Nils Vellinga schreef op donderdag 12 juli 2007, 23:41:


Geweldig om te lezen. Je hebt geen idee hoe je me helpt met dit stukje.

"Onze" haflinger (waarvan nog niet zeker is dat ie blijft (zie andere topic)) doet het ook. Voordat hij kwam bij ons deed hij het al, ik van de oude eigenaar dat hij er tijdens het vangen vandoor ging. Weet nu sinds 2 dagen 'wat en hoe hij dat doet'. Gewoon met geweld in de achteruit en zich lostrekken (gelukkig gebeurde dit in de wei zodat hij veilig was) Maar voor mij onhoudbaar om mee te nemen aan het touw op dat moment.
Gisteravond nadat hij het voor de vierde keer deed was ik het zat. Heb hem zonder longe (kent hij nog niet) om me heen opgedreven, draafde en stapte braaf. Op een gegeven moment met z'n neus aan de grond, steeds kontakt zoekende met mij. Op een gegeven moment weer bij me gehaald, touw aan het halster op een manier dat het touw gelijk weer weg kon glijden (wanneer ik het aanhaakt raakt meneer gestresst van het touw naast zich als hij wegrent wat dan weer tijd kost om hem bij me te halen)
Ging weer 2 keer in de achteruit met als gevolg dat hij vrij was om te gaan, geen tegendruk van het halster. Daarna nam ik het gelijk over en dreef hem weer om me heen. Braaf dravende en stappende. Na hier een uur mee bezig te zijn geweest hem bij me gehaald, beloond met een worteltje en knuffel.. en weggegaan.
Net even bij hem geweest, liep als een hondje achter me aan even geknuffeld en een worteltje.

Geen idee of ik op deze wijze goed gehandeld heb, ben puur op mijn gevoel afgegaan en gehandeld. Tips, opbouwende correctie is welkom. Wanneer hij achteruit schiet om weg te komen heb ik geen grip op hem. Wanneer ik hem voor me uit drijf lijk ik ineens de leider te zijn en gaat hij braaf reageren.

Piet schreef op vrijdag 13 juli 2007, 7:46:


Dank Piet, heb geleerd van je stukje hier in deze topic. Er lijkt een onderwets kwartje te vallen aan deze kant van het beeldscherm.

Ik weet het niet, maar heb je er al eens aangedacht om een boek te schrijven met dit soort verhalen? Of.. misschien heb je dat al gedaan of doe je dat al. Geen idee eigenlijk omdat ik je verder niet ken.

Aafke schreef op vrijdag 13 juli 2007, 8:22:


Oei, heel goed dat je ermee bezig bent, maar een paard met een been probleem kun je beter geen rondjes laten lopen.
Het geeft een veel zwaardere belasting in de gewrichten dan rechtuit.
Een andere oplossing voor het hangen aan het halstertouw is een langer touw te nemen en dit door een oog in de muur te doen.

Het paard begrijpt nog niet wat de bedoeling is, van nature is het geneigd tegen, -in dit geval zelf opgelegde - druk in te gaan.
Zo gauw je paard achteruit wil vier je met weinig tegendruk, (in het begin misschien wel zonder als dat nodig is), het touw en vraagt HO, dat blijf je herhalen tot hij stopt. Omdat er geen strijd ontstaat zal hij meestal binnen een paar meter stilstaan ( er is geen noodzaak om verder weg te lopen want het probleem bestaat niet meer) Zodra het paard stilstaat beloon je het. Moooii is daar een perfect woord voor en een kriebel erbij kan ook helpen. Daarna vraag je het weer vooruit te gaan. Op elke positieve stap volgt weer een beloning en je neemt het touw dat nog door het oog zit, weer in ZONDER te trekken. Dit zal in het begin waarschijnlijk nergens op lijken maar langzaamaan zal hij gaan snappen wat de bedoeling is en zal beloond willen worden. Zo voorkom je dat je negatief moet trainen (straffen door hem een uur in de rondte te drijven)en het paard leert dat het vaststaan geen probleem is omdat jij het eraan went.
Dus beloon het positieve, negeer het negatieve.

Piet

Piet schreef op vrijdag 13 juli 2007, 9:12:


Begrijp ik, het zijn dat ook hele ruime voltes die ik hem liet lopen. Denk zo'n 30 a 40 m. doorsnee.


Probleem, er staan geen muur in de weide. Probleem 2 omdat ik hem wilde afspuiten (z'n koker was gisteren weer iets opgezet, vanmorgen gelukkig minder) wilde ik hem meenemen aan het halster wat dus niet lukte.

Het blijkt een probleem dat al is ontstaan voordat hij hier kwam.


Zucht.. weet het even niet meer. Er staat geen muur, naar een muur toegaan (die ruim 500 m. van de weide vandaan staat) is "onmogelijk".
Ook geen andere 'aanknopings'punten.

Nils Vellinga schreef op vrijdag 13 juli 2007, 0:11:


Is ok hoor Nils. alleen die pannekoeken en Gent doe ik niet veels te ver weg.

Aafke schreef op vrijdag 13 juli 2007, 8:29:


Dit zo vaak verguisde forum en allebei de sites krioelen van de verhalen. Om te leren hoef je alleen maar te lezen, je eigen ervaringen te vertellen en een olifantshuid te kweken. Ik doe dat ook en leer (bijna) elke dag. Is het niet van dierengedrag dan is het wel van menselijk

Piet

Nils Vellinga schreef op vrijdag 13 juli 2007, 0:11:


jaaaa
kom jij ook nils? en jij esther?

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 13 juli 2007, 0:14:


Kun je mij uitleggen wat dit toevoegt aan een open discussie met beargumentatie?

Piet schreef op donderdag 12 juli 2007, 17:31:


Hoe vaak dat ik dit als tegenargument al niet gebruikt heb tegen, (sorry dat ik veralgemeen) "parelliers" die geen erg zien in fase 4, en fase 1,2 en 3 bijna laten varen om direct naar fase vier te kunnen gaan, met als verwijzing naar "zie maar wat de paarden op de wei onderling doen"

Meteen zeg ik dan steeds weer: "het zijn alleen de lagere in rang die geweld of fase vier gebruiken, het alfa en beta paard niet, dat is te veel energie verspilling, die hebben andere taken te verrichten"

Leiderschap krijg je niet door "respect, ruimte, gehoorzaamheid af te dwingen" maar door het te verdienen, àls je bewijst dat je een goede leider bent

Misschien een leuke oef om eens op te sommen, wat wij denken dat voor het paard dé criteria zijn om jou als leider te accepteren.
Maw, wat maakt je tot een goede leider?

Ik start met:

1) je bent duidelijk: zo en niet anders
2) je geeft richting: chris irwin speelt hier erg op in (paard volgt bijna blindelings, zonder bewustzijn, als een reflex bijna)
3) als jij zegt dat het ok is, dan is het altijd zo (als je zegt dat het ok is - situaties, voorwerpen, enz- en het blijkt niet zo te zijn ... tja... dan ...)
4) je weet voedsel en water te vinden en leidt de kudde er heen
5) je kan een paard lager in rang straffen door hem van je weg te sturen, en je gebruikt daarbij geen geweld, wijzen is al genoeg
6) je leert nieuwe dingen aan je paard, waardoor het leven gemakkelijker, comfortabeler, wordt (clickertraining is hier meerwaarde: je leert je paard een gedrag dat hem iets oplevert, dus jij als leider wéét hoe aan voedsel bv te komen of rust of wat dan ook dat het paard graag heeft, en dan refereer ik naar punt 4)

Vul maar aan

Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:16:

7) je reageert onmiddellijk en correct op de controlevragen die het paard stelt. Het paard stelt vaak controlevragen om te controleren of je het wel waard bent om leider te zijn. Queenie doet dit door op wandeling bv in het begin te testen "of ik er wel bij ben met men aandacht". zij doet iéts en als ik dat ietsiepietsie kleine signaal niet opmerk, dan besluit zij dat ik als leider niet voldoe, want die kleine dingen opmerken en correct reageren is nou eenmaal een belangrijke functie van de leider, voor het behoud van de groep. Q zou dan besluiten dat zij het maar best overneemt van me

Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:26:


8) Je weet waarneer je tekort schiet in een van de bovenstaande punten [ of allemaal] , en gaat op zoek naar een goede trainer om je hierin bij te scholen.

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:35:

(bewust onbekwaam?)

Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:39:


Hihi , ik wou het niet zeggen....

9) Je bent goed op de hoogte van de basisbehoeften van een paard en creeerd zonodig die behoeften. BV. sociaal contact met soortgenoten , weidegang etc.

10) Omdat je precies alles weet , weet je ook confrontaties te voorkomen.
Je laat het helemaal niet meer plaatsvinden.

Of je hier echt leiderschap mee wint.....

Gr Esther

e m kraak schreef op vrijdag 13 juli 2007, 1:15:


Naturlijk !