Hoi Esther,

Vervelend dat Falka nu weer melk geeft, wanneer was je begonnen met het
afspenen van Bret ?! Gelukkig kan Bret naar Aukje toe, wel fijn dat je al zo
snel een andere plek voor haar hebt. Komt ze daar bij veulens te staan of
volwassen paarden ?!

Hopelijk gaat het snel weer wat beter met Falka ...

Groetjes Marsha

Piet schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 21:48:


Hai Piet,
weet niet of je ook een mening wil over lichtkleurige hoeven, maar die zijn echt niet zwakker, dat is een fabeltje.

Over het trekken van lichte dingen, ach ja, zal wel geen kwaad kunnen, maar waarom zou je? Waarom paardje niet lekker nog in de kleuterklas laten, beetje spelen, het heeft toch geen haast, of is je vraag of het beter voor Shiny zou zijn?
Die spieren komen wel, hoef je echt niet nu al aan te beginnen.
Ik zou het niet doen, wat denken de anderen daarover, wil het ook graag weten.
Groet,
Isabel

Isabel van der Made schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 21:59:


Hoi Piet,
Over de hoeven kan ik niks zinnigs zeggen..maar lijkt mij een natte apen verhaal......
Over een paard van 2 laten trekken?
Tja , ik vind het erg jong......
Zou hem zeker tot dik 3 jaar in de wei laten lopen en alleen de gewone dingen leren als hoefjes geven , stil staan , evt. wijken voor druk ....
Spelletjes doen dus......maar niet te veel tegelijk of te lang...
Langzaam aan opbouwen dus....
Over de spieren zou IK me geen zorgen maken, wel over zijn koppie...
Hij moet het geestelijk ook verwerken en ik denk dat er nog genoeg tijd is om te leren............en hij al zoveel moet leren en misschien ook aan moet wennen
Maar ja wie ben ik.......
Groetjes Nick

Nick Altena schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 22:57:


Isabel, Nick bedankt vooor jullie reactie. Omdat ik weet dat het flauwekul is wat betreft de kleur hoeven, ging ik twijfelen aan de rest van zijn verhaal. Gewoon nog maar niet doen dus, inderdaad, tijd zat,dank jullie wel
Groeten
Piet

maruh schreef op Fri, 25 Jun 2004 17:08:47:


Hoi Maruh,

Wat een triest verhaal! In het boek ‘The Body Language of Horses’, zie de link ‘boeken’ op deze site staat ook zo’n soort verhaal beschreven. De schrijfster van dit boek is bij toeval aan een zogenaamd ‘killer horse’ gekomen, een paard dat door mensen tot ver over de rooie is gedreven, en daardoor levensgevaarlijk was geworden (gelukkig was jij nog net op tijd). Zij heeft het heeeel rustig opgebouwd, door eerst alleen op afstand aanwezig te zijn, radio zachtjes aan (dit paard had ze op stal gezet, en hij stond helemaal achterin de hoek en bekeek alles en iedereen met argwaan en wantrouwen en het kreeg eten door te tralies heen, want de stal binnengaan was levensgevaarlijk) en in het gangpad rustig wat klusjes doen, zoals leer invetten, handwerken of wat ook. Dit heeft ze een tijd volgehouden, tot ze merkte dat het paard toch wel nieuwsgierig begon te worden, naar wat die mens daar nou zat te doen. Daar gingen trouwens geen dagen maar weken over heen... Stapje na stapje heeft zij het contact/vertrouwen weer opgebouwd. Om kort te gaan: uiteindelijk kon zij (maar dan ook alleen zij) hem veilig berijden, zelfs op buitenritten. Het komt er op neer dat je heel rustig aan moet proberen opnieuw contact te leggen. Maar het vergt veel geduld. Als jouw paardje in een weide staat: ga eens de wei in, doe net of je helemaal niet in het paard geïnteresseerd bent en ga b.v. een uurtje zitten lezen. Kijk af en toe met een schuin oog wat het paard doet. Hou dit net zo lang vol, tot de natuurlijke nieuwsgierigheid van je paardje overwint, en het dichterbij komt om te kijken. Zo moet je dat langzaam opbouwen. Poetsen e.d. is nu helemaal nog niet belangrijk. Sterker: lichamelijk contact is nog niet gewenst. Het contact moet vanuit het paard komen, dan weet je dat het er klaar voor is. Als je goed Engels kan lezen zou je dit boek kunnen kopen. Er staan echt heel goede dingen in. Succes!

Paul schreef op woensdag, 23 juni 2004, 10:15:


Hoi Paul,

Tja moeilijk. Mijn mening is dat het houden en berijden van paarden en ponys niet natuurlijk is. Maar ja, dat geldt voor alle (huis)dieren door de mens gehouden. Natural Horsemanship houdt denk ik in dat je op een voor het paard zo natuurlijk mogelijke wijze met hem om probeert te gaan en dus rekening houdend met het wezen en de ‘taal’ van paarden. En dat hoeft niet persé zonder zadel: ergo, er zijn zelfs paarden die zonder zadel niet te berijden zijn. (Hoge schoft, merkbare ruggegraat, hoog opgooien). In zo'n geval is het voor paard én ruiter niet comfortabel. NH kun je dus beoefenen met diverse zadels. Parelli is Amerikaan, en rijdt zijn paarden met Western zadel, maar het kan dus ook op een Engels, Spaans, Portugees of wat voor zadel dan ook. Er is alleen een maar: als NH je aan het hart gaat wil je een zadel wat zo comfortabel mogelijk te dragen is door het paard, b.v. een boomloos zadel. (Torsion, Barefoot, Randals Trekker.) Dit type zadel is licht van gewicht en doordat het geen stijve constructie heeft vormt het zich beter naar het paard. En omdat een bit in de mond van een paard nou niet bepaald als comfortabel gezien kan worden, gebruiken NHers die niet. Het is ook niet nodig, net als zweep of sporen. Controle over je paard kun je naar mijn mening alleen krijgen doordat het paard je respecteerd en vertrouwd en jouw als mens als het even kan als de leider ziet. En respect en vertrouwen verkrijg je nu eenmaal niet door pijn of terreur.

Piet schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 23:40:


Ik wil er toch nog even op terug komen. Ik ben het helemaal eens dat hij jong is en zich zo moet kunnen gedragen. Dat doet hij ook, gezien hij dag en nacht met vriendjes in de wei loopt. De vraag wanneer je een goede balans bereikt tussen leren en vrij zijn, vind ik toch een hele moeilijke om te beantwoorden.
Ik denk dat ik per week toch wel tussen de 15 en 20 uur met hem bezig ben. Dat is niet alleen hem direct dingen laten oefenen maar ook indirect, zoals lange wandelingen maken, hem aan alles laten wennen, grasmaaiers, honden, verkeer. Ook met koeien over de draad heen neus aan neus staan, een dijk die we tegenkomen beklimmen en afdalen enz. enz. Ik vergelijk het met de inprentingstijd die je met een jonge hond zo goed mogelijk moet benutten.
Of met je kinderen opvoeden. Kinderen moeten ook al jong naar de kleuterschool, moeten wennen dat ze daar een aantal uren bezig zijn om hun vaardigheden te vergroten en discipline te leren,totdat ze weer naar huis mogen om thuis verder te spelen.
Het is ook enorm verleidelijk om met hem nieuwe dingen te doen omdat hij zo verschrikkelijk snel leert. Elke keer probeer ik hem iets nieuws te leren, was dat eergisteren door een gemeen fel kleurige vliegendeken op zijn rug te leggen, gisteren in tien minuten een zoals wij dat hier noemen " karrekussen", zo'n singel met ogen aan de bovenkant, twee kussentjes op z'n rug en plaatsen waar de bomen van een kar aan bevestigd kunnen worden. Beetje snuiven in het begin, paar pasjes achteruit. Maar na goed eraan ruiken en langs zijn hals wrijven kwam er geen enkel protest meer, zelfs niet toen ik hem zachtjes, gaatje voor gaatje wat aansingelde.
Toen kreeg ik de gedachte om een volgende keer hem te laten wennen aan touwen rond zijn achterbenen en vanzelf kom je dan bij hem iets te laten trekken. Tijdens een gesprek met die paardenman had ik het idee dat dat wel eens goed voor zijn ontwikkeling zou kunnen zijn, maar ja het natte apen verhaal over die hoeven bracht me over hem aan het twijfelen.
Dus mijn vraag op jullie reactie: Als een jong paard tussen de lessen door enorm veel "vrije tijd" heeft, mag je dan niet volop gebruik maken van het feit dat hij heel snel leert, zolang je hem niet lichamelijk overbelast?
Hoe kan je zien dat het geestelijk te veel is ?
Hij is van de week voor het eerst sinds ik hem heb, uit zich zelf, naar me toe komen lopen, ik hoefde niet meer de wei in. Dit betekent toch niet dat hij geestelijk met me in staat van oorlog is?
Ik wil alles doen vanuit de gedachte dat het goed moet zijn voor het paard, dus wil ik ook alles wat meer ervaren paardenmensen tegen me zeggen serieus overwegen, alleen zeggen ze niet altijd hetzelfde helaas.
groeten
Piet

Piet schreef op zaterdag, 3 juli 2004, 9:15:


Ik begrijp je gevoel,zelf heb ik ijslandse paarden,laat rijp,ijslandermensen rijden hun paarden pas in rond de 5 jaar,zelf heb ik 2 jonge merries,nu 4 jaar,vorig jaar ben ik ook met ze gaan wandelen,ook zo'n singeltje omgedaan en ze vonden het leuk,ik heb er toen zelfs even overheen gehangen.Dit jaar,ze zijn nu 4,heb ik het zadel erop gelegd,en af en toe stap ik er een honderd meter op.Ze vinden het GEWELDIG.
Je merkt echt aan je paard of ze het leuk vinden hoor,die van mij staan echt te wachten en zijn teleurgesteld al ik de oudere paarden pak.
Dus zolang het paard aangeeft het leuk te vinden is het mijns inziens goed,Spieren opbouwen bij een 2 jaar vind ik eigenlijk wel een beetje onzin,dat komt vanzelf later wel,maar spelletjes doen en dingen ontdekken vind volgens mij ieder jong paard wel spannend,niet overdrijven en gewoon zorgen dat het leuk blijft dan blijft het paard geestelijk gezond en bouw je een superband op samen,succes hoor!!Els

Piet schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 23:40:

HannahFroukje schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 21:49:


Bedankt voor je reactie. Er zitten zeker wat goede tips bij. Wel grappig dat je pup zo klein was dat je haar in de voerbak kon zetten, maar ik denk dat dat bij onze pup niet gaat lukken. Maar die oefening in de stal met het zweepje, tja daar zit wel wat in, de pup moet inderdaad leren dat die grote hoeven ( helemaal van een Tinker ) erg gevaarlijk zijn.
Het "nadeel" van een Flatcoat is dat ze super enthousiast zijn en daardoor ook best druk ( op een leuke manier hoor ) maar ik denk dat ik er echt in het begin voor moet waken dat de pup niet als een dolle hond om het paard heen gaat lopen. Dus eerst veel oefenen op afstand en als ik hem vasthoud. Hoe dan ook ik vind het allemaal erg spannend, maar het lijkt me inderdaad super als je uiteindelijk met je paard door het bos rijd en je hond kan ook mee. Heb jij je hond ook echt geleerd dat ze niet achter het paard langs mag ? Ja, dat kan natuurlijk ook weer met dat zweepje. Trouwens wel leuk als je zo'n klein hondje hebt, neem je haar ook wel eens mee op het zadel ? Nou, nogmaals bedankt, ik ga me maar weer eens voorbereiden op een lekkere bosrit ( nu nog zonder hond ) Groetjes, Elke.