Nick Altena schreef op woensdag, 26 januari 2005, 13:11:


Nick, als ik jouw verhaal zo lees geef ik je helemaal gelijk eigenlijk. Wat ik meer bedoelde was dat ik dus geen zin heb in een stofzuigerend over haar eigen benen struikelende pony waar ik de hele tijd aan zou moeten sleuren om een beetje door te laten lopen. Heel negatief neergetypt nu van mij, maar zo is het wel. Voor beide partijen wordt het op die manier een frustrerende rit. Net als mensen die hun hond te pas en te onpas iets lekkers geven maar als hij dan schooit krijgt ie op z'n flikker....das niet eerlijk. Dat bedoel ik dus eigenlijk meer Stel ik ga een 4 uur durende rit maken dan maak ik idd stops, zadeltje eraf, of tenminste singel los en ff relaxen.... Dat is duidelijk, maar zijn we weer op pad dan zijn we op pad. Iemand, weet niet meer wie had een goede vergelijking vond ik...dat het net zoiets is als tegen iemand aanpraten die de krant zit te lezen. Is ook onprettig om alleen maar hm hm te horen. Idunn heeft niet eens interesse in gras onderweg, want dan zijn wij samen bezig....wel zo prettig voor ons allebei, vind ik.
Ik hoop dat ik nu duidelijker ben geweest...typend zijn dingen moeilijk uit te leggen....

Saskia

Karin schreef op woensdag, 26 januari 2005, 14:55:


Ik wel dus. Tenminste, zo af en toe. Het is nu eenmaal zo dat er klanten zijn die graag buitenritjes maken en dan ga ik als 'begeleiding" mee. Crossen, nee dat niet hoor. Voornamelijk stappen, korte stukjes draven en als mn gezelschap goed kan rijden een galopje (mits het geen dagtocht is)


Galand staat dus wél de hele dag in de wei en krijgt 's nachts op stal onbeperkt hooi. Ik denk dat Galand het als onrechtvaardig beschouwt als ik hem verbied af en toe te eten.
Nu mag hij van mij best eten, daar heb ik geen problemen mee. Ik heb er alleen wel problemen mee als hij stil gaat staan en niet meer vooruit te krijgen is.
Mijn vraag was dus allereerst of ik de oorzaak en daarmee de oplossing moest zoeken bij mn relatie met Galand (respectprobleem dus, even kort door de bocht) of dat hij simpelweg niet begrijpt dat al dat lekkere gras niet voor hem is.

Ik ben blij dat jullie me hebben duidelijk gemaakt dat ik dus concequenter moet zijn in het toelaten en verbieden. dit wel, dat niet...
ik ben alleen benieuwd of ik galand een mooie tussenweg zou kunnen leren dus: wel hier en daar een hapje, maar niet stil gaan staan. Dus dat hij alleen een hapje mag nemen als deze op de route ligt en in de gang waarin we rijden te pakken is.

groetjes sandra

Nick Altena schreef op woensdag, 26 januari 2005, 13:11:


Ja iedereen heeft zo zijn eigen paarden liefhebberij, mooi te lezen Nick. Vanmiddag (met al die gras story's in mijn hoofd) haalde ik Ulla uit haar zandbak. Toen ik haar mijn berberzadel op wou doen, draaide ze weg. Ze wou niet, al wist ik toen nog niet waarom. Ik heb haar terug gebracht naar haar maatjes, ook met het idee, je leuke uitje loop je mis, misschien wil je daardoor een volgende keer met meer plezier.
Gemeen hé, dat sluipt er dan zo maar in.

Uniek een ruin van bijna 4 heb ik toen voor de tweede keer mee genomen. Hij durft bijna niet en toch wel, met me mee weg bij zijn vriend. En alleen als we rondom de boerderij blijven. Met onze hoofden op 1 lijn, schrijden we heel voorzichtig samen verder. Ik pas er voor op zo min mogelijk leiding te geven. Dat zou zijn verkenning te niet doen, daar ben ik te grof voor, hij alleen weet wat hij wil leren kennen. Hij staat een tijdje voor de wc deur :) ruikt aan een oude melkbus, voelt met zijn lippen aan een hulst takje met rode bessen. Over onthaasten gesproken zo wandelen wordt al snel poëtisch Uniek trilt soms van opperste alertheid, een ezeltje, zou hem supersnel doen verdwijnen. En hij loopt verder en kijkt in het fietsenhok, luistert naar de paarden die binnen staan, en gaat zomaar de werkplaats binnen waar hij heel voorzichtig die vreemde wereld van de boer met al zijn zintuigen in zich op neemt. Soms leid ik hem iets terug, soms iets verder, meestal volg ik hem.

Toen nogmaals Ulla mee genomen, die had maar één wens en dat was gras eten. Onhandelbaar voor een goede wandeling, enkel gras eten. Ok nu snapte ik haar zadelprobleem. Het zou niets geworden zijn, ze had enkele dagen geen gras meer gezien, en voor haar is dat té lang. Dus iets langer laten grazen en toen heb ik haar terug gebracht. Achteraf dacht ik, ik had op haar kunnen gaan zitten (dat zou de vierde keer geweest zijn) met volledige vrijheid van grazen. Dat was wel goed gegaan vermoed ik. Toch is volledige vrijheid van grazen niet mijn manier van hoe ik graag zou willen rijden. En dus ben ik liever duidelijk en maak er een kort uitje van ... toch jammer we hadden een goede tijd samen kunnen hebben, al grazend wennen aan ruiter gewicht.

Michiel

Michiel schreef :


Een paard denkt niet "Ach, nu loop ik een leuk uitje mis.
Dat is eerder jouw antropodinges. Ze zal ook zeker niet denken in de trant van : Zo.... die heb ik tuk....
Een paard denkt al helemaal niet zo.
Een paard denkt in termen van groepsbesef. Die wil instictmatig bij zijn vriendjes zijn....

Weet je uit eigen ervaring al dat ze de volgende keer met meer plezier met je meegaat omdat je haar nu haar zin hebt gegeven?
Hmmm, speciaal paard is dat dan. Ik geloof er dus niet in!

Going with your horse is een principe dat velen van ons hier toepassen, ieder op zijn/haar manier, maar het is nog nooit in mij opgekomen mijn paard op die manier haar zin te geven.

De vorige eigenaar van Cherokee deed niks anders dan dit met als resultaat dat Cherokee enorm last had van huisnijd toen ze bij mij kwam. Iedere mogelijkheid greep ze aan om naar huis te rennen, op het gevaarlijke af. Want ze wist dat ze ermee wegkwam!
Wilde ze niet gallopperen? dan maar niet in galop. Met als gevolg dat IK nu alle zeilen bij moet zetten om eens een galopje van haar gedaan te krijgen. Als het haar niet beviel bokte ze met de bedoeling je eraf te wippen. Het gaat al veel beter nu, maar het is voor zowel haar als mij niet leuk geweest om zover te komen.
Cherokee heeft nooit leiding gehad, terwijl ze wel daarom vroeg. Haar eigenaar zag dat niet met als gevolg dat ze haar eigen spel heeft bedacht en een zeer moeilijk paard geworden is dat altijd haar zin wou hebben.... Toen wij haar kochten was ze een zeer onzeker paard dat nooit leiding gehad had.

Als BD aangeeft ergens genoeg van te hebben zal ik altijd naar haar luisteren, ik neem haar heel serieus, maar ik stop op het moment dat IK wil, en niet wanneer zij wil. Daarin zitten soms maar 20 passen verschil tussen aangeven van haar en het ophouden van mij.
Maar die 20 passen zijn essentieel voor onze gulden middenweg!


Wel eens eraan gedacht dat je paard het misschien fijn vindt als jij je als leider en je dus als helper en beschermer opstelt?
Dat jij hem ergens doorheen helpt waarvan hij bang of onzeker is?


Dat kan net zo goed als jij hem leidt hoor, ik zie niet in waarom dat ineens teniet gedaan wordt ...


Hier proef ik enige onvrede. Graag had je een goede tijd samen gehad. Nu kon je niet rijden en dat doen wat je graag gewild zou hebben.
ZIJ besliste anders.... Ik ben werkelijk benieuwd hoe dat er een volgende keer aan toe gaat. Niet dat ik zeg dat je persé moet rijden of je paard je wil opleggen, nee, maar ze wordt zo wel heel erg de prinses op de erwt.

Stel, mijn dochter wil haar tanden niet poetsen en ze zegt zelf dat ze daar een gegronde reden voor heeft. Moet ik dat dan maar accepteren?
De volgende keer denkt ze : "ach, mama vindt het toch niet erg" en voor ik het weet heeft ze de tandenborstel in de prullenbak gekiept....
Kan ik die volgende keer wel zeggen dat ik toch wil dat ze haar tanden poetst, maar feit is dat ik het die ene keer wel toegestaan heb.

Veel onduidelijkheid dus. Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag, 26 januari 2005, 22:59:


Even wat recht zetten hoor...

Michiel schreef:

Das dus niet mijn manier....

Pien schreef,

Mijn paard krijgt ook niet altijd haar zin ofschoon sommige dat misschien denken.

Pien schreef,

Dit deed Miranda voorheen ook met gallop.
Nu dus niet meer...ze doet het graag voor me, denk ik..

Pien schreef,

Miranda had dus teveel leiding gehad...dat kan blijkbaar ook? hahaha
Ik heb haar als eerste rust gegeven en daarna puur aan het wederzijds vertrouwen gewerkt...meer niet eigenlijk

Pien schreef,

Misschien iets minder passen maar ook mijn manier hoor, zeker in het begin..

Michiel schreef:

Pien schreef,

Dit heeft een paard zeker nodig, waarbij ik dan weer uit kom op dat vertrouwen.
Als dat niet aanwezig is mis je een hoop nmm.
Ik denk Michiel, dat waneer ik dit zo allemaal lees wat je schrijft, dit zo niet voor elkaar komt.
Zoals ik het nu lees heeft dit paard nog geen vertrouwen in jou en zal het dus nu zijn eigen weg moeten gaan zoeken?
Das dus niet mijn manier...

Michiel schreef:

Maar jij kunt hem daar wel bij helpen/begeleiden..

Michiel schreef:
Hij staat een tijdje voor

Ik heb in mijn vorige bericht omschreven hoe ik een bosrit maak/beleef.
maar denk nou alsjeblieft niet dat mijn paard alles mag wat er maar in haar hoofd opkomt hoor.
Het is een wisselwerking...zij vraagt wat...ik geef, met plezier...ik vraag wat...zij geeft ook...en hopelijk met even veel plezier.

Michiel schreef:

ik weet niet of dit nou wel het zadelprobleem was.
Ik kan me wel voorstellen dat het gras eten nu wel even aantrekkelijker was dan een goede wandeling.

Michiel schreef:
Het zou niets geworden

Waarom? als je al besloten had de 2de keer om er een wandeling van te maken waarom dan toch nog denken aan die rit?

Michiel schreef:

Het is niet altijd volledige vrijheid hoor...het woordje NEE is haar wel aan geleerd !

En dus ben ik liever duidelijk en maak er een

Mwah...weet niet of je nou wel zo duidelijk bent geweest eigenlijk.

Michiel schreef:
toch jammer we hadden een goede tijd samen

Pien schreef:

Ik ook dus...

Volledige vrijheid is nooit mogelijk, simpel omdat wij vooruit kunnen denken en een paard niet.
Een mate van dwang zal dan ook altijd blijven bestaan tussen ruiter en paard, zelfs als je een paard laat kiezen....dwing je hem nog altijd te kiezen.
Je kunt dus nooit altijd mee gaan met je paard...en zal het zeker moeten leren wat wel en niet mag.
Het zou nmm. erg gevaarlijk worden als je als ruiter nooit in zou grijpen op een beslissing van een paard.
Vrij eten heeft dus ook bij mij zijn beperkingen....nee is ook nee...stel je voor dat ze in een lekkere pol JKK duikt ? Sommige paarden lusten dat echt...
Dan zal ze toch moeten weten dat ik het niet wil hebben lijkt me.
Het woordje nee (of hoe je het ook zeggen wil) lijkt me dan ook op zijn minst essentieel om je paard te leren.

Gr. Nick
Met geduld,vertrouwen
en liefde bereik je meer

Nick Altena schreef op woensdag, 26 januari 2005, 23:49:


Nog even wat recht zetten dus...


Een foutje van mijn kant.
Een paard kan natuurlijk wel degelijk vooruit denken in bepaalde situaties.
Je kan het ze als 2 bener leren en ze leren van zich zelf natuurlijk...daar is onderandere het clickeren op gebaseerd.

Al schijn je ze ook het volgende te kunnen leren ...ik bedoelde daar eigenlijk dus dit mee....

Stel je moet een weg oversteken, je paard wil wel graag want aan de andere kant ligt een mooie groene strook, meid, kerel noem maar op...
Op die weg rijdt een motormuis en ik zie als mens dat wij het niet redden gaan om heelhuids aan de overkant te komen , omdat deze veel te hard rijd...
Dan zeg ik dus nee! NU beslis ik....met in mijn hoofd de gedachte dat mijn paard niet in kan schatten/vooruit kan denken , hoe snel deze motormuis bij ons is...

Dat een paard in andere situatie´s wel vooruit kunnen denken staat natuurlijk wel vast.

Gr. Nick
Met geduld,vertrouwen,
en liefde bereik je meer

Michiel, ik denk dat jij en verschrikkelijk lief en zacht persoon bent naar je paarden toe, maar ik vind dat je zoveel toestaat...
Doe je jezelf daarmee niet te kort?

Wat als ze je van grasplek naar grasplek sleuren tijdens een wandeling,moet je dat dan ook maar toestaan omdat het paard aangeeft dat het dat zo graag wil?
In deze winterse periode worden alle paarden die niet de hele dag op gras kunnen staan een beetje "gras-geil" (excusez le mot). Het zou een mooie boel worden wanneer de paarden daar tijdens een wandelingetje hun zin in kregen. Stel er loopt een kind van 10 mee en die wordt ondersteboven gelopen door 500 kilo paard voor een hap gras.....
Pas op, en ze doen het hoor, als je niet duidelijk bent.....


Mag ik zeggen dat ik je helemaal niet duidelijk vind hierin?
Het paard is de enige die heel duidelijk aangeeft wat het wil en jij gaat daar helemaal in mee. Af en toe 'boe' roepen helpt niet.
Een paard denkt niet "Nu ben ik gelukkiger want ik mag overal hapjes gras eten", nee, hij drijft wat dat betreft gewoon op zijn instinct en wil
eten , eten, want dat is zijn overlevingsmechanisme. Hij weet immers nooit wanneer de volgende keer is dattie zijn buik vol kan eten.

Om deze reden heb ik dan ook grote moeite met je paard tussendoor al 'werkende' happen gras te laten eten. Jij denkt dat het gezellig is (en dat is natuurlijk ook zo) maar voor hem is het een instinctmatig iets. Niks mis mee, integendeel, maar het is een heel ander uitgangspunt....
Ik vind gras laten eten tussendoor juist heel antropodinges.

Dacht je dat ik mijn paarden niet laat eten tussendoor? O jawel hoor. Tijdens een rit van 4 uur houden we zo'n 2 keer pauze waarbij we afstappen en de paarden op gezette plekken los laten om te grazen.

Dat is duidelijk : De rijder gaat van zijn rug af , hij wordt losgelaten en hij is even helemaal vrij!

Groet, Pien

Er is niks mis met leiderschap.

Leiderschap betekent ook : Je paard laten zien dat het goed is zo : "Kom maar, ik help je, ik leid je hier doorheen, en ik bescherm je als je bang bent, achter mijn rug mag je wegkruipen"

Velen hier lijken wars te zijn van leiderschap, of durven het woord 'dominant' niet eens meer in de mond te nemen, uit angst gezien te worden als overheersend.

Dan heb je het woord leiderschap en instinct van het paard niet goed begrepen.

Dit schrijf ik niet naar Michiel toe, ik heb alleen jouw tekst als voorbeeld genomen.
Nu houd ik erover op, ik ga een beetje werken, lekker de baas spelen over onze paarden
Pien

Een paar dingen verduidelijken Pien en Nick,

Zouden jullie je aanpak fundamenteel veranderen, als je paard in zijn trainingsdoel minder presteerd als de vorige keer? Ik denk het niet, een stapje terug en dan weer 2 vooruit, zo gaat het meestal.

Leuk te horen hoe jullie het doen, zonder meer daar gaat het niet om, mijn manier is echter ook prima, dat staat los van gisteren.

Bedenk ook, dat het jonge paarden zijn, Ulla is nog in training om "te gaan grazen alleen op aangeven van mij". Gisteren was ik helemaal niet vriendelijk, in het verhinderen van het toehappen, wel geklikt en beloont op die momenten waarop ze doet wat ik wil. Het was genoeg geweest vond ik, daarom snel terug naar huis.

Pien, Ulla wou het zadel niet, wel wil ze heel graag met me mee ... altijd! Haar terug brengen naar haar maatjes, is dus bijna een straf voor haar. Ik heb nog maar enkele keren op haar gezeten, niet te vergelijken dus met een ouder paard. Heel verstandig dus van mij, om alleen op kalme momenten verder te gaan en niet gisteren.

Ook over die voorzichtige stapjes samen met Uniek, ben ik heel tevreden. Natuurlijk had ik ook als leider weg kunnen stappen. Ik koos er echter heel bewust voor dit nu niet zo te doen. Waarom? Wel bij gewoon weg stappen en doorlopen, volgt Uniek me en beperkt daarin zijn vertrouwd worden met de wereld om hem heen. Tot het moment dat hij plotseling beseft dat hij onveilig is, dan wordt hij wakker en heb ik een paard in paniek. Nu in het meegaan met hem, werkt hij aan zijn eigen zelf vertrouwen en heb ik een paard dat nieuwsgierig is naar zijn omgeving. Er is erg veel vertrouwen, contact en samen zijn met Uniek op deze manier. Het lijkt totaal niet op onhandelbaar zijn en over willen nemen.

Bij onhandelbaarheid en overnemen, dan volg ik het paard niet meer natuurlijk. Heel vaak denken mensen dat wel van mij, en jullie ook lees ik, en dat is onjuist.

Michiel

Maar niet altijd!
Tuurlijk lukt het iedereen een keertje wat minder. Jij hebt je dag niet, of je paard niet. Nou dan doe je inderdaad een keer een stapje terug.
Maar als het steeds niet lukt ga je nadenken. Wat gaat er fout? Wat kan ik veranderen om te zorgen dat die stijgende lijn weer terug komt?
En al nadenkend kom je bij iets nieuws uit.

En zo veranderen we de dingen elke keer met de hoop iets beters te vinden en onze relatie met het paard te verdiepen.

Groetjes Karin