Cindy B. schreef op maandag, 27 september 2004, 10:07:
> Goed, we komen langs die wei, Doortje begint te snuiven en
> knettert ervandoor. Ik heb haar met
one-rein-stop kunnen
> stoppen, en ben terug gelopen naar de plek des onheils, ik zit
> nog steeds op haar rug. Snuivend en gespannen loopt ze die kant
> op. We staan oog in oog met de koeien. Veel gesnuif van Door,
> veel orenspel. Ik ga op z'n elfendertigst zitten en zit
> geplumpuddingd in het zadel, en kijk naar andere dingen, niet
> naar de koeien. Ik zeg niets. Op een gegeven moment voel ik de
> spanning iets minder worden en kijkt Door ook rond. Toen ben ik
> mijn rit verder gegaan.
> Hoe zou jij het aangepakt hebben? Daar ben ik wel erg benieuwd
> naar.....
Ik weet niet wat ik zou gedaan hebben op die plaats op die dag op jouw paard
. Het hangt ervan af, natuurlijk - het belangrijkste is dat je het uiteindelijk gedaan krijgt, maar om dat te weten moet je 1/ je paard een beetje kunnen inschatten (en bijvoorbeeld het verschil kennen tussen een bang paard en een opgewonden paard, maar ook karakter en temperament) en 2/ liefst meer dan 1 manier kennen om de dingen op te lossen.
- Het is makkelijk om te zeggen "je paard zou niet stoppen als hij je niet als betrouwbaar leider zou inschatten" - dat is een beetje kort door de bocht; wat voornamelijk telt is temperament én ervaring. Ervaring kan je alleen maar krijgen door te doen. Hoe meer je ergens succesvol langsraakt (op welke manier dan ook), hoe makkelijker je paard de volgende keer ergens langs zal gaan.
In elk geval: de sleutel ligt bij aandacht bij
jou houden. Dat begint niet bij het griezelige ding, maar al van zodra je vertrekt.
- het simpelste is natuurlijk als je 't kan negeren, je doet alsof er niks aan de hand is en gaat desnoods schuin langs hét ding - het is er gewoon niet.
- je zegt "onnozel paard", lacht er eens hardop mee, zet je benen erin en stapt gewoon door (dat wérkt soms, echt!)
- gebruik de calm down cue, als je die hebt - daar dient die voor
- probeer het initiatief te houden: je gaat gedeeltelijk met je paard mee, dus niet tegen de energie in, maar je probeert wél die energie een beetje te sturen - doe bvb alsof je net cirkeltjes wou gaan rijden, of zijwaarts (da's een voorbeeld van lateraal denken: wil je bewegen, dan mag je bewegen, maar dan wel in de richting die ik wil of in het tempo dat ik wil)
- je kan (als je paard clickergetraind is) het object als target aanbieden, zeg "tik" - elk griezelig ding is dan de kans om te scoren. Je paard is dan juist heel actief met het ding bezig.
- je kan de afstand proberen te overbruggen door een soort approach&retreat-opbouw (dichterbij en net VOOR je paard ongerust wordt weer weg) - heen en weer.
- je kan de aandacht afleiden door middel van een geconditioneerde respons: je geeft 'm een héél simpel target-je-hand-oefeningetje bijvoorbeeld, zodat hij in het begin half-automatisch reageert maar geleidelijk aan weer bij jou komt (pattern interrupt)
- Het kan zijn dat je afstapt en er zo langs gaat; en als je al dan niet de tijd hebt wandel je twee meter terug en stap daar op, desnoods een paar keer.
- ...
Inge
Warboel
