Geertje schreef op zondag 10 juni 2007, 14:21:


Ok, er had "meestal" moeten staan. Ik mag aannemen dat je hiermee niet bedoelt dat het feit dat er geen nierbekkeninfectie is ontstaan een bewijs is dat het verdunnen van antibiotica werkt?

Jaja, ik haal hem weer boven, want ik heb die discussie toen niet gevolgd. Ik heb net alles gelezen (denk ik tenminste) en ik wilde er nog wat over vragen Coralie.
Ik vraag me als eerste af hoe je er bij komt dat met verdunningen werken iets homeopathisch is? Naar mijn weten gebruiken ze daar ook pilletjes, dus niet echt verdund. En het idee van mensen immuniseren door ze 'verdunde' versies van het gif in te spuiten, wordt ook in de reguliere geneeskunde gebruikt.

En verder, heb je je ooit verdiept in farmacokinetiek? Ik weet niet meer precies wat je gestudeerd hebt en of dat daar in voorkomt namelijk. Maar m.i. maak jij een vloeibaar medicijn (weliswaar verdund, maar goed) omdat dat beter opgenomen wordt en dus beter werkt. Klopt dat?
Want in de farmacokinetiek is bewezen dat een vloeibaar medicijn, niet anders werkt dan een vast medicijn... Dus dat zou dan jouw hele theorie onderuit halen, toch? Tenminste, in geval van medicijnen die opgenomen worden in de bloedbaan. Voor wormkuren is dat iets anders maar ik las dat je het ook deed met antibiotica.

Geertje schreef op zondag 10 juni 2007, 14:44:


Weet jij of het bij een ontwormmiddel de bedoeling is op dit goed wordt opgenomen, of dat het juist zoveel mogelijk NIET moet worden opgenomen en het beste in de darmen kan blijven?

Frans Veldman schreef op zondag 10 juni 2007, 14:42:


Ik mag dan aannemen dat je zeer verbaasd was geweest, had ik dat wel bedoeld :). Nee dat bedoelde ik zeer zeker niet.
Het is allemaal geen bewijs. Als de infectie nu terugkomt is het ook geen bewijs dat het verdunnen niet gewerkt heeft. Als er nu wel een nierbekkeninfectie ontstaat is dat ook geen bewijs... Het zijn gewoon allemaal experimenten zonder bewijs... Maar ik geloof dat dat ooit al een duidelijk was gemaakt EN ik heb het oude topic bovengehaald. Vond het zonde van dit topic .

Frans Veldman schreef op zondag 10 juni 2007, 14:47:


Even opgezocht:

Ivermectine behoort tot de klasse van macrocyclische lactonen. Moleculen van deze klasse binden selectief en met een hoge affiniteit aan glutamaat gereguleerde chloridekanalen welke aanwezig zijn in de zenuwcellen of spiercellen van invertebraten. Dit leidt tot een verhoging van de permeabiliteit van de celmembraan voor chloride-ionen, resulterend in een hyperpolarisatie van de zenuw- of spiercel. Het eindresultaat is een verlamming en de dood van de parasiet. Moleculen van deze klasse kunnen eventueel ook een interactie hebben met andere door ligantia gereguleerde chloridekanalen, zoals deze die worden gereguleerd door de neurotransmitter gamma-aminoboterzuur (GABA). De veiligheidsmarge van moleculen van deze klasse is toe te schrijven aan het feit dat zoogdieren geen glutamaat gereguleerde chloridekanalen hebben, dat de macrocyclische lactonen een lage affiniteit hebben voor andere door ligantia gereguleerde chloridekanalen bij zoogdieren en dat zij moeilijk de bloed-hersenbarrière passeren.

Er staat ook nog dat deze stof grotendeels via de faeces wordt geelimineerd. Dat betekent dus, dat in ieder geval ivermectine niet moet worden opgenomen. Ze hebben het ook nog over een andere stof, die zijn werking ook niet verleent door opname in de bloedbaan.

Dus naja, tis geen 100% conclusie omdat ik het niet precies weet, maar adhv wat ik heb opgezocht durf ik wel te concluderen dat ontwormmiddelen in de darmen moeten blijven. Dit zijn wel allemaal middelen die we gebruiken om een infectie te voorkomen natuurlijk.

Maar uhm, er zitten hier toch ook een aantal (tenminste 2) diergeneeskunde studenten... Misschien hebben die tijd om te vertellen of ik gelijk heb :).

Geertje schreef op zondag 10 juni 2007, 15:12:


Wormen zitten niet alleen in de darmen, maar ook thv bloedvatenstelsel, lymfevaten, spieren en soms zelfs thv de hersenen en de ogen. Het is dus van belang dat wormbestrijdingsmiddelen systemisch verspreid raken. Maw, ze moeten wél opgenomen worden door het lichaam en in het bloed terechtkomen.

Vicky Verreycken schreef op zondag 10 juni 2007, 15:22:


Dankje :).
Maar wat ik er van begreep, is dat dus niet voor alle middelen zo? Want ivermectine wordt in ieder geval zo min mogelijk opgenomen toch. En ze moeten toch ook niet alleen maar opgenomen worden, ze moeten ook lokaal werken?
Wij hebben geen ontwormpasta en ik kon er al niet echt veel over vinden op internet.

Vicky Verreycken schreef op zondag 10 juni 2007, 15:22:


Weet ik. Maar ik meende ook te weten dat ivermectine hier niet tegen werkzaam is. Het bestrijdt alleen de parasieten in de darmen, die eieren leggen, en bestrijdt hiermee de (her)infectie van de dieren. Zelfs ingekapselde parasieten worden door ivermectine niet bestreden. Wel weer door moxidectine, en wellicht moet dat dus wel door het lichaam worden opgenomen. Maar in de discussie ging het over ivermectine.

Hoe dan ook, de conclusie is dat we gewoon te weinig weten om te experimenteren met dit soort middelen. Als iemand zijn eigen anticonceptie-pil gaat verdunnen dan heb ik daar vrede mee. Het wordt dan waarschijnlijk wel duidelijk of een in water opgeloste 1/5e pil even goed werkt. Het effect is vooral merkbaar voor degene die het experiment uitvoert: anderen hebben hier niet zo'n last van. (Gek genoeg gaan de experimenteerlustigen hiermee nooit experimenteren, en bestaan er zelfs geen homeopatische anticonceptiemiddelen voor zover ik weet.)
Maar bij experimenten met ontwormmiddelen zullen de desastreuze gevolgen ook voor anderen van invloed zijn. Als experimenteerlustigen een resistente stam wormen kweken dan kan ik straks ook niet meer mijn paarden ontwormen, en dat is de reden waarom ik hier zo fel op ben.