pas vanaf level 2
?
Juist OMDAT de weg ernaartoe belangrijker is dan de oefening op zich, gebruik ik liever verschillende manieren om een paard te motiveren, in plaats van enkel druk, en nog eens druk, en nog een beetje meer druk
.
Als ik een paard wil leren achteruit gaan, dan denk ik eerst en vooral - hmmm, wat wil ik nu eigenlijk bereiken met dat achteruit gaan. Daarvan hangt de manier van trainen af, niet omgekeerd
. Dus het zou kunnen dat ik een paard met touw rond z'n neus en haak tegen z'n kin achteruit drijf. Overkomt me twee keer per jaar of zo. Met de boodschap "blijf uit mijn ruimte, NU, en RAP". Dat is iets ANDERS dan een paard leren uit mijn ruimte te blijven: een subtiel, maar zeer wezenlijk verschil. Er zijn bovendien nog heel veel andere redenen om een paard te leren achteruit gaan (geheel of gedeeltelijk)...
Nee, het zal wel kloppen dat
Parelli met de clicker voor jou geen
Parelli meer is. Het hangt ervan af wat je belangrijker vindt, nietwaar. Ben je dan niet wat veel bezig met het paard inpassen in je favoriete methode, in plaats van omgekeerd?
Inge
Warboel
